مشاوره آنلاین مرکز مشاوره اکسیر

من پسری ۳۳ ساله، فوق لیسانس و کارمند در یک شرکت هستم. تقریبا از ۸ ماه گذشته با یک دختر در محل کار آشنا و علاقه مند شدم. اما از اونجایی که تا به حال هیچ ارتباط خارج از عرف خانواده نداشتم نمی تونستم زمینه چینی کنم و خودم مستقیما از ایشون خواستگاری کنم. من این موضوع رو با خانواده در میون گذاشتم و از مادرم خواستم یک روز در محل کار با ایشون تماس بگیرن. اما بعد از تماس مادرم خیلی ناراحت شدن و حتی الان هم جواب سلام من رو نمی دهند. آیا روش خواستگاری من اشتباه بوده؟
ممنونم از شما

با سلام و عرض ادب
من دختری ۲۵ ساله هستم سوال در رابطه با سلامتی فیزیکی الت تناسلی در اثر آسیب دیدگی در دوران نوجوانی (به خاطر دوچرخه سواری با شیب تند دچار آسیب فیزیکی شده ام که شاید حساسیت بیش از اندازه باشد ) دارم می خواستم بدونم کسی هست راهنماییم کند
راستش می خواستم قبل از اینکه به پزشک متخصص به صورت حضوری مراجعه کنم سوال بپرسم که ایا روش درمانی هست یا نه؟ که اگر نیست مراجعه نکنم.
من هر خواستگاری را که دارم به خاطر ترس از گفتن این موضوع رد میکنم و به انها جواب نه میدم. به جایی رسیدم که نمیتونم تصمیم بگیرم .
لطفا در این خصوص راهنمایی کنید

سلام من یک پسر هستم که نزدیک به ۲۰ سالم هس و یک سال هس که پشت کنکور هستم و امسال یک مشاور خانوم داشتم که هم سن من هستن و این اواخر من احساس کردم به ایشون علاقه دارم و من این موضوع رو به خودشون نگفتم و اصولا باورم دارم که شما نباید دنبال یک رابطه باشید چون وقتی دنبال یک چیز باشید اون رو پیدا میکنید و به نظرم درست این هس که یک رابطه خودش شکل بگیره و من تا الان این موقعیت برای تشکیل رابطه نداشتم به نظر شما من علاقه خودم رو به ایشون بگم کار درستی هس؟ البته شاید یه مانع وجود داشته باشه اون هم این هس که ما در یک شهر نیستیم و به نظر من الان که سن من مناسب ازدواج نیس که نگران کننده باشه و این هم هست که برای شناخت باید در اولین فرصت هم دیگر رو چهره به چهره ببینیم و من میگم تا اعلام نتیجه کنکورم صبر کنم شاید در شهر ایشون قبول شدم و این که این دختر خانوم پزشکی میخونن من علاقه خودم رو نسبت به ایشون بعد از متحان کنکورم رو به خودشون بگم؟

سلام وقت بخیر ، من یه برادر ۲۰ ساله دارم که مدتی بود با یه دختر خانمی در ارتباط بود، و روزانه ساعات زیادی با هم مکالمه داشتن که از متوسط روز ۵،۶ ساعت شروع و حتی به ۱۰، ۱۲ ساعت هم میرسه، به طوری که از کار و زندگی افتاده ، و حتی همسایه و آشنایان هم متوجه ساعت های طولانی مکالمش شدن، چند بار برادرم به من گفت چه طوری یک نفر رو محترمانه بپیچوندم خیلی زنگ میزنه حرف می زنه خستم کرده، الان با گذشت ۶، ۷ ماه از شروع این رابطه اومده میگه برید خواستگاری برای من، من مشاور و روانشناس نیستم ولی به نظر من این همه ساعت مکالمه تو روز غیر طبیعی برای یه دختر خانم، نگرانی من وقتی بیشتر شد که متوجه شدم یکی از اقوام نزدیک این خانم بعد از تولد فرزندش دچار افسردگی بعد از زایمان شده و چند بار اقدام به آسیب زدن به بچه کرده و با وجود درمان و… خوب نشده و توانایی ادامه زندگی مشترک رو نداشته و همسرش ازش جدا شده ، الان حتی کار از پس کارهای خودش هم به زور بر میاد، و خانوادش همچنان بعد از ۲۰ سال درگیر درمان و…. این خانم هستن. من واقعا نگران برادرم هستم که مبادا از روی اجبار یا دلسوزی بخواد کاری انجام بده که یک عمر گرفتار بشه،این خانم تو این مدت نفوذ زیادی رو برادرم پیدا کرده و اقرار نیست اگه بگم برادرم کاملا رفتارش تغییر کرده . لطفا من رو راهنمایی کنید,

من مشکلاتی برام پیش اومده ک فک میکنم بایدهم‌درموردخودم هم درموردشخصی ک باهاش درارتباطم صحبت کنم اما نمیتونم اینجابیان کنم میتونم ازطریق واتساپ بایه مشاورصحبت کنم؟

سلام.وقت بخیر.امیدوارم کسی پاسخگو باشه ک من رو نجات بده.بیشتراز ۴ساله با اقا پسری در ارتباطم و قصد ما از بعداز چندماه اشنایی مشخص شد من دختری ۲۷ساله و ایشون پسری۲۹ساله ب دلیل مشکلات مالی و اقتصادی ما ناچار ب صبر شدیم معیارهای اصلی من چشم پاکی سر به زیر بودن و با حجب و حیا و خیانت نکردن بود ایشون داشتن و این رابطه ادامه دار شد.از همون اوایل متوجه ارتباط بیش از حد ایشون با دوستانشون شدم باغی دارن ک بطور کامل درباغ زندگی میکنن بصورت مجردی و تمامی ساعات روز بجز ساعاتی ک کار دارن یادوستانشون پیشش یا ایشون پیش دوستاشون.و روابط تا حدی شکل گرفته ک جواب تماس منو نمیتونه بده و توجیه ایشون اینه ک روم نمیشه توجمع گوشی دست بگیرم.ب مرور زمان بعد از دوسه سال و شکل گرفتن دعواها حرمت ها کمرنگ شد احترام بی رنگ و…گذشته قبل از این اقا تورابطه ای چندسال بودم ک اول اشنایی خیلی کوتاه بهشون گفتم از سال دوم ب بعد توهردوایی سرکوفتها بود ک درمورد گذشته بمن میزدن و این اتفاق تا امروز ادامه داره.خانواده مانع رفیق بازی ایشون نمیشن پدر هم بخواد مادرشون شدیدا پشتشون در میاد دوست هستیم ولی بنده باخانوادشون در ارتباط و رفت و امدم.رفیق بازی تا حدی بالاست ک روز زن روز دختر و مناسبتهابهونه میکنن ک نیان بمونن پیش دوستاشون الویت ب گفته ی من دوستاشونن و…با تمام این مشکلات شدیدا ب ایشون علاقه دارم از لحاظ محبت و عشقی ک یک مرد ب یک زن میذاره شدیدا خلاء دارم و شدیدا ادم محبت طلبیم چون حتی محبت کردن ب من با رفتار کلمه انجام نمیدن سالی یک شاخه گل یا حتی کفش رو جفت کنن هم نمیکنن بهونه کادو و گل دست خالیه و اینکه ایشون دلشون نمیخواد برای من کادو کوچیک بگیرن.چندماهی هست متوجه شدم علاقه کافی نیست و باید کمی عقلانی تر فکر کنم کسی نیست ک کمکم کنه بگه ایا راه درست شدنی هست یا خیر؟!ب مراتب هرچی رفیق بازترن منو محدود تر کردن با هیچ دوستی نمیتونم برم بیرون چرا؟توجیهش اینه زمونه بدیه مردای خوبی توخیابون نیستن اذیتتون میکنن من طاقت ندارم و…
دختری بودم مستقل و با اعتماد ب نفس فن بیان قوی ک تو ۱۷سالگی تو شرکت بزرگ مجله های خانواده سبز و …بودم اما دوسالی میشه ب مرور زمان هرروز غمگین تر تنها تر غصه دار تر بی انگیزه تر بی اعتماد ب نفس تر و….شدم کارشناسی علوم ازمایشگاهی دارم و بیکار هستم جویای کارم ولی هربار ک ب بن بست میخورم بیشتر توخودم میشکنم ایشونم شدیدا مخالف کارن میگن فقط پیش خودم کار کن و من عشق زیادی ب کار کردن دارم.جدیدا بهم میگن تو فقط میرم تو تنهاییام اشک میریزم و خیلی زودتراز زود اشکم در میاد جای جمع کردن زندگی دنبال دوستاشه انی ک فهمید خاستگار دارم فقط ب خانوادش فشار اورد باید بریم تا خاستگاری منتفی شد باز پشت گوش انداخت چون شاغل نیستم و پدر خسیسی دارم پول توجیبی هم بهم نمیده شرایط پیش مشاوره رفتن ندارم اگر امکانش بود کمکی ب این حقیر کنید بزرگترین لطف ب بنده در حال حاضر و ایندم کردید.پراکنده حرف زدم چون خیلی پرم ولی دیگ روم نشد بنویسم.شرمنده مرسی از لطفتون.🌹

سلام خسته نباشید .من دختری ۲۶ ساله هستم.به شدت برای انتخاب شریک زندگیم مشکل دارم . خواستگارای خیلی زیادی دارم که شرایط خیلی خوبی دارند اما من متاسفانه وقتی جلسه اول میبینمشون با وجود تمام شرایط خوبشون باز هم به دل من نمیشینن . و دوست ندارم که قبول کنم . و بد ترین قسمت ماجرا قانع کردن اطرافیان خودمه چون دلیل قانع کننده ای ندارم فقط میتونم بگم به دلم ننشسته . کلا ادم مشکل پسندی هستم و همیشه برای انتخاب هر چیزی مشکل دارم ولی این به یه مشکل جدی برام تبدیل شده و چون حدودا ۴ ماه پیش مادرم فوت کرد فشار اطرافیان برای راضی کردن من بیشتر شده و همه فک میکنند من لجبازی میکنم یا فقط دنبال بهانه هستم در حالیکه اینطور نیست ولی حقیقتا خودم هم دچار سردرگمی هستم و نمیدانم که چرا خوشم نمیاد ازشون . گاهی فک میکنم که شاید من سخت میگیرم و با خودم میگم ایندفعه دیگه هرجوری باشه قبول میکنم اما وقتی میبینمش نمیتونم قبول کنم . همیشه مراسم خواستگاری استرس شدید دارم و دیگه خسته شدم تا جایی که میگم کاش میمردم که دبگه لازم نباشه این همه فشار رو تحمل کنم حرفهای اطرافیان خیلی ازارم میده . من الان باید چیکار کنم همه ی این ها رو به جون بخرم و حرف های اطافیان رو بشنوم و صبر کنم تا یکی پیدا بشه که به دلم بنشینه یا بیخیال همه چیز بشم و با نارضایتی قبول کنم ؟

سلام وقتتون بخیر من دختر ۱۹ ساله هستم و مجردم از کوچیکی وقتی میرفتم پیش یکی از دخترعموهام وقتی شب اونجا بودیم بدن همو لمس میکردیم و من خوشم میومد تا اینکه بزرگ تر شدم و فیلم های بدی دیدم که باعث تحریک من میشد و بهشون معتاد شدم تا اینکه چند ماهی هستش به طور کامل گذاشتمش کنار ولی الان با دیدم کوچیک ترین چیز زود تحریک میشم که خیلی منو آزار میده همش تخیلات جنسی دارم و باعث میشه ناحیه شرمگاهیم احساس تحریک زیادی داشته باشم واقعا خسته شدم نمیدونم چی کنم آیا این تحریک طبیعیه آخه آزار دهنده هستش

با سلام و وقت بخیر
با پسری آشنا شدم که از اول هم به قصد ازدواج بود تا الان شناخت اولیه برای ازدواج باهم پیدا کردیم منتها برای خواستگاری اقدام نمیکنه دلیلشم اینکه شرایط خواستگاری ندارم موقعیت مالی ام خیلی خوب نیست و اینکه مادرم درگیر سرطان و تو این شرایط نمیتونم کاری کنم وقت مشخصی هم تعیین نمیکنه بنظر شما من باید چیکار کنم تا از بلا تکلیفی دربیام؟

سلام من ۲ساله که با ی آقاپسری در ارتباط هستم و همه چیز اوکی هست بهش اعتماد دارم که دوسم داره و اهل خیانت نیست فقط مساله اینجاست که ایشون در هفته سه یا ۴ شب تقریبا ۶یا۷ساعت با دوستاش وقت میگذرونه و مدعی هست که نه من رفیق باز نیستم چون از تو و کارم نمیزنم که برم پیش دوستام توام اگه میتونی ساعت۷شب بیا تا۱۲شب پیشم بعد من دیگه پیش دوستام نمیرم البته که من نمی تونم برم. حالا این وضوع رفیق بازی ایشون خیلی داره منو اذیت میکنه و میگه من الکی دارم بهونه میگرم چون خودم تنها خونه هستم دلیل نمیشه که اونم تنها تو خونشون بمونه!!!!! یا گیر دادن من اشتباه هست ؟ باید چیکار کنم؟؟
۱-من ۲۵سالمه و ایشون ۲۹ساله هستن
۲-ما باهم همکار هستیم ولی در یک دفتر کار نمیکنیم اکثرا تایم کاری داریم راجبه کار صحبت میکنیم بعد از ساعت کاری هم که در حد چه خبر سلامتی!! باهم در ارتباط هستیم.
ولی ظاهرا هدف ایشون ازدواج هست چون چندین بار مطرح کردن ولی نه خیلی جدی که خواستگاری بیان
۳-بله من حتما ایشون رو بعنوان فرد بالغ قبول دارم و کاملا مورد تایید من هستن بجز این داستان رفیق بازی
من نمیخام محدودش کنم ولی این همه وقت گذرونی با دوستاش هم درست نیست باید مدیریت کنه
چطور ما که دوهفته یکبار همدیگرو میبینم فقط ۴-۵ساعت پیش همیم و خوابش میاد اکثرا ولی با دوستاش تاساعت۲شب بیرونه و سخته براش که فردا صبح زود بیاد دیدن من
۴-من توقع دارم که بعد از کار بره خونه شون و کنار خانوادشون باشن تا اینکه این همه خوش گذرونی کنه البته که فقط یه مادر پیر دارن و به قول خودشون خونه براش حوصله سر بر هست.

سلام وقتتون بخیر بنده سه ماهه که با اقایی وارد رابطه شدم،ایشون ویژگی های خوبی داره ولی یه ویژگی که دارن و حس میکنم خیلی مهمه اینه که ابراز احساس و علاقه نمیکنن و میگن انشا و ادبیاتم ضعیفه بلد نیستم!ممکنه یروز بگم عزیزم یروز نگم!مدلم همینه عوضم نمیشم،بجاش میتونیم مثلا ماهی یبار بریم خرید که اونجوری بهت ثابت کنم!و منم میگم ابراز احساس کلامی خیلی مهمه تو رابطه!یا مثلا وقتی بحثمون میشه همش میگن از بحث بدم میاد اخرین بحث باشه چون سرد میشم و میرم اگه باز بحث کنیم و هیچوقتتت بعدش خودشون پیش قدم نمیشن برای اشتی یا حل مشکل …نمیدونم چیکار کنم،ممنون میشم راهنمایی کنید

با سلام من دختری ۲۱ ساله هستم دانشجوی مکانیک سال اخر هستم ۴ ماه پیش پدرم برام یه شرکتی رو معرفی کردن صحبت کردن برم کاراموزی دوستشون هم در اون شرکت کار میکرد اومده بیرون این ۴ ماه فقط نشسته بودم هیچ کاری یادم ندادن همکارای مرد دارم و یه خانم خیلی توهین کردن تو این مدت برگه اچار گم شد فکر کردن من دزدیدم به طور غیر مستقیم گفتن دختر دزد داریم چند بار هم داشتم درس های خودمو میخوندم گفتن برو خونتون بخون برو فلان اینا و خیلی چیز های دیگه مدیر عامل شرکت هم از پدرم کلی کارخواست پدرمم انجام داد مرد های اون شرکت هم مجرد هستن و برخورد خیلی بدی دارن باهم حرف های نامربوط میشه من هر چی به خانوادم میگم میگه عرضه نداری مشکل تو هستش به درد کارمندی نمیخوری خیلی اذیت دارم میشه مشکل معده هم دارم چنیدن بار اندوسکپی کونولوسکپی شدم خیلی تحقیر دارم میشم دیگه ۲ هفتس نرفتم بابام رفته صحبت کرده برای استخدام ولی گفتن حالا بیاد ایا من برم باز منتظر بمونم تا بگن یا نرم دیگه من الان ماهی ۶۰۰ تومن کرایه راهمه تازه مجبور میشم تا ۴ بمونم خانوادم میگن یا همین کارو بچسب یا به ما ربطی نداره دیگه برو از خونه بیرون

یک سال پیش با پسری آشنا شدم اون ۳۴سالشه ومن۲۷ هستم یه ازدواج ناموفق داشتم چهارسال پیش ک ذهنمو ب زندگی و مردا آشفته کرده و افسردگی گرفتم با این گسر صیغه موقت خوندیم در حدی ک بگذره ولی کم کم ب هم وابسته شدیم و عاشق ک قرار ش باهم ازدواجمون رو زیر نطر خونداده هامون ثبتی کنیم خونوادهامون هم فهمیدن ولی یه اخلاقایی داره و نمیدونم چ تصمیمی بگیرم اخه خونوادم میگن اگه این دفعه شکست بخورم راه برگشتی ندارم. قبلا با زنهای زیادی تو رابطه بود مواد هم میکشیده تو سال های اخیر ۵سال با یه دختر تو رابطه بوده و میخواستتش وخونواده خودش مخالف بوده حتی بدون خونوادش محضر هم رفته بگدن ولی نشد و مواد هم میزده تو این پنج سال ک با این دختره بوده حتی میگه ک نفهمیده ازش. وقتی قطعی شد دوست داشتنش نسبت ب من همهچی رو بهم گفت. و میگه گ الان فقط سیگار میکشه و بخاطر من کمش میکنه خدایی خیلی کم شذ و حتی قول دهد ک دیگه نکشه ولی مطمعنم دزدکی میکشه خیلی وفتی سعی کردم ب روش نیارم گ تشویقش کردم ولی بعصی وقتی واقعا از کوره در میرم وقتی بوی سیگار و یا فندک پیشش میبینم ویا وقتی من ناخواسته یه رفتار یا حرفی میزنم ک ناراحتش میکنه از دختر ک قبلا دوسش داشته حرف میزنه و ب رخم میکشه یا یه کارای ک دوست ندارم انجام بده رو عمدا بخاطره ک منو ناراحت کنه انجام میده حس میکنم باهام حس رقابت داره ولی وقتی ک بهش میگم اشتباه فکر کردی و باهاش حرف میزنم دوباره اروم میشه بخاطر سیگار و قهوه مشروب چیزای ک برا سلامتیش خوب نیست و دکتر گفته ک نخوره خیلی سخت گیری میکنم و میدونم در نبودم استفاده میکنه و میگه ک نمیکنه ولی مطمعنم دارم وهر کاری میکنه تا منو قانع کنه ک مشروب نمیخوره گ اگه بخواد بخوره فقط کنار خودم بخوره میگه وقتی ازداجمون رسمی شد مشروب رو ماهی دو بار رو کنار خودت میخورم اگه اجازه بدی ومن هیچ اعتمادی ندارم و مطمعن نیستم نمیدونم چکار باید بکنم چ رفتاری بکنم ک تاییر گذار باشه اگه میشه راهنماییم کنیید لطفا

سلام من ۱۶سالمه عاشق پسر دایی خودم هستم ما همدیگه رو خیلی دوست داریم و برای همدیگه هرکاری می کنیم یه ماه دیگه قراره عقد کنیم اون میگه بعداز عقدمون میاد اینجا یا من برم خونه اونا و من بااین شرایط موافق نیستم نمی دونم چجوری منظورم رو برسونم و بفهمونمش لطفا منو راهنمایی کنین ممنون میشم

من از زندگی لذت نمیبرم . برام سواله آدم تو زندگیش چی کار میکنه اصلا ؟ قبلا خیلی بلند پرواز و اهل رقابت بودم . نمیدونم چی شده اینجوری شدم
راهنماییم کنید :'(

سلام من دانشجوی یکی از دانشگاه های سراسری خوب تهران هستم اما هیچ علاقه ای به رشته ای که میخونم ندارم و فقط به خاطر اسم دانشگاه و رشته این رشته و انتخاب کردم. الان میخوام برم پیام نور رشته مهندسی کامپیوتر و بخونم(قبول شدم این رشته و در دانشگاه پیام نور) اما خانواده و اطرافیانم میگن که پیام نور خوب نیست و برم آموزشگاه های بیرون و از اونجا مدرک کامپیوتر بگیرم.اما من نگرانم که نتونم با مدرک اموزشگاه در اینده کار بکنم چون دوست دارم در اینده در همین زمینه کار بکنم.به نظرتون چه کار کنم؟

سلام من ۱۹ سالمه میخوام امسال کنکور بدم مشکلم اینه که تمرکز کردن برام سخته
چیزای کوچیک ذهنم و خیلی مشغول میکنن طوری که بعضی وقتا چند ساعت به یه جا خیره میشم و به یه چیز خیلی کوچیک و بی معنی فکر میکنم فکرای بی نتیجه همه ش احساس عذاب وجدان بابت کارایی که حتی خودمم میدونم توشون تقصیری نداشتم دارم نمیتونم تمرکز کنم حتی موقع فیلم دیدن یا حرف زدن فکر همه ش درگیره من فقط میخوام درس بخونم ولی واقعا برام سخت شده

سلام من ۱۷سالمه و عاشق ی مرد زن داری شدم که از اقواممونه میخام بفهمم ک اونم عاشقم هس یا ن خب این مرده قبلا ک باهم نبودیم نمیومد خونه ما ولی از وقتی ک باهمیم خیلی میاد خونمون ازاولین فرصتم برای زنگ زدن بهم استفاده میکنه و میشه گفت ک ۲۴ساعت باهم درارتباطیم رابطه سکس هم داشتیم و اینک میگه خیلی عاشقتم و بدون تو مبمیرم و … تا اینکه زنش خبردار شد با من هس بعد از کلی دعوا بخشیدش ک دیگ تکرار نکنه از اون لحظه ب بعد هیچ پیام و زنگی بهم نمیدیم و خونه ماهم نمیاد منم طاقت نیاوردم زنگش زدم گفت ک الان مجبورم اگ دوباره این کارا کنم شک میکنه خانمم باید صبر کنیم تا همه چی درست شه و تو سختی ها پشت هم باشیم و بش گفتم هنوزم عاشقمی فقط بهم گفت بااااش و قربون صدقم رفت حالا میخام بدونم ک هنوزم عاشقم هس با توجه ب این حرفایی ک زده یا ن

سلام من دختر۱۶ساله هستم و از پدر و مادرم متنفرم و دوست ندارم اصلن بجای من تصمیم بگیرن پدرومادر فرزند پس دوست دارن و دوست داشتن که بچه اولشون پس باشه اماخب نشد کنن رو پدرم اصلن از بچگی بغل نکرده الان هم هرکاری میکنه رو میزنه سرم(منت میزارن) منم خواستم اینکه تیپ تامبویه بزنم اما اجازه نمیدن اونم بخاطر عموها و پدربزرگم….. الان هم ازتون میخوام که بهم کمک کنین تا والدینم رو متقاعد کنم من عاشق پس بودن و تیپ پسرا هستم
حالامن چطور والدینم رو به تیپ تامبویی قانع کنم
تورو خداااا کمکم کنین😭😭

سلام ووقت بخیر. اگ نمیتونین سوالمو تو سایت بزارین جوابشو بزارین. خواهشا.چون جواب شما بسیار به من کمک خواهد کرد

من دختر ۳۰سالم که به خاطر شرایط جامعه ک کلا عوض شده تنهام چون همه پسراها رابطه میخوان دیگه و از طرفی بعضی مشاوره ها میگن صحیح و واقعا سر این قضیه تنهام و اذیت میشم لطفا راهنماییم کنین

با سلام
من دختری ۱۵ ساله هستم و عاشق یه پسری شدم که سنش ۲۷ ساله خیلی بهم علاقه مندیم
آیا مشکلی برای ما پیش می آید برای ازدواج؟
لطفا جوابمو بدین

با سلام من حدودا یک سال هست با پسری وارد رابطه شدم و همه چیز خوب پیش میره به هم علاقه داریم و همه چی خوبه فقط من اخیرا دچار مشکل شدم با ایشون و اونم این هست که یکی دو بار ک من خونه بودم ایشون یک بارش رو با دوستش رفتن بیرون و دیر اومدن و به من هم اطلاعات درست ندادن که چه موقع میان و من رو منتظر گذاشتن. دفعه دوم ک همین دیشب بود ایشون باز کارش رو تکرار کرد متاسفانه و همیشه هم عذر خواهی میکنه در حالیکه من منتظرش مونده بودم میخواستم بدونم بهترین رفتار در برابر همچین کاری چیه ممنونم

سلام روز بخیر من در پایه نهم درس میخونم از بچگیم خیلی بی دقت بودم و همه از تحرک زیادم شاکی بودن الان فقط یکم بهتر شدم اما هنوز بیدقتی رو دارم فقط هم تو امتحان نیست تو کار های روز مره ام هم هست خیلی پر حرفم وقتی برنامه ریزی میکنم نهایتا تا ۴۰ دقیقه شو جلو میرم از پر حرفی خسته شدم چون جلوی خیلی از کارا میگیره دچار افسردگی هم بودم تا حالا و الانم هر از گاهی میشم نمیدونم باید چیکار کنم ممنون میشم راهنمایی کنین

سلام خسته نباشید..من دختر ۱۹ ساله هستم که دو بار کنکور داده ..هم اکنون ۱ سال و ۵ ماهه که درگیر مشکلات روحی هستم ..از اردی بهشت ۹۸ با اسیب به دستم شروع شد .. بارها این کارو کردم هم دستم هم پام ..حس میکنم خون بیاد اروم تر میشم .مادرم تا حدودی در جریانه اما پدرم نه ..یه مدتی هم دارم برا اروم شدنم قرص میخورم که زخم معده گرفتم بعضی اوقات برای خودکشی بعضی اوقات هم برای اینکه معدم درد گیره یکم رها شم از این دنیا..خیلی عذاب وجدان دارم چون میدونم با این کارام اون دنیامو هم از دست میدم..رابطه خانواده ام خیلی صمیمی نیست خیلی هم دور نیست معمولی هست..نمیدونم منشا این حالتمام چیه ..ولی به درس هم برمیگرده درسم خیلی خوب بود همه ازم انتزار داشتن ( کیبوردم مشکل داره) اما مطمئنم که امسالم نمیشه و باید بمونم پارسال رتبم بد نشد اما به پزشکی نمیخورد مثلا پرستاری اما نمیخواستم..بگذریم خیلی اوقات بیهوش میشدم مشکل جسمی ندارم میگن روحیه ..با خودم میگم هر کسی یه جور اروم میشه اغوش فریاد سیگار ..منم با خوردن قرص و این کارا .. لطفا بگین چکار کنم برگردم به زندگی با تشاط خودم ..خیلی وقته مردم خیلی وقته بی احساس و …حس میکنم یه ادم بی عرضه هستم چون هیچ هدفی ندارم سردرگمم نمیدونم چکار کنم نمیدونم این شبا رو چکار کنم که همش گریه حال بد قرص و اینا تموم شه دیگه …تو تنهایی خودم دیگه خسته شدم ..عوض شدن حال من خیلی سخته خیلی زملن بره…ممنون از راهنمایی تون

سلام خسته نباشین من چند وقتی هست که متوجه شدم مادرم در فضای مجازی با شخصی رابطه عاشقانه وچت های غیرمتعارف داره با اینکه پدرم ایشون رو دوست داره وگاها فقط بینشون مشاجره پیش میاد که اونم به خاطر اینه که مادرم خودش رو بازن های دیگه مقایسه میکنه ومیخواد مثل اون ها وسایل خونه وو غیره رو عوض کنه واصلا به شرایط مالی پدرم توجه نمیکنه من چند بار از تلفن مادرم به این شخص پیام دادم که مزاحم نشو وصحبت های دیگه امامادرم هر بار فهمیده و به روم نیاورده مادر من ادم ساده وبی غل وغشیه وچون از طرف خا نواده پدریش هم زیاد حمایت نمیشه زود گول خورده وذاتا ادم بدی نیست من چند بار در قسمت سرچ گوشی ایشون گناه خیانت به همسر رو سرچ کردم وسیو شد گفتم شاید ببینه و دست بکشه از کارش از طرفی من نمیتونم رو راست با مادرم صحبت کنم چون میترسم رابطمون خراب شه شهر ما شهر کوچکی هست وپدرم هم مرد تعصبی اگر این قضیه رو بفهمه زندگیمون از هم میپاشه در صورتی که من خانوادمون وزندگیمون رو دوست دارم لطفا راهنماییم کنین

سلام من ۱۹ سالمه و دو و نیم ماهه نامزد کردم و همسنیم نامزدم خیلی دوسم داره و همین دوسداشتن زیادیش مشکل بوجود اورده اون میخواد همواره و هر لحظه وقتمونو باهم بگذرونیم درحالی ک دوسدارم تو رابطه مون تعادل ایجاد بشه و من تایمی رو با خانواده و دوستانم باشم چون بعد عروسی ما یه شهر دیگه میریم و من چه بخوام چه نخوام از همه شون دور میشم
اون تعادل نمیخواد و میگ از هم دور میشیم و سرد میشیم
و بهم زمان داده تا فکرامو بکنم ک چه تصمیمی بگیرم نظر خودم باشه یا اون
راستش من وابستگی زیادی رو اصلا دوست ندارم و مطمئنم خیلی زندگیم برام خسته کننده میشه لطفا راهنمایی کنین

سلام من ی دختر ۱۷ سالم بچع ک بودم میخواستم خودکشی کنم چون ۴ تا از سگامو ول کردم اومدم شمال اوناام از افسردگی مردن هنوزم بهشون فکر میکنم گریم میگیرع الان ی سگ دارم ولی چون خودش افسردس منم افسردع میکنع نزدیک ۸ روزع دارمش ۴ سالشع و از خانوادش جداش کردن من خیلی خستمم دلم میخواد بمیرم یا خودکشی کنم الان ۵ بار با ی مشاور حرف زدم گفت مشکلت خیلی عجیبع ک بخاطر سگ میخوای بمیری ولی کسی درکم نمیکنع ک سگ عشقع منعععع خیلی دوستشون دارم واس همین خودمم مثل سگم خخخ لطفا کمکم کنیددد

سلام وقت بخیر، خانومی مجرد و ۲۸ساله ام، مدتیه بیکارم و تنها با مادرم زندگی میکنم، مشکلم اینه که علاقه ای به ازدواج ندارم، هم از این نظر که کلا اهل معاشرت نیستم و درونگرا هستم و آشنایی با خانواده جدید برام سخته، از طرف دیگه هیچ علاقه ای به ارتباط با جنس مخالف ندارم یعنی تصور رابطه جنسی با مردها هم حالمو بهم میزنه، امکان مراجعه به سکس تراپ رو ندارم، لطفا راهنمایی کنید آیا میتونم طرز فکرمو درست کنم، آیا راهی برای خود درمانی هست؟ راستی اخلاقام یکم پسرونس و علاقه ای به آرایش کردن و لاک و دامن و چیزای دخترونه ندارم، آیا امکانش هست ترنس باشم، با اینکه از بدنم بدم نمیاد؟

سلام ، روز بخیر ، با ۱۸ سالمه و با دختری هم سن خودم دو سال رابطه مجازی داشتم که ۷ ۸ بار شده که حضوری ببینمش ، توی این ۷ ۸ بار با ایشان رابطه نامشروع => زنا نه ، بوسه ، بقل و .. داشتم ، اما توی این دو سال تغییر کردم و مذهبی شدم و کلا عوض شدم ، الان با اون دختر اختراف عقیده شدید دارم و کلا با هم جور نیستیم و همه حرمت های بینمان شکسته شده ، ایشون میگن من رو همون جور که ۲ سال پیش دیدن دوست دارن و .. الان نمیتونیم ادامه بدیم ولی عفت و پاکی جفتمون از بین رفته با اون رابطه نامشروع ، چیکار باید کنم ، تلاش کنم مذهبی بشه یا چی

با سلام خدمت شما سروران گرامی و خسته نباشید
من دختری ۲۷ ساله هستم که در یک خانواده مذهبی بزرگ شده ام من از بچگی از پدرم می ترسیدم الان هم خیلی ازش می ترسم بعضی وقت ها فکر می کنم پدرم منو حتما میکشه من خوشبختانه تا الان رفتار خارج از عرف و شرع نداشتم تنها مشکل من و گناه من دروغ های مربوط به درس هایم است پدر و مادرم هر دو دیپلم هستند و تا الان که فوق لیسانس معماری دارم در درس هایم تا الان به من کمکی نکرده اند و من به تنهایی از عهده درس هایم برامدم من حتی به برادرم که ۹ سال از من کوچکتر است در درس هایش خیلی کمک کرده ام تا جایی که اگر برادرم هم نمره کمی می گرفت پدرم منو مقصر میدونست پدر من با اینکه دیپلم بود خیلی روی درس هایمان حساس بود اگر نمره کمی می گرفتیم به جای کمک کردن به ما برای جبران دعوا می کرد و دلسرد می کرد به همین خاطر من از بچگی از پدرم می ترسم و ترس جانم را دارم من تا مقطع فوق لیسانس به جز پایان نامش همه درس هایم را با نمره عالی گذراندم ولی نمی دانم چرا در قسمت پایان نامه نفس کم آوردم و نتوانستم از عهده اش بربیایم و چون از پدرم می ترسیدم نتوانستم مشکلم را برایش بگویم مادرم هم خیلی طرف پدرم را نگه می دارد و اصلا آدمی نیست که من بتوانم مشکلاتم را برایش بگویم چون از نظر مادرم من بد هستم خلاصه چون از پدر و مادرم می ترسیدم به مدت دو سال به دروغ گفتم که از پایان نامم دفاع کردم تا اینکه دروغ من آشکار شد و من رسوا شدم خلاصه بعد از کلی تحمل کتک و تحقیر شدن من از پایان نامم دفاع کردم من اصلا دلم نمی خواهد دکترا بخوانم ولی چون پدرم می خواهد من دکترا بخوانم و من هم نمی توانم رو حرفش حرفی بزنم مجبور شدم ثبت نام کنم من اصلا مقاله ای راجع به پایان نامه ننوشتم ولی برای اینکه خودم را از شر پدرم راحت کنم به دروغ گفتم نوشتم تا اینکه نتایج آمد و من باید برای مصاحبه آماده باشم من تا الان هیچ مقاله ای ننوشتم پدرم هم می گوید چون به من اطمینان ندارد بعد از عاشورا و تاسوعا خودش به دانشگاه می رود تا از صحت مقاله هایم مطمئن شود حالا بعد از دو روز من دوباره رسوا خواهم شد و اینبار فکر می کنم من حتما کشته می شوم من خیلی دلم می خواهد که ازدواج کنم تا شاید در زندگی ارامش پیدا کنم ولی متاسفانه من نتوانستم به خاطر زورگویی پدرم ازدواج کنم چون تا الان هیچ اجازه ای به من ندادند پدرم فقط می گوید تو باید همیشه درس بخوانی و کاری پیدا کنی من خیلی دوست دارم کاری پیدا کنم ولی دیگر تحمل دوباره آزمون دادن را ندارم من همیشه احساس خستگی می کنم الان هم چون می دانم بعد از دو روز رسوا می شوم راه حل دیگری به جز خودکشی نمی بینم لطفا راهنمایی ام بفرمایید ایا کسی یا نهادی است که از من حمایت بکند یا نه؟ چون اگر نباشد من راه حلی به جز خودکشی نمی بینم چون حتما به دست پدرم کشته می شوم

سلام من مشکلم اینه نمیدونم زیادی حساس و شکاکم یا حس هایی که دارم‌طبیعیه من زمانی که با یکی در ارتباط باشم(جنس مخالف) دائما به طرف مقابل شک‌دارم که فرد دیگه ای تو قلبش باشه و دروغ بگه یا اگه مثلا فردی که اون قبلا باهاش دوست بوده یه سوال عادی یا حتی درسی هم بپرسه طرفم جوابشو بده سریع میگم پس حتما بهش حس داره زیاد انلاین باشه فک میکنم داره خیانت میکنه یا داره با یه خانومی صحبت میکنه حرفی به طرنف مقابلم نمیزنم اما خودم خیلی عذاب میکشم دائما پیج کسی که قبلا باهاش دوست بوده رو میبینم و چک میکنم میدونم حسی‌نداره به اون طرف و اینو همه میدونن و میگن بهم اما من دلم نمیخواد حتی دوست عادی هم باشن یا پستاشو لایک کنه حتی به دوستاشم گفته ک با همه کاملا عادی حرف میزنه و من واسش با همه فرق دارم و من از جایی متوجه شدم اما من بازم باورم‌نمیشه و فکر میکنم زیادی شکاکم چطور کنترل کنم‌ خودمو؟ واقعا چیز خیلی خاصی ازش ندیدم اما دلم قرص نیست
احتمال میدم این شک ها ریشه در رابطه ی قبلیم هم داشته باشه البته خیانت ندیدم ولی خیلی وفادار هم نبود

سلام . من حدودا یکسال هست که با میل خودم و اشتیاق وارد رابطه با فردی شدم . و بسیار هم راضی ام . اما مشکلی ک دارم اینه ک ستبقه ی افسردگی شدید دارم و حتی خودکشی . توی این رابطمم حدودا یکسال هست که گاهی خیلی علاقه دارم به طرف و گاهی سرد میشم . اونجور وقتا حوصله کسی رو ندارم و هیچ حسی با چیزی ندارم . یکبار بهم گفتن شخصیت مرزی داری یه مشاور گفتن بهم. الانم از ابان ماهه دارو مصرف میکنم ولی خب بعد از پنج ماه علائمم برگشته .
دکتر برام ارپییرازول و سرترالین ک کوئمایند نوشتن . ولی خب اثری ندیدپ همچنان و بعد از پنج ماه حال خوب و حس خوب و پر شور و عشق تو رابطم باز سرد شدم بی دلیل به طرفم . هیچ کسی هم جز این ادم تو دلم نیست ولی واقعا این حالتا اذیتم میکنن
و فقط با این ادم نه با هر کی تو رابطه بودم این حالتارو داشتم‌.خود دکترم شخصیت مرزی رو چندان برام تایید نکردن . فقط بگین این حالتای بنده چیه خواهش میکنم خیلی اذیتم میکنه . یه مدت خیلی پر از عشق باشی ی مدت دقیقا برعکسش . بخصوص وقتایی که زیاد دلتنگم و یا تو خونه مبمونم این حالتا تشدید پیدا میکنه

با سلام
حدود دو سال و نیم پیش آقایی به خواستگاری من آمدند که یک ازدواج ناموفق داشته و از همسرشون جدا شدن از ازدواجشون یک دختر دارن که پیش مادرش در شهر دیگری زندگی میکند این از لحاظ عاطفی خیلی به دخترش وابسته نیست ولی از لحاظ مالی خیلی حمایتش می کند با توجه به اینکه من را هم واقعا دوست دارد با وجودی که هنوز پدرم به ازدواج ما رضایت نداده خیلی به من خرجی می دهد اما خیلی کمتر از دخترش. آیا این موضوع در آینده میتواند مشکل ساز شود

سلام ..خواهش میکنم جوابم رابدهید

سلام.خسته نباشید.ممنون بابت پاسخگوبی وکمک هایتان..من نمیدانم واقعا چکاربکنم…من دختری۲۰اله هستم تازه درسم تمام شده است…خانواده ب من فشارمیاورند بابت ازدواجم نمیدانم واقعاچکارکنم…همش سرکوفب میزنن و همش میگن توچرااازدواج نمیکنی دیگه نمیتوانی وفلان..من پدرم فوت شده ومادرم پیراست ونگرانم ومریض است باید مراقبش باشم…درخانه همش زندانی هستم وجاای نمیگذارند من بروم.وعاشق پسری هم هستم ک نمیتوانم ب اوبگوییم…نمیخواهم ب اجبار باکسی ازدواج کنم ک دوسش ندارم…دوست دارم ب اون پسربگویم ولی خجالت میکشم…فشارهای خانواده رانمیتوانم تحمل کنم..خسته شدم…چکارکنم واقعا …فکرخودکشی زده ب سرم..زندگی برایم غیرقابل تحمل است….

سلام ،من دوساله که فشار کلام دارم و موقع حرف زدن انگار که فکّ و دهانم قفل میشن و اصلا نمیتونم درس بخونم،چیکار کنم تا خوب بشه؟

سلام من امسال کلاس یازدهم میرم.من دانش اموز فرزانگان هستم و بچه درس خون بودم اما الان نمیتونم بخونم.به هیچی علاقه ندارم و از زندگی بیزارم.همش به خاطر اشتباهاتم خودمو سرزنش میکنم و از خودم متنفرم و برای همین رو خودم تیرک میریزم تا خودمو اذیت کنم .ازخودم بدم میاد چون هم احقم هم زشت.از خودم بدم میاد چون همش یه اشتباهو تکرار میکنم .حس میکنم اصلا کنترل زندگیم دستم نیس و دارم بردگی افکارمو میکنم . شبها تا ساعت ۳ و۴ نمیتونم بخوابم برنامم به گند کشیده شده.لطفا کمکم کنید اصلا حال و روز خوشی ندارم.

سلام من ۱۶این ماه با نامزدم رابطه بدون دخول داشتیم ایشون هنوز باکره هستند و بنده موقع انزال روی شکم ایشون انزال داشتم و ایشون گفتند که انگار به سمت پایین سرازیر شد و الت ایشون گرم شد ولی بعید میدونن که به پایین رسیده باشه حتی انزال من روی الت ایشون نبود …سریع من و ایشون پاکش کردیم با دستمال و اضافه کنم که ایشون چند روز پیش مایع صورتی رنگی ازشون اومده بود بیرون که شبش دل درد داشتن من و ایشون خیلی خیلی نگران هستیم که نکنه ایشون حامله شده باشند و ایشون به خاطر بیماریشون نمیتوانند قرص بخورند و اضافه کنم که بنده چند ساعت پیش از نزدیکی مایع منی از من خارج شد بصورت کامل و دست شویی هم رفتم و چند ساعت بعدش من نامزدم رو دیدم و با ایشون نزدیکی کردیم.. در نهایت قرصی ضد بارداری مصرف نشد.. ایا این مایع صورتی رنگ ممکنه پریود ایشون باشه ؟؟؟ با توجه به این که توی فصل امتحاناتشون بود و استرس خیلی داشتن ممنونم از شما خدا خیرتون بده

سلام من ۳۴ سال دارم و با همسرم حدود یک سال و نیم هست که زیر یک سقف داریم زندگی میکنیم. همسرم ادم متعهد و مسیولیت پذیری هست. در کل خصوصیات خوبی داره. اما خوب خیلی زودجوش هستش . اصلا انتقاد پذیر نیس لگه یه درخواست یا انتقاد کوچولو هم ازش با روی خوش کنم یهو عصبی میشه خیلی زود رنجه سریع میبینم ۱۰ تا پیام بهم میده تند و تند بعد تهش تلفنو برمیداره و از سرکار با لحن بد شروع میکنه حرف بزنه دادو بیداد میکنه بعدش هم چند تا پیام مجدد میده و بخودمو خانوادم توهین میکنه و تهش هم میکه وسایلتو بردارو از زندگیم برو بیرون.
تقریبا تو همه ی بحثا این کارشه. اوایل هی سکوت میکردم و اما بعدش در موردش باهم صحبت میکردیم قول میداد که بد رفتاری نکنه. اما همینجور ادامه داد. سر مسایل بیمزه همیشه بحث میکنه. همیشه دلش میخواد تاییدش کنم هیچوقت جرات ندارم یه درخواستی داشته باشم یا انتقادی چون همش جبهه میگیره و بعدشم به بحث کشیده میشه. دیگه حالو حوصله ندارم. چقدر تو دعوا ادم بشنوه که بریم جداشیم. سر یه مسیله بیخود. میترسم ازش بچه دار شم. ممنون میشم راهنماییم کنین.

سلام دختر ۱۹ ساله ام دو ساله عاشق پسری شده اون از سر ترحم و ناچاری با دخترم دوسته اون زنشو طلاق داده و ۲۹ سالشه به دخترم دست میزنه ولی کار بد نمیکنه حالا گفته من نمیتونم باهات ازدواج کنم و باید به مامانت بگم به نظرتون من چه کنم

سلام من دختری هستم ۱۷ ساله که از بچگی با خانواده عمو هام ومادربزرگم توی یک محله زندگی می کردیم روابط ما خوب بود تا اینکه عموی اخرم هم ازدواج کرد اولش همه چی خوب بود اما بعدش یواش یواش زنعموم شروع کرد به بهم زدن روابطممون وبیشتر از همه با خانواده ما لج بود چرا که عموم وپدرم شریک بودن اما پدرم شغل دوم هم داشت و وضع مالی ما ازاون ها بهتر بود اما اون فکر میکرد پدر من حقی از عموم ضایع کرده هر روز دعوا وجنگ وجدل سر چیز های مسخره به طوری که حتی ما یه کلمه به بچه هاش میگیم میخواد دنیارو بهم بزنه اما وقتی شخص غریبه ای بچه اش رو کتک میزنه عین خیالش نیست تا این اواخر که بچه هاش همیشه جلوی در ما بازی میکردن وخودشم میومد واز صبح تاشب اونجا وایمیساد وبا زن های همسایه شروع به صحبت زیر پنجره اتاق من میکرد منم امسال کنکور دارم وچندین بار به عمم گفتم ایشون زیر پنجره اتاق من مانع درسخوندن من میشن ولازم به ذکره که یکبار به پسرش تو کوچه گفته بود که برادر من رو که کوچیکه یه دل سیر کتک بزنه و وقتی پدرم این رو دیده بود باهاش دعوای لفظی کرده بود وایشون هم هر جا میرفت ابروی پدر من رو میبرد که مرد گنده تو کوچه با من دعوا کرده وفلان در این بین با خانواده عموی بزرگم هم دعوا کرد وبعدش خودش زد به غش کردن با اینکه به پدر ومادر من توهین کرده بود ومن روشون خیلی حساسم بهش چیی نگفتم وهمین کارش باعث تحریک کردن عمم میشد وعمم شروع میکرد که تقصیر خانواده شماست تا اینکه دیروز پسرش برادرم رو تو کوچه خیس اب کرده بود وقتی من رفتم بیارمش خونه برادرم گفت که پسر ایشون منو خیس کرده من به برادرم رو فوهش دادم وگفتم که تو غلط کردی رفتی تو اب که خیست کنن این خانم که فکر کرد من با پسر ایشونم گفت خودت غلط کردی ومن در جواب گفتم که خانم چرا دنبال شر میگردی من با برادرخودمم وایشون هم گفت شما چرا پاشدی اومدی محله ما مگه خریدیش منم گفتم والا شما محله مارو خریدی از صبح تاشب اینجایی چون واقعا سر وصدا ها مانع درس خوندنم میشد ایشون هم رفته به عمم گفته که بله دختر فلانی میگه از صبح تاشب تو کوچه هایی وبه من میگه ول عمم هم اومد وگفت تقصیر توهه وبا پدرم دعوا کردن وروابطشون به هم خورد من از دیروز عذاب وجدان دارم که چرا این حرفو زدم من اولین بارم بود جواب ایشون رو میدادم وحالا همه کاسه کوزه ها سر خانواده ما ومن شکسته میخوام بدونم من عذاب وجدان داشتنم درسته یا اشتباه

سلام من بیست و پنج سالمه فرزند آخر خانواده هستم و ی برادر بزرگتر از خودم دارم ک ازدواج کرده.من یک سال و نیم هست ک عقد کردم و همسرم بیست و شش سالشه و فامیلیم.همسرم بخاطر کارش شهر دیگه ای هست ک دوازده ساعت از شهرمون فاصله داره و هر ماهی یک هفته میاد شهرمون،البته موقتیه یک ساله ک رفته و احتمالا تا شش ماه آینده تموم میشه و میاد شهرمون.ما خیلی همو دوست داریم .من بشدت شخصیت وابسته ای دارم.وقتی شوهرم میره خیلی ناراحت میشم دلتنگ میشم و این دلتنگی منو آزار میده حتی تو جمع هم زیاد بهم خوش نمیگذرع دلم میسوزه واسش میگم چرا ما الان دور هم جمعیم ولی اون شهر غریب تنهاست.حتی اون ی هفته ای هم ک میاد پیشم استرس اینو دارم ک قراره ی هفته دیگه بره و باز از هم دور باشیم. من علاوه بر همسرم ب خانوادمم وابسته م تنها بدون خانوادم دوست ندارم جایی برم مخصوصا مامانم. وقتی با خانوادمم دلم واسه همسرم تنگ میشه و زمانی ک با همسرم هستم دلم واسه خانوادم تنگ میشه.دوست دارم همه باهم پیش هم باشن و دوری نباشه.خیلی آزارم میده این اخلاقیاتم نمیدونم باید چیکار کنم ؟بعضی اوقات خودمو سرگرم میکنم ولی بازم جای حضور همسرمو نمیگیره دوست دارم همیشه پیشم باشه نه که همیشه بهم چسبیده باشه منظورم اینه که تو شهر خودمون باشه همو ببینیم روزا.دلم میخواد همسرم و خانوادم نزدیکم باشن.یه اخلاق بد دیگه هم ک دارم اینه ک مثلا وقتی مسافرت یا تفریح میرم ک بهم خوش میگذره بعدش ک یاد اون مسافرت میوفتم حسرت میخورم دلم میخواد دوباره برگردم گذشته. ممنون میشم راهنماییم کنید ببخشید طولانی شد

سلام
اینکه بعد از یه ماه آشنایی با یه دخترخانم و چند ساعت اول بعد از اولین قرار تو تلگرام بهم میگه” یکی بهم پیشنهاد دوستی داده تو ناراحت میشی؟”نشان دهنده اینکه اون خانم اونقدری منو دوست نداره که تو زمان رابطه با من کس دیگه ای هم به چشمش میومده؟آیا ادامه این رابطه از طرف من کار درستی بوده؟

سلام من ۱۷ سالمه، از سن ۱۴ یا ۱۳ سالگی خیلی احساس تنهایی میکردم یه جوری که دلم میخواست ازدواج کنم که شاید با ازدواج کردن تنهایی من رفع بشه ولی بعید میدونم این فکر درستی باشه من تو سن ۱۳ یا ۱۴ سالگی اعتماد به نفس بالایی داشتم یه جوری که هرجا میرفتم مثلا مهمونی وقتی سلام میکردم و احوال پرسی همه میگفتن که وای این چقدر خوب حرف میزنه منم خیلی خوشحال میشدم و روز به روز اعتماد به نفسم بیشتر میشد ولی بازم خیلی دختر ساکتی بودم بقیه هم از بس ساکت بودم بامن دوست نمیشدن و این خیلی منو آزار میداد یه جوری که حالم از خودم به هم میخورد تو همون سن خیلی به دوستام تو مدرسه وابسته بودم خیلی زیاد شارژ میخریدم اینقدر با یکیشون حرف میزدم که نگو وقتی هم شارژم تموم میشد از گوشی بابام که دائمی بود یواشکی زنگ میزدم و بازم کلی حرف میزدم و خیلی از این کارم پشیمونم الان اون دوستام حتی یادی هم از من نمیکنن حیف اون همه شارژ تا اینکه روزی رفتم تو حیاط حرف بزنم با گوشی بابام مامانم منو دید شک کرد فکر کرد دارم با یه پسری حرف میزنم براش قسم خوردم که به خدا دختر بود یکی از دوستامه اونم باور کرد ولی اینقدر کتکم زد که نگو با هرچی پیش دستش بود منو زد حتی با گل های مصنوعی توی گلدون که بودن با چون لباسی که روی در آویزون میکنن شبش خیلی گریه کردم تصمیم گرفتم خودکشی کنم ولی وقتی مامانم اومد بوسم کرد دیگه بیخیال شدم از اون موقع تصور بدی از مامانم پیدا کردم حس کردم دیگه واقعا منو نمیخواد. منو مادرم هم خیلی باهم دعوا میکنیم چون من خواهر ندارم متاسفانه زیادی با مادرم راحتم. خلاصه مشکل من حس میکنم از اونجایی شروع شد که دوستام درباره یه بازی آنلاین چت کردنی صبحت میکردن یعنی تو اون بازی امکان چت وجود داشت من هم تابستون که شد کنجکاو شدم و اون بازی رو نصب کردم خیلی از بازی بدم اومد چون حرفای بد میزدن حذفش کردم ولی دوباره نمیدونم چی شد که نصبش کردم با یه پسری دوست شدم رفتیم تو واتس آپ اون موقع خیلی برای من عجیب بود که من با یه پسری دوست شدم خلاصه نمیدونم چجوری مامانم متوجه شد و فهمید با اون پسره کلی تو چت دعوا کرد و بهش گفت که یه بار دیگه پیام بدی شمارتو میدم به پلیس اونم برای همیشه رفت اون پسره اصلا منو دوست نداشت فقط قصدش اذیت کردن من بود همه ی این ماجرا ماله ۱۴ سالگیه منه مادرم خداروشکر دعوام نکرد ولی گفت پسرا خیلی دروغ میگن گولشونو نخور و سیم کارتمو گرفت و واتس آپ رو هم حذف کرد من از اون موقع به بعد  حس میکنم خیلی افسرده شدم خیلی زیاد ولی دلم میخواست با یه پسر خوب صبحت کنم یه پسری که دوستم داشته باشه اون موقع وجود یه پسر خوب رو کنار خودم کم داشتم، مادرم کم توجهی میکرد یه ماه یا دوماه میرفت پیش خالم یا خونه مادر بزرگم که شهر دیگه ای بودن ولی من همچنان اون بازی آنلاین رو داشتم چون حس میکردم تنهایی من اونجا پر میشه من نه دختر خاله دارم نه دختر دایی هم سن خودم مثل بقیه دخترا که باهم خوشن و میخندن نه چیزی به هرکی میگم میگن اره تو خیلی تنهایی..از اون موقع بود که اعتماد به نفس من به شدت اومد پایین یه جوری که نمیتونستم با کسی ارتباط چشمی برقرار کنم خیلی کم رو شدم. همه ی اینا کنار هم منو آزار میدادن تنهایی. کم رو بودن. عصبی شدن، کمبود عشق و محبت، همه تعجب میکردن که این چرا اینجوریه…  خلاصه سال ها گذشت الان که ۱۷ سالمه یکمی بهترم ولی هنوز تو همون بازی آنلاین بودم با یه پسری آشنا شدم ۲۲ سالشه اون مشکل حرف زدن داره توی تصادف اینجوری شده اون از من خواستگاری کرد و من رو به خانواده اش معرفی کرد حتی عکس های خانوادگیشون رو هم برام فرستاد یه بارم مادرش بامن حرف زد، خیلی زیاد به من محبت میکنه الان چند ماهه که چت میکنیم از هرکاری هم که میکنه بهم میگه یه بار گفتم بزار برم، اون گفت اگه بری من خودمو میکشم من این دنیا رو بدون تو نمیخوام از بالا پشت بوم هم عکس گرفت گفت میخوام خودمو پرت کنم پایین، منم ترسیدم بمیره پیشش موندم .من نمیتونم با مشکل حرف زدنش کنار بیام میترسم آبروم بره جلو بقیه، میترسم بهش بگم دلش بشکنه و بلایی سر خودش بیاره، حس میکنم اصلا مناسب ازدواج نیست از دانشگاه به خاطر دعوا اخراج شده، بیکاره ولی گفت کار پیدا میکنم هرکاری که باشه، مشکل حرف زدن ،و خیلی چیزای دیگه من نمیدونم چی کار کنم میترسم ولش کنم دوباره افسرده بشم و تنها بشم، نمیدونم باهاش ازدواج کنم یا نه؟ چجوری این موضوع رو به مامانم بگم؟ اصلا دارم کار درستی میکنم یا نه خواهش میکنم کمکم کنید

با عرض سلام و خسته نباشید امیدوارم حالتون خوب باشه من خیلی ناراحتم و افسردم اخه من کسایی رو دوست دارم ک دوسم ندارن و اونا توهین میکردن و یا بلاک و من خیلی دلم شکسته بعد اینک خیلی استرس دارم واسه اینک قبلا پام پیچ میخورد ولی الان خداروشکر بخاطر عملی ک چندسال پیش کردم خوب شدم و بهترم ولی دویاره میترسم پام پیچ یخوره
بیشتر استرسم مال همینه و اینک فکر میکنم دیگران بهم حسودی میکنند نمیدونم این فکرم درسته یا غلط و اینک با دوستام چیکار کنم قراموششون کنم؟اخه نمیتونم فراموششون کنم منتظر جوابتون هستم

سلام،با وجود اینکه من ۲ سال با علاقه ازدواج کردم،اما از ابتدا متوجه سرد مزاجی همسرم شدم،و در ماه اول زندگی متوجه عادت خودارضایی همسرم شدم،به شدت حساس و بی اعتماد شدم،بسیار ناراحت و افسرده شدم،از ابتدا ایشون اصلا رابطه جنسی که راضی کننده باشه با من نداشتن و با فهمیدن این مساله ن بشدت آسیب دیدم،باهاشون مطرح کردم و ازشون خواستم بریم مشاوره،بهشون اعتراف کردم که من واقعا از نظر جنسی تامین نیستم و این مساله ممکنه باعث از دست دادن زندگی و رابطمون باشه،و قبول نکردن،الان بعد دوسال ،هنوزم گاهی من متوجه خود ارضاییاش میشم،من کنارشم،بمن بی توجهه و تا ۵ دقیقه نیستم کارشو میکنه،خیلی خیلی دارم آسیب میبینم و تمایلم بهش داره از بین میره،منو راهنمایی کنید،ممنون

هر وقت که مشکلی یا حرف و حدیثی بین من و همسرم پیش میاد،بعد از اون من سکوت میکنم و هیچ حرفی نمیزنم یعنی حتی حرف دلم را نمیتونم بزنم یا مشکل پیش اومده رو نمیتونم شفاف کنم تا تموم بشه، این حرف نزدن من دلیلش اینه که نمیدونم چی بگم یا از کجا شروع کنم یا چیکار کنم، همینطوری درمونده میمونم
این جو یا همون سکوت، شده که یک هفته طول کشیده، این جو هم خودمو بیشتر اذیت میکنه و هم همسرمو.
لطفا راهنمایی بفرمایین
با تشکر

سلام
روزتون بخیر
برادر من سالهاست که درگیر کار و تحصیله. دیروز به من گفت که توی تمام این چندسال عاشق و علاقه مند به دخترعموم بوده و هست.
حالا مساله اینه که ما نمیخوایم از طریق خانواده ها مطرح کنیم و برادرم مایله که یه قرار با دخترعموم بذارم و ببینمش.
به نظر شما بهتره که همون قرار اول بهش بگم که قضیه چیه و واقعا این قرار برای چی هست یا اینکه کم کم بعدا برادرم باهاش قرار بذاره بهتره. چون ما روابط فامیلی زیادی نداشتیم و از هم بی خبریم. من‌اصلا نمیدونم دخترعموم کسی توی زندگیش هست یا نه که بخواد با برادرم ارتباط بگیره..
ممنونم

سلام.من یکونیم سال پیش توی دانشگاه واسه اولین بار عاشق دختر خانومی شدم از همون لحظات اول دیدم ارتباط چشمی با من برقرار می‌کنه و تمام کارهای عاشقانه ای ک باید انجام داد رو خدایی انجام میداد.توی دانشگاه بارها ب من ذل میزنه . از وقتی دیدمش پروفایلاش همه عادی بود اما از اون موقع ب بعد همه عاشقانه شد ..خیلی وقت ها من واسش پروفایل عاشقانه میذاشتم اونم انگار جواب پروفایلمو بده پروفایلشو در ارتباط با پروفایل من میذاشت ..بارها استخاره گرفتم و بارها از خدا یقین گرفتم .خدا بهم نشون داد ک اون ماله منه حتی توی یک خابم مادوتارو با ی بچه بهم نشون داد …اما الان بعد یک و نیم سال ک ترم چهارم هستم بعضی از دوستانم بهم میگن اون تورو نمی‌خواد و یکی دیگه رو میخواد.در صورتیکه اون خیلی بهم توجه می‌کنه اما دوستانم ی چی دیگه میگن …دوستان میگن  اون پسره دوستش داره اما من عشقمو و اون پسره رو اصن باهم تو دانشگاه ندیدم….خلاصه دچار تردید میشم گاهی اوقات و این منو آتیش میزنه..چون واقعا عاشقشم خیلی بیش از حد….ممنون میشم راهنماییم کنید

چگونه میشه به خواستگارت غیرمستقیم بگی در آینده تحمل ازدواج مجددش ویا صیغه را نداری و او نباید این کار را انجام دهد؟

سلام ممنون بابت وقتی که میزارید من مدتیه که نمیتونم سر درس بشینم وتمرکز کنم وهی باید از اتاقم برم بیرون راهکاری در این باره هست

سلام من ۳۱سالمه ودخترم.
پنج ماه درگیربیماری مادرم هستیم ومن خیلی غصه میخورم.ودست تنهام وبرادرام اصلا کمک نمیکنن.تازگیا کارم شده فقط گریه و استرس بیش از حد دارم.دلم میخواد فقط بخواب تا از دنیا بیخبر باشم.ولی شدنی نیست واین موضوع خودم ونامزدم خیلی اذیت میکنه.حس میکنم افسرده شدم ونمیدونم چیکار کنم.بی انرژی شدم.میشه راهنماییم کنید؟

سلام من ۱۷سالمه و دوست پسرم ۱۷سالشه ما بدلیل کم بودن سنمون مجبوریم اینجوری ادامه بدیم ولی قصد واقعیمون ازدواجه الان یک ساله باهمیم اما متاسفانه چند تا بحث داشتیم چیزای خیلی بیخود اینجوری شد که رابطمون یکم خراب شد ازم سرد شده اما هنوزم عاشق همیمو همو میخایم اون پیشنهاد داد در یک هفته یک بار بیشتر باهم حرف نزنیم تا رابطمون ابدی بمونه فقط بخاطر اون وگرنه من همجورع عاشقشم اما مشکلم اینجاس نمیتونم بپذیرم چون بهش وابستم و واقعا این موضوع دارع منو آزار میده و اون هم منو درک نمیکنه چون میگه منم اونو درک نمیکنم ی جورایی لج بازی میکنه چیکار کنم آیا این تصمیم درسته و یا من چحوری میتونم تحمل کنم یا چحوری قانعش کنم این تصمیمو از فکرش بیاد بیرون لطفا راهنماییم کنید ممنون

خواهش میکنم کمکم کنید پدرم خیلی به من امیدواره واگه خدایی نکرده قلبشو بشکنم خودمو نمی بخشم

سلام.امسال دومین سالی است که درکنکور شرکت می کنم.مشکلی که دارم این است که هر سال در دوران جمع بندی بیشتر درسهایی که قبلا خوانده بودم ومخصوصا حفظ کردنی ها را فراموش می کنم و آزمون هایی که قبلا هم در طول دوران تحصیل داده بودم هم به علت کمبودن وقت وکند خوانی خودم مطالب درسیش به صورت کامل وبی نقص خوانده نشده بوده و سطح خواندنش برای گرفتن درصد نسبتا مناسب از نظر خانواده ام بوده وکلا در طول سال تحصیلی نتوانستم برای درسهایی که نقطه ضعف من است ویا خواندنش زیاد وقت می برد به درستی وقت بگزارم و تنها مطالبی که سریع تر قابل یادگیری برای آزمونهایم بوده را خوب یاد گرفته ام تا درصدم را بالا ببرم اما حالا که دوران جمع بندی رسیده و آزمونها به صورت جامع است در دردسر افتاده و تراز من به شدت افت کرده است و نمی دانم حالا با این وضع اشکالاتم را رفع کنم یا هنوز به فکر برنامه ی آزمون هایم باشم و سرسری و به سرعت خودم را به برنامه برسانم یا نه .هرکاری می کنم نمی توانم هم برنامه آزمون وهم رفع اشکالم را با هم داشته باشم .به نظر شما ترک برنامه آزمون و صحبت با یک مشاوره برای برنامه ریزی سه ماه باقی مانده ام تا کنکور کار درستی است یا باعث تلف شدن وقتم می شود؟

سلام و وقت بخیر. میخواستم مشکلی که پدرم این روزها باهاش دست و پنجه نرم میکنه رو باهاتون در میون بذارم ممنون میشم اگر کمکم کنین خیلی نگران ایشون هستم. پدرم معلم بازنشسته هستن و ۶۶ سال سن دارن ولی برعکس سنشون خیلی با انگیزه و باروحیه بالا بودن ولی متاسفانه مدتیه که دیگه اون شادابی رو در ایشون نمیبینیم در واقع از روزهای قرنطینه به این طرف … ایشون خیلی احساس بیقراری و استرس دارن و همش فکرای منفی میکنن ، کم اشتها شدن و حتی ناگهانی تصمیم گرفتن شهر محل زندگیمون رو تغییر بدیم ، عاشق کتاب بودن و یه کتابخونه عظیم دارن ولی الان هیچ حسی به کتابها ندارن و میخوان بندازشون دور … کم حرف شدن همش میرن تو فکر …ایشون میگن که استرس دست خودشون نیست و نمیتونن کنترلش کنن واقعا من و خانوادم نمیدونیم باید چیکار کینم چه رفتاری باید از خودمون نشون بدیم که به حالت عادی برگردن لطفا راهنمایی کنین پیشاپیش ممنونم.

راستش ما دو نفر هستیم ۲۰ ساله (آقا ۶ ماه بزرگتر از نظر سنی) توی دانشگاه به هم علاقه مند شدیم… هردومونم اهل دوستی و.. نیستیم و میخایم به خاستگاری ختم بشه
یه سری موانعی وجود داره… بر سر خاستگاری رفتن…. که به نظرمون اومد خیلی کلیشه ای و تکرارین ولی کاریشونم نمیشه کرد
۱. اینکه پسر بر این عقیدست که من تا وقتی که شغلی نداشته باشم خیلی کار غیرمنطقی ایه اصلن بحث خواستگاری رو مطرح کنم… چون عقیده داره پسری که دستش توی جیب باباشه ؛ اگ بره خاستگاری یه دختر دیگ اول توهین به خوشه و بعد خوانوده اون دختر و خودش…. و البته پسر اینطوری نیست که وضع مادی آن چانی داشته باشن و در حد معمولن… اما میگه من ماشین ندارم؛ خونه ی مستقل انچنانی ندارم ولی لااااا اقلش اینه شغل باید داشته باشم

۲.اینه خانم و خونوداش سال ها برنامه ریزی کردن برای اینکه برن خارج که یا تصمیم به موندن بگیرن یا تصمیم به برگشت. برای آقا مهمه که ایران بمونه و برای خارج رفتن مشکلات جدی داره و عملن نمیتونه. خانواده خانم قراره چند ماه دیگه به مدت ۶ ماه تا یکسال برن خارج… و خب خیلی معقول به نظر نمیرسه قبل از چنین سفر طولانی همچین مسِله ای رو مطرح کردن… چون شرایط فوق العاده متغیره و اون آقا هم شرایط رفتن به خارج کشور رو نداره و خانم هم هنوز تصمیم نگرفته و میگه باید بره و تجربه کنه… پس یه نقطه ی تعیین کننده برای این تفاهم هنوز نا معینه تا وقتی که دختر بره خارج و برگرده….
متاسفانه ارتباط این خانم و آقا مخفیانست و دور از دانش خونواده اما هردو طرف واقفن که عقل حکم به حداقلی و حساب شده بودن این ارتباطه. ارتباط حجم بسیار کمی داره، از سه روز در هفته چت کردن رسید به هفته ای یکبار…. و هردوطرف مواظب این هستن که کلمات از عرف خارج نشن و رسمی تر بمونن… و مطرح کردن این موضوع هم؛ چون نیاز مند زمانه…هیچ چیزی جز حساسیت برای خونواده ها و اذیت شدن و فرسایشی شدن هر دو طرف نداره… اون دونفر تصمیم گرفتن صبر کنن تا خانم بره خارج کشور و برگرده تا هم توی اون مدت آقا صاحب شغل بشه و هم خانم تصمیمشو گرفته باشه که میخاد بمونه ایران یه بره کشور دیگه….
و اما مشکل:
ما خیلی ازین شرایط مخفی کاری استرس میکشیم و خونواده هامون حساب و اعتماد خیلی زیادی به ماها دارن؛ ما با منطقمون به این ررسیدیم که گفتن بهشون کمکی نمیکنه و برعکس هزار تا استرس و مشکل و حساسیت دیگه درست میکنه… آیا به نظر شما دلایل ما معقول هستن و مهم تر دال بر این نتایج میشن؟
مشکلی که پیش اومده اینه الان برای دختر خانم خواستگاری اومده که مشکلی با خارج رفتن نداره و شغل هم داره… الان دختر خانم باید چیکار کنه؟ (از رابطشون ۷۰ روز میگذره)

درچندروایت ازامامان خواندم که ناراحتی زن ازازدواج مجددشوهرش ناشی از حسادت اوست ویک خوی حیوانی است وبسیارنکوهش شده امابرای مرداسمش غیرت است وخوی الهی است وحتی ملاک زن خوب رانداشتن این حس حسادت دانسته اند.یعنی من حق ندارم ازازدواج مجدد شوهرم ناراحت شوم وطلاق بگیرم؟اینکه من ازاوبخواهم همان قدرکه من اورادوست دارم وتمام قلبم به اواختصاص دارداوهم غیرازمن رادردلش نداشته باشد حسی حیوانی ونکوهش شده ونابجاست؟چراخداونددراین مسائل اصلا به احساسات من توجه نکرده ؟چرااحساس من ازنظرامامان نکوهش شده؟این روزهاآرامش ندارم ومدام ازخودم سوال میکنم ماهیت من این است که واقعا تحت امرمردباشم ودرآینده اگرهم دلم شکست دم نزنم چون احساساتم نابجا وشماتت شده است؟حتی درآن دنیا هم حدیث داریم که قبل ازورود زن به بهشت او راازاین حس باک میکنندچون بهشت جای زشتی نیست؟آیاعلاقه به انحصارطلبی فطرت زن نیست؟دربهشت هم باید قلب یک مرد را به صورت کامل نداشته باشم ودرآنجاهم تک همسری وجودنداشته باشد؟این روزها اززن بودن خودم هم متنفرم وخودم را بی ارزش می دانم آرامش فکری نداشته وهمه ی وقتم با این افکارصرف می شود لطفا کمکم کنید.

من زنی ۲۰ ساله هستم دو سه سال که ازدواج کردم یه مدت پیش فهمیدم که شوهرم بهم خیانت کرده بعداز فهمیدن من ابراز پشمانی کرد ولی من هنوز اعتماد بهش ندارم ما هفته ای یک بار رابط زناشویی داریم ولی من خودم دوست دارم که هفته سه بار رابط داشته باشیم میخواستم قرصی بدون عوارضی باشه که میل جنسشو زیاد کنه قرصی باشه که چیز خورش کنم که خودش نفهمه که قرص بهش میدم که توی چای شربتی بریزم

سلام من نوزده سالم هست و یکی دو سالی میشه که اخلاقم مودی هست. یعنی بعضی مواقع حس خیلی خوبی به خودم و زندگیم دارم و احساس درست بودن هدفم و اینا و بعضی مواقع به پوچی کامل میرسم و به همه چی به خودم هدفم استعدادم شک میکنم و به این فک میکنم که کاش هیچوقت به دنیا نیومده بودم. بعضی اوقات احساس میکنم خودم و اطرافم غیرواقعی هست. مثل یه بازی یا فیلم. و نظرم راجب افراد به سرعت تغییر میکنه و بعضی مواقع اونارو خیلی دوس دارم و بعضی مواقع ازشون متنفر میشم. واقعا نمیدونم چه مشکلی دارم. شاید مشکلی ندارم و همه اینطوری هستن و فقط من بزرگنمایی می کنم!

سلام وقتتون بخیر
دختری ۱۷ ساله هستم ، و اینکه امسال سال یازدهمم ، از بعد از تموم شدن سال نهم و تابستونش من با یکی از موسسه های درسی آشنا شدم و ثبت نام کردم و بهم مشاور دادن و از اون موقع باهام کار میکنن ، الان یه ۲ سالی میشه که مشاورم باهام کار میکنه ، الان حرفم اینه ، درسته سنم کمه ، ولی لطفا راهنمایی کنین ، در طول این مدت که با مشاورم کار میکردم رابطمون در حد درسی بود ، مشاورم یه پسر ۲۹ سالس ، و واقعا از هر جهت پسر پاک و با احترامیه، چند روز پیش همین مشاورم ، روی صحبت رو خیلی محترمانه باهام باز کرد،و بهم پیشنهاد ازدواج داد ، درسته منم احساسی نسبت بهش دارم و برام خیلی عزیزه ، و اینکه بگم با اینکارش به درسم لطمه میزنه نه ، چون جوری هم نگفته که باحث درگیری ذهنم بشه و من موقع درسخوندن اصلا فکر نمیکنم ، سطح درسیم هم خیلی بالاس ، و اینکه حالا نمیدونم از کجا و چطور ، به احساس منم تا حدودی پی برده ، من در مقابل پیشنهادش تنها گفتم که الان برای من خیلی زوده و نمیتونم تصمیم درست رو بگیرم ، گفت که منتظرت میمونم ، الان نمیدونم باید چیکار کنم ، بهش فرصت بدم تا خودشو ثابت کنه و تلاشش رو برای بدست آوردنم ببینم و یا کلا بیخیالش بشم که واقعا نمیتونم هم بخاطر احساس خودم و هم اینکه گزینه خوبیه ، و سوال دیگمم اینه که ۱۲ سال فاصله سنی خیلی زیاده و باعث ایجاد اختلاف میشه یا نه؟ اگه میشه کلی راهنمایی کنین در این رابطه

سلام من هلنم ۱۸ سالمه پشت کنکور تجربیم ذاتا انسان شادی هستم و شوخ طبع ناگفته نمونه ک عاشق روانپزشکیم و خیلی درموردش مطالعه داشتم و دارم و عاشق هدفم هستم و بخاطر باجون و دل تلاش میکنم…البته باید بگم تلاش میکردم ! الان ۲ ماهه ک کلا حوصله هیچ بنی بشری رو ندارم فقط دلم میخواد بخوابم و کسی کاری ب کارم نداشته باشه البته این خوابیدن لذت بخش نیست و با چاشنی زهرمار عذاب وجدان همراهه نمیدونم واقعا چرا اینجوری شدم میدونی من عادت دارم خودم حال خودم رو خوب کنم اصلا با بقیه راجب مشکلاتم صحبت نمیکنم بلکه اونا میان و مشکلاشون رو میگن عین ی روانپزشک? ولی حالا این روانپزشک اینده دچار ی مشکلی شده ک تا خوره جونشو میخوره واقعا کلافه شدم تاحالا اینجوری نبودم پدر و مادرم باهم مشکل دارن یعنی الام ک من ۱۸ سالمه ۱۸ ساله دعواست تو خونمون ولی من اصلا راجب این موضوع خیلی ریلکس بودم و سعی میکردم ارومشون کنم ولی میدونی دیگه نمیکشم احساس میکنم ی بار خیلی سنگینی رو دوشمه احساس میکنم نمیتونم از پسش بربیام این خواب لعنتی هم از ی طرف دیگه ساعت مطالعه ام از ۱۳ ساعت رسیده ب ۵ ساعت اونم ن مفید! خواستم مدافینیل مصرف کنم یا ریتالین ک اونم بدون نسخه نمیدن انگار دارم با اینده خودم بازی میکنم واقعا نمیدونم چم شده بدنم کرخت و سسته انگار دست و پامو بستم دست ودلم ب درس خوندن ک عاشقش بودم و هستم نمیره من آینده ام ب نتیجه کنکورم بستگی داره ولی نمیدونم چرا اینجوری شدم خلاصه کنم برات حالم شدید بده!تلقینم نمیکنم یکم واقع گرا باشیم…

سلام خسته نباشید
من یک برادر دارم که در رابطه با اون سوال داشتم.برادر من چندین ساله پیش به اصرار پدر و مادرم چون حاله مادرم خوب نبود اون رو مجبور به ازدواج با یک خانم کردن که اگه خدای نکرده مادرم چیزیش شد و در این خانواده پسری نیست یک خانم باشه که زندگی اداره کنه برادر بنده تو این هفت سالی که از ازدواجش گذشته هیچگونه رابطه ای با زنش نداره و حتی هیچ وقت تو یک اتاق با هم نخوابیدن و یه اشتباه بزرگی که کرد و بخاطر تنهایی بچه دار شد و بعد او دیگه هیچ وقت رابطه ای نداشت چون بخاطر مهریه سنگین نمی تونست طلاق بگیره چون اصلا این دو تا آدم اصلا هیچ سنخیت شخصیتی با هم ندارن و خانم بخاطر اینکه جایی نداره بره و بچه اش حاضر به طلاق نیست.حالا داداش من می گه دیگه تحمل نداره و می خواد طلاق بگیره ولی بخاطر بچه دو دله ولی زندگیش عذابه هر روز دعوا و شکستن وسایله و سعی می کنه تو خونه نباشه.
بازم تاکید می کنم برادر بنده به هیچ عنوان حاضر نیست این خانم رو به عنوان زنش قبول کنه از همون اول می گفت من زنی ندارم ولی چون مجبور بود ادامه داد. خداروشکر حال مادرم هم خوب شده.
بنظر شما آیا ادامه این زندگی بخاطر بچه صلاحه یا طلاق بهتره؟خیلی ممنون میشم راهنمایی کنید.

سلام ، وقتتون به خیر .
خواستم اگه کتابی رو میشناسید معرفی کنید برای خوددرمانی اختلال دوری گزین لطفا . ممنون

درمورد سن هیجانات و اینا……. میدونم
ولی درمورد عشق تحقیق کردم و دقیقا نشانه های عاشقی رو دارم ….

خودمم یه جوریم سمت منطقیم میگه گور بابای عشق ولی احساساتم مخالف منطقمه
منم خودم طرفدار منطقم هستم ولی چون من خیلی احساساتیم نمیتونم جلو احساساتمو بگیرم نمیدونم چیکار کنم
و درمورد کنترل حسم که میگید بیشتر توضیح بدید و اینکه از کجا بفهمم که دیگه دوران این سنم تموم شده و واقعا عاشق شدم

لطفا راهنماییم کنید

سلام دوسال ازدواج کردم زمان خواستگاری پیشنهاد دادن که با مادرشوهر زندگی کنم که من قبول نکردم گفتم بایدبه مورورزمان شناخت پیدا کنم زمان عقد متوجه شدم که مادرشوهرم دخالت زیادی میکند وشوهررم پشت مادرش را میگیرد وشوهرم من را کتک میزند وفحش به خودم وخانواده میده توزندگیم شوهر م تحت تاثیر حرف های مادرش قرار میگیرد به خاطراین که زندگیم از هم نپاشه خانواده خودم مجبور شدن ی خانه برایمان اجاره کند حالا بعد یک سال صاحب خانه اجاره رو بیشتر کرده شوهرم حاضرنیست افزایش اجاره خانه روقبول کنه از طرف دیگر خانواده شوهرم اثراربه رفتن من به خانه شان میکند حالاهم ی هفته خانه پدرم امدم وازش اجازه گرفتم تا فکرشوبکنه ی تصمیمی برازندگیش بگیره ن زنگ زده ن فکرکرده میگه من رو حرفم هستم باید بیای با خانواده ام زندگی کنی باتشکر

سلام.وقتتون بخیر. خیلییی ممنون میشم اگه بتونید به من راهنمایی کنید. من ۳۰ سالمه. از دوران نوجوونی ی مشکلی واسم پیش اومد که موقع درس خوندن اتفاقات روزمره میومد تو ذهنم و اصلا نمیتونستم تمرکز کنم رو درس و همین قضیه هم به من خیلی آسیب زد. از اون وقت تا حالا من کمو بیش باهاش درگیر بودم و و هستم. البته در ادامه, این مشکل تبدیل به یک عادت کلی خیلی بد ذهنی و یک تلقین و وسواس ناخواسته شد, جوریکه وقتی میخوام ی کاریو انجام بدم, ناخواسته این فکر به صورت ناخواسته از روی ترس و استرس و عادت به ذهنم میاد که “نکنه نتونم تمرکز کنم” و ازونجایی که این فکر تقریبا پیوسته توی ذهنمه, ۹۰درصد مواقع اصلا نمیتونم تمرکز کنم و همیشه با خودم می جنگم که این فکرو نادیده بگیرم ولی همیشه توی ذهنم هستم و این قضیه واقعااا زندگیو برام زهر کرده. حتی توی خوابم مشکل خوردم و گاهی این فکر میاد تو ذهنم و اعصاب آدم خرد میشه…من خودم خیلی تلاش کردم با آروم کردن خودم, این مشکلمو کمتر کنم ولی بازم اینجور فکرا از روی ترس و استرس و عادت ناخواسته میاد تو ذهنم و اصلا یجور عادت ذهنی شده واسم. این سوال از خدمتتون داشتم اینکه آیا احیانا میشه با کارهایی مثل هیپنوتیزم این فکرو این عادت از ذهنم برداشته بشه, یجورایی که مثلا ذهنم فرمت بشه؟ چون واقعا حس میکنم با حرف و توصیه های گفتاری این مشکل من حل نمیشه. خیلیییی ممنون میشم کمکم کنید

سلام
من پسرم حدودا ۱۹..۲۰ ساله
من مشکلات زیادی دارم که روی همه ی ابعاد زندگیه من تآثیر زیادی گذاشته به خصوص فک میکنم روی آیندم.
اول ازهمه اینکه حدود ۶ یا ۷ ساله که خودارضایی دارم و اونم نه کم بلکه زیاد حتی این اواخر به روزی ۵ یا ۶ هم میرسید
دوم اینکه افسردگی حاد گرفتم البته اینکه چطور تشخیص دادم .آزمون انلاین شرکت کردم اونم نه تو یه سایت بلکه تو ۳ تا سایت مختلف سوم از اینکه من از خانوادم متنفر شدم ازشون بدم میاد وقتی با کارایی که بامن کردم فک میکنم دیوونه میشم و میخوام انتقاممو ازشون بگیرم اینکه چرا ازشون متنفرم به خاطره اینه که (خانواده ی پولداری داریم ام از طرفی به شدت مذهبی)و تو زندگیم هرکاری خواستم بکنم نذاشتن هر چیز مسخره ای که فکرشو بکنین .سر مسایل مسخره که اصلا ربطی به دین و مذهب نداره ولی اونافکر میکنن اگه اون کارارو بکنم کار حرومی کردم . مثلا(مدل موی من خامه ای باشه یا حتی نباید کلاه کپ داشته باشم یا نباید ماشین سوار بشم یا حق پوشیدن لباسی که یع عکس عادی روش هست رو هم ندارم و…)
چهارم من تو زندگیم هیچ وقت تصمیم نگرفتم حتی انتخاب دوستم با اوناس تا باهرکی دوست شدم یا گفتن فلانی بابا ننش خوب نیست یا گفتن پسر خودش بد فلانی خنگه فلانی اونجا اون کاره بد و کرده و…
پنجمیش دیگه خیلی تو دنیای مجازی (خیال پردازی)غرق شدم و فک میکنم با دنیای بیرون ارتباطم داره قطع میشه فقط میتونم تو رویاهام هرچیزی و داشته باشم حتی جنس مخالفم و با اینکه بعضی از اشناهام بهم پیشنهاد میدن میگن ما واست دختر جور میکنیم اما دیگه هیچ حسی نسبت به زن ندارم.
من کلی توزندگیم بعد از سن بلوغ تحقیر شدم هی از این و اون تو سری خوردم و فک میکنم که دارم کم کم میمرم
من استرسی شدم .
ضعف اعصاب دارم .
زود عصبی میشم .
به شدت زود رنجم .
از نظر تحصیلی داغون شدم.
من شخصیت خودم و گم کردم نمیدونم دیگه اصلا نقش من چیه

سلام

دختری ۱۹ ساله هستم. خواستگاری داشتم که کنسل شد و الان خواستگاری دیگر برایم آماده ولی من نمیدانم چی باید بپرسم که به شناخت کافی برسم و نمیتونم از جواب هایی که به سوالاتم داده میشه برداشت لازم رو بکنم، پدرم میگن هنوز آماده ازدواج نشدی و نمیدونی دقیقاً چی میخوای و اصلا دقت نمیکنی که طرف مقابلت چی میگه. تا حدی هم صحبتشون درسته ولی از طرفی من نیاز به همسر رو شدیداً احساس میکنم.
نمی‌دونم چیکار باید بکنم تقریباً هر فایل صوتی که درباره ازدواج باشه گوش کردم ولی بازم نمی‌دونم چجوری باید صحبت کنم و مهمتر از اون به چه چیزهایی دقت کنم. میخوام به مادرم بگم که پنجشنبه که تماس گرفتند این مورد رو هم رد کنند و دیگه خواستگار راه ندند ولی می‌دونم مشکل من تا چند سال دیگه هم حل نخواهد شد.
لطفاً بزرگواری کنید و من رو راهنمایی کنید.

با سلام من و همسرم ۱۳ ساله ازدواج کردیم مشکلی نداشتیم تا دو سال اخیر که از نظر مالی دچار مشکل شده ایم البته این موضوع من رو اذیت نمیکنه مشکل از وقتی شروع شد که برادر شوهرم که مجرد است همسایه ما شده و همینطور شریک همسرم و دائم خانه ما ست وشام و نهار ش را من میدم از همه بدتر اخلاق خوبی نداره و روی همسرم تاثیر گذاشته است ولی همسرم قبول ندارم که تاثیر او زیاد بوده شوخی های ناجور و بد دهانی نزدیک به چند مورد این اواخر دعوا داشتیم که با تهدید به اینکه به مادرم زنگ میزند من کوتاه می آمدم البته هر وقت مشکلی پیش می آمد من پیش قدم میشدم اما اینبار چون به من میگفت برو خونه مادرت و من هیچ وقت خانه رو ترک نکردم ولی اینبار اینقدر تحقیر شدم که نتوانستم بمانم الان نزدیک به ۱۰ روزه به خانه مادرم آمدم اما حتی یک زنگ هم نزده نمیدانم چه کنم هم نمیخواهم غرورم بشکنه هم میخوام بیاد دنبالم چیکار کنم البته اگه همینطوری برگردم وضعیت تغییر نمیکند چون برادرش بسیار پررو و به رابطه من و همسرم حسادت میکنه اینو همسرم هم میدونه لطفا راهنماییم کنید

من ۱۷ سالمه و عاشق ی پسر ۲۳ ساله شدم این آدم توی اینستا فالووراش خیلی بالاست و فکر میکنه که هر دختری بهش نزدیک میشه برای فالووره ولی من اصلا دنبال فالوور نیستم اصلا برام مهم نیست این چیزا
ی کافه داره من رفتم چند بار کافش و ی جوری شمارشو گیر آوردم بهش پیام دادم ابراز عشق کردم گفتم که دوسش دارم ولی اون سین کرد پیاممو و اصلا جوابمو نداد بعدش زنگ زدم بهش ولی گفت من پیامتونو نخوندم میخونم بهتون زنگ میزنم ولی هیچ خبری ازش نشد من عاشق شدم بعد از این قضیه بازم رفتم کافه ولی جوری رفتار میکرد که انگار که اصلا منو نمیشناخت
من خیلی دوسش دارم عاشقش شدم
اصلا دست خودم نیست هر وقت استوری یا پست میزاره من اونو سیو میکنم و واسه ی دیدنش توی کافه که میرم لحظه شماری میکنم
باید چیکار کنم که بتونم یکمی به این آدم نزدیک بشم چون خیلی دوس دارم که توی زندگیش جایی داشته باشم

سلام نوجوان ۱۵ساله ای هستم پارسال با یک دختر خانمی آشنا شدم و میشه گفت عاشقش شدم اون هم همین احساس رو من داشت شیطون گولمون زد و از اونجایی که آموزش های درستی هم نداده بودند متوجه شدیم که حامله هستش حالا نمیدونم چیکار کنم تو فکرم هستش که ناپدید بشم جوری که اصلا متوجه منو پیدا کنه لطفا راهنمایی کنید

با سلام
بنده ۳۵ سالم هست ۵ ساله ازدواج کردم یه بچه ۹ ماهه دارم.همسرم رو هم خیلی دوست دارم و واقعا هیچی از زنگی کم نداریم وپشتم هم هستیم…چن روز پیش در اینستاگرام به طور تصادفی یکی از همکاران قدیمی ۱۰سال پیش خانم رو دیدم و فالو کردم…و یست ایشون رو لایک زدم.یه عکس آرایش کرده فقط صورتشون بود ک استوری گذاشته بودن و بنده شکلک کف زدن فرستادم(از توضیحات دقیق منظوری دارم)شب همسر بنده ایشون رو دیدن و بسیار ناراحت ک من خیانت کردم و الان چن روزه کلا زندگی تمام شده به نحوی.شبها خواب نداره کاملا عصبی هستن.همسرم لج بازه ینی با کوچکترین ناراحتی چن روز دعوا داشتیم البته در دوران نامزدی.بهم میگه خط قرمزشو رد کردم.اصلا نمیتونه باهاش کنار بیاد.خیلی باهاش صحبت کردم چن روزه ک بخدا فقط به صورت تصادفی این اتفاق افتاده و خیانتی در کار نبوده ولی اصلا زیر بار نمیره(البته این اتفاق دقیقا در شب عادات ماهیانش افتاد از شانس بد من ک خود بخود عصبی بود)الان بنده متهم به خیانت هستم.دیروز خیلی مطالعه کردم روی رفتاری ک باید نشون بدم تا بتونه بهم اعتماد کنه شب گل گرفتم رو رفتم خونه بازم صحبت کردیم و من گفتم من اشتباهم رو گردن میگیرم.تو بهم فرصت بده تا بهت ثابت کنم عمدی در کار نبوده ولی اصلا زیر بار نمیره و میگه از من و زندگیت رد شدی و چشمت دنبال دیگری بوده و از این به بعد هم بعید نیس دست به چ کاری بزنی.بهم میگه دیگه به چشم همسر نگام نمیکنه و بیشتر مثل یه هم اتاقی تو خونس اونم فقققط به خاطر بچه.شبا هم ک کلا تو اتاق راهم نمیده و بیرنم.خیلی سر کوفتم میزنه و خیلی بد باهام صحبت میکنه تا جایی ک صب میخاستم از عصبانیت قرص بخورم.محکم بغلم کرد و نزاشت.واقعا درماندم نمیدونم چکار باید بکنم اصلا قبول نمیکنه ک من قبل از این هیچ ارتباطی با اون همکار نداشتم…خودمم میدونم اشتباه کردم ولی فرصت جبران نمیده.من واقعا دوسش دارم.ممنون میشم راهنمایی بفرمایید

سلام خسته نباشید،من دختری ۲۲ساله هستم ودوسال ویک ماهه نامزدکردم باآقایی،مادرایشون به شدت اذیتم میکنه وهمیرم هیچ دخالتی نمیکنه بسیار به من زور میگن وفقط میخان که همسرم ومن برده ایشون باشیم دعوا سراین بود که همسرم باید تمام اموالشو بنام مادرش بزنه ومن دخالتی نکنم به من میگفتن توبایدیه لقمه نون بخوری وحق هیچ حرفیو نداری بتو هیچی مربوط نمیشه همسرم بسیار آدم ساده ای وهرگز کارای مادرشو نمیبینه مادرایشون به شدت دروغگو وپنهانکاذن وتواین دوسال تمام دعواهای من سرایشون بوده خیلی رو اعصاب من راه میره منو عصبی کرده ونمیدونم رشته ی زندگیمو ازکجا دستم بگیرم چطور همسرم رو متوجه کنم که ما زندگی مشترک شخصی داریم ونباید چیزیرو به مادرش بگه وباید پشت من باشه به هیچ وجه خودش رو دخالت نمیده مادرشش هر جور دوسداره منو اذیت میکنه شما لطفا کمکم کنید

باسلام .دختری۲۲ساله هستم تقریبا یکسالو نیم عقد کردم منو همسرم خیلی همو دوست داریم و بعد کلی سختی بهم رسیدیم ..خداروشکر مرد خوبیه همسرم ۲۵ سالشه ..هیچی کم نمیزاره وقتی پیششم از سرکار میاد میبره میگردونه ..سوپرایز..و …ولی من یه عادت خیلی بدی دارم ک رو ایشون خیلی حساسم و متاسفانه بدبینم ..بدبینی من خیلی شدید مثلا یشب رفت از ی مغازه فلافل بخره ک صاحبش خانوم بود بعدش دعوا کردم چرا رفتی اونجا صاحبش خانوم بود …والان هرروز داره ازم دورتر میشه بخاطر این رفتارم ..هربارم شک هام اشتباه بوده ودر اخر خودم شرمندش میشم …لطفا کمک کنین..ممنونم

سلام -وقتتون بخیر- خانمی ۳۷ ساله هستم با یک دختر ۱۲ سالهه که ۹ سال و نیم پیش از همسرم جدا شدم -۸ سال ونیم با آقای مجردی که ۸ سال ازخودم کوچیکتر بودن در ارتباط بودم-البته عقدشون بودم و لی در دو استان دور از هم زندگی میکردیم -گاهی به دیدنم میاومدن اما روزانه در فضای مجازی همدیگه رو میدیدیم و من خیلی به ایشون اعتماد داشتم. اما ایشون هرگز به خاطر ترس از خانواده و البته موقعیت و ضعیف مالیشون من و مطرح نکردن -بارها قصد جدا شدن داشتیم که بخاطر دلبستگی بینمون نتونستیم – الان دو روزه که به درخواست اون آقا کات کردیم و قبل از اون اعلام کردن که با خانم دندونپزکشی که توی محیط کارشون هست میخوان ارتباط بگیرن شاید ایشون بتونن بشن سکوی پرتابش شاید از لحاض مالی و اجتماعی بتونن جلو بیفتن که از نظر اجتماعی خودشون فردی موجه و محبوب هستن اما ( به خاطر وجود همکاری همسطح خودشون که خانم دندانپزشک دارن و خانواده همسرشون خیلی مرفه هستن ایشون همیشه حسادت میکردن و برای همین هم این اقدام و کردن)- و من از لحاض روحی خودم و باختم و نمیدونم چیکار کنم- بیماری پانیک دارم و انگار روح از تنم داره جدا میشه – لطفا یک راه حل جلو پام بزاری

سلام خسته نباشید،من ۲۵ سالمه و همسم ۳۰ ساله همسرم هر اتفاقی که در خانوده ی من میوفته رو میخواد سر دربیاره چی شده اما وقتی من ی سوال ساده مثلا بابات بهتره مامانت چکار میکنه رو میپرسم خودشو میزنه به اون راه جواب نده!هیچ خبری از خانوادشو نمیذاره من بفهمم من خطته شدم از این رفتارش!از اینکه من انقدر نامحرمم!منم تصمیم گرفتم مثل خودش باشم به نظرتون کارم درسته؟

سلام
من چند سال پیش عاشق یه پسری شدم. به خاطر سن کممون این رابطه بعد از چندماه تموم شد. بعد از تموم شدنش دوران خیلی سختی داشتم. تمام مدت به خودم امید میدادم که هنوز سنم کمه و بعد از یکی دو سال سریع فراموش میشه. از اون روز تقریبا ۷ سال گذشته و من به هیچ عنوان نتونستم فراموش کنم هیچیو. به خاطر روابط خانوادگی جدیدا مدام همدیگرو میبینیم. با قبلا خیلی فرق کرده. اونقدر زیاد که هیچ چیزیو نمیتونم از رفتاراش بفهمم. بعضی وقتا امیدوار میشم که یه حسی بهم داره چند دقیقه بعدش جوری باهام رفتار میکنه که انگار فقط یه شخص معمولیم براش و این داره شدیدا منو دیوونه میکنه. از طرز نگاه کردنش بهم بعضی وقتا حس میکنم که یه حسی بهم داره ولی بازم نمیتونم که فقط به این چیزی که من حس کردم و به درست بودنش هیچ اعتباری نیست بسنده کنم. بعد از هربار دیدنش و فکر کردن به کارا و رفتاراش حالم حسابی بد و میشه و حس میکنم دارم قدم به قدم به افسردگی نزدیکتر میشم.
الان بعد ۷ سال به این نتیجه رسیدم که نمیتونم و نمیخوام که فراموشش کنم چون عاشقانه دوسش دارم و دیگه مطمئنم که این عشق از روی حس و حال بچگی یا هرچیز دیگه ای نیست.
داستان من جزییات خیلی بیشتری داره و مطمئن نیستم که اینجا جای خوبی برای مطرح کردنش باشه.
حس میکنم شدیدا به مشاوره و صحبت کردن نیاز دارم.
من فقط میخوام که از حسش مطمئن شم. فقط میخوام بدونم که از رفتاراش چه برداشتی باید بکنم تا یکم بتونم اروم تر شم.
ممنون میشم‌ اگه در این باره کمکم کنید

بله از اول ازدواجمون همسر پنهانکاره،من بعد از اینکه از یه زفتار همسرم ناراحت میشم حرف نمیزنم و شدیدا ناراحتیم از صورتم پیداس!به همسرم گفتم باهام روراست نیستی ولی فایده نداره وقتی هم که ناراحت میشم همش و ساکت میشم همش میگه ساکت نباش طوری نشده!من از فشار عصبی دو هفته بیدار بود و مشکلات گوارشی هم پیدا کردم به پزشک مغزواعصابم مراجع کردم دارو استفاده کردم به خاطر فرزند که باردارشدم به سختی داروها رو ترک کردم متاسفانه همسرم اصلا هیچ مشاوری رو قبول نداره و وقتی میگم مشاوره ها میتونن به زوجها کمک کنن عصبانی میشه

سلام خسته نباشید .من در۹سالگی بهم تجاوز صورت گرفت و در سن ۱۷سالگی به خانوادم این موضوع رو بیان کردم بعد این موضوع رو مادرم به کل اقوام بیان کرد و خلاصه چون پدرم به رحمت خدا رفته بود من یه خواهر دارم اون متاهل بود بعد شوهر خواهرم وقتی این موضوع رو فهمید بعد از چند ماه به خودش اجازه اینو داد منو اذیت و ازار بده و اونم بخواد از من سو استفاده کنه .من تو این زمان با یه پسری دوست بودم که خانواده هامون میدونستن ما باهمیم و قصدمون ازدواجه و ۶سال هس که باهم دوستیم .من یه روز با این اقا بیرون بودم که شوهر خواهرم مارو دید و یهو بی دلیل اعصبانی شد به قدری که رفت خونه در اتاقمو که باز بود رو شکست و …بعد من مجبور شدم به داییم زنگ بزنم بهم گفت بیا خونمون تکلیفتو مشخص کنی لزومی نداره که شوهر خواهرت بخواد به تو تجاوز کنه رفتم یه مدت اونجا موندم بعد منو بزور برگردوندن خونه و بعد من باز دیدم همون شرایط قبلیو دارم از خونه فرار کردم و رفتم خونه خانواده ی همین فردی که باهاش قراره ازدواج کنم خودش بخاطر اینکهحرفی پشتمون نباشه خونه نموند تو اون مدتی ک من اونجا بودم فقط مادر و خواهرش بودن و بعد مادرم از خانواده ی این شکایت کردن ک این اقا منو دزدیده بعد من مجبور شدم باز به خونه برگردم مادرم بخاطر اینکه خانواده ی فردی که میخوام باهاش ازدواج کنم مذهبشون سنی هس نمیزاره حتی درمورد ازدواجم صحبت کنم و تمامی اتفاقاتی که برام رخ داده رو فکر میکنه اشتباهه با اینکه تمامی مواردی که شوهر خواهرم بهم دست درازی میکرد رو دیده بود و حالا میخواد باز اجازه بده شوهر خواهرم بیاد خونه ای که من توش حضور دارم من میخوام یه صحبتی با مامانم کنم که منو درک کنه مامان من دکترا ثابت کردن که بیماری دوقبی داره یه بار میگه حرف من درسته یه بار کاملا مخالفه و حتی درمورد ازدواجم هم همینطوره شما میشه لطف کنی راهنماییم کنی من چجوری با مادرم صحبت کنم که بتونم قانعش کنم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام؛من دختر ۳۱ ساله هستم که گذشته تلخی داشتم و الان هم زندگی خانوادگی خوبی ندارم؛از روزی که یادمه پدر و مادرم با هم اختلاف و مشاجره داشتن و رفتار یا رسیدگی مناسبی هم نسبت به ما بچه هاشون نداشتن؛تحت تاثیر این وضعیت هممون خیلی تنها و افسرده هستیم و من مدتیه به شدت از آینده احساس وحشت دارم؛هیچ کار مفیدی تو زندگیم انجام ندادم؛شغلی ندارم….امیدی ندارم….هدفی ندارم….و احساس میکنم دیگه زمانی برای شروع به زندگی یا از صفر شروع کردن ندارم؛با این همه وحشت چیکار کنم!؟!

سلام وقت به خیر مسخواستم بگم که من زندگی ارومی داشتم تا وقتی که پدرم زنده بود من شش سالم بود که از دستش دادم بعد من تنها پدرمواز دست ندادم مادرمم گداشت پیش پدربزرگم من اونجا خیلی سختم بود که ادامه بدم باسختی زندگیمو سپری کردم از این ظرفم مادرم ازدواج کرد منم خبرنداشتم .تا اینکه چهارده سالم شد تصمیم گرفتم که بیام پیش مامانم اونم قبول کرد ولی کاش نمیومدم اینجا که اومدم خاستگار اومد واسم گفتن خوبه منم بچه بودم چیزی نمیفهمیدم ازدواج کردم الان که بیست سالمه خیلی پشیمونم که ازدواج کردم نمیتونم تحمل کنم واقعا اخلاقاش حال ادمو به هم میزنه میگم طلاق بگیریم مامانم نمیزاره واقعا نمیتونم تحمل کنم الان دوماهه زندگی ندارم لطفا راهنماییم کنین مرسی

من ۲۰ سالمه و به پسری علاقه مند شدم
سه سال پیش باهاش در یک بازی آنلاین آشنا شدم و ازم شماره خواست ولی من اون زمان سیمکارت نداشتم بجاش بهش آی دی kikدادم و سه سال توی برنامه هایkikو اینستا باهام چت کرد و منم بهش علاقه مند شدم تا اینکه شهریور پارسال بلاکم کرد و وقتی پرسیدم چرا اینکارو کرده گفت مگه نگفتم پیاماتو پاک کنی بلاک میکنم و بعد کفت نه بخاطر این کلا نمی خوام صحبت کنیم من چند تا اکانت دیگه ساختم و بهش پیام دادم بکی رو بلاک کرد و یکی رو فقط سین میکرد و جواب نمیداد یکی دیگه رو جواب داد که مزاحمش نشم و بعد بلاک کرد  و دیگه یه اکانتم موند که بهش پیام دادم ولی دیگه بلاکم نکرد من ناامید شدم ولی نتونستم فراموشش کنم من فقط یه عکس پاک کرده بودم اونم بخاطر اینکه ناراحت بودم از دستش چون از یکی از همکلاسیاش زیر یه پست توی یه کامنت تعریف کرده بود منم آی دی دختره رو برداشتم مامانم چند ماه بعد اینکه پسره بلاکم کرده بود موبایلمو گرفت و ریست کرد و دیگه بهم نداد ولی از موضوع با خبر نشد منم صبر کردم چند ماه دیگه وبعد از پدرم خواستم که موبایلمو بهم بده پدرم هم پیداش کرد و بهم داد و ۱۹سالم شده بود یه سیمکارت گرفتم و دوباره تونستم آنلاین بشم پرو فایلشو چک میکردم تا اینکه یه نفر اکانت اصلیمو که پسره بلاک کرده بود هک کرد و بعدم دیلیتش کرد و به یکی لز اکانتام پیام داد که با پسره اینکارو انجام دادن من به پسره پیام دادم کخ اکانتم هک شده و اون گفت که کار اون نیست من بهد فهمیدم که کار کسیه که یه بازی آنلاین روی جیمیلم بهش دادم و یادم نبود که اکانتم هم روی اونه و کاملا اتفاقی اسم پسره رو گفته من بازم از پسره پرسیدم که می خواد تنها باشه گفت آره و گفتم که چرا باهام کات کرده و گفت که رابطه خوبی نداشتیم من مشکلات خودمو داشتم تو زندگیم من دیگه پیامی ندادم و فقط پروفایلشو چک میکردم تا اینکه یه روز لینک چت ناشناس گذاشته بود رو صفحه اینستاش بهش پیام دادم و آی دی تلگرامشو بهم داد و فهمید که منم گفت که هنوز ناراحته منم گفتم فقط یه عکس پاک کردم و اونم گفت که نه یادمه همرو پاک کردی بعدم گفت که اگه اکانتمو برگردونم میتونه بهم نشون بده اما اکانتم دیلیت شده بود گفت که گذشته رو فراموش کنم منم به دختره که همکلاسیش بود پیام داده بودم جواب داده بود اما نتونستم مشکلمو بهش بگم با مسره در میون گذاشتم گفت که با دختره دوست شده اما امسال باهاش کات کرده و خواست که دیگه به دختر پیام ندم منم قبول کردم و خب دوباره رفتارش صمیمی بود باهام من بهش پیشنهاد ازدواج دادم ولی گفت شرایطشو نداره و همینطور هم فاصلمو زیاده تا سه روز رفتارش صمیمانه بود تا اینکه من نتم تموم شد و نتونستم ۲ روز آنلاین بشم وقتی آنلاین شدم دیدم پیام داده که کم پیدایی و خب بعد اون باهام سرد شد و وقتی ازش پرسیدم دوسم داره گفت اندازه بقیه دوستام و من براش یه دوست عادی ام چند ماهی رو همینطور سرد و بی میل و خشک باهام چت کرد بهم گفت که علاقه ای بدون شناخت ایجاد نمیشه بعد یه مدت گفت که حوصله دختر و چت نداره بهش گفتم که چطور اونموقع که به من میگفت میخواد تنها باشه رفت با همکلاسیش دوست شد اونم گفت اونموقع حوصله کسی رو نداشتم جز کسی که دوسش داشتم و بعد کفت که هیچوقت بهش پیام ندم منم گفتم خب مس بلاکم کن اما بلاکم نکرد وفقط چت رو پاک کرد من به دختره پیام دادم اعصابم خیلی خورد بود ناراحت بودم بهش اسم پسره رو گفتم و گفتم که سه سال باهام دوست بوده اونم گفت که براش مهم نیس چون الان باهاش نیس و پسره قبل اون با یکب ریگه تو دانشگاه و قبل اونم باز با یکی دیگه تو دانشگاه به گفته خودش دوست بوده و من گفتم که موضوع رو با خانواده پسره در میون میزارم و دختره فورا به پسره گفته بود من پسره رو بلاک کرده بودم و وقتی دیدم که زده ایز تایپینگ از بلاک در آوروم و گفتم حرفشو بگه اونم گفت که چی به دختره گفتی و آخرین کسی که اینکارو کرده بدبختش کردم بعدم گفت که دیگه برای هیچکاری به دختره میام ندم والا روزگارومو سیاه میکنه من همینطور ناراحت بودم بهش تو چت ناشناس پیام دادم که ممکنه علاقه هم بدون شناخت به وجود بیاد و روی پیشنهادم فکر کنه اما گفت که بیخیالش بشم و مزاحم نشم من با یکی از فامیلاش توی اینستا در میون گذاشتم که بهش علاقه مندم و فامیلشم باهام چند روزی حرف زد گفت که الان پسره دنبال اهدافشه و میخواد بره خارج و ممکنه زن تهرانی بخواد بگیره و این حرفا… بهم گفت که میتونه قرار ملاقات بزاره ولی من چون خانوادم ننیدونستن و شرایط سفر نداشتم نتونستم قبول کنم و آخر به این نتیجه رسیدن که بیخیال پسره بشم و مزاحمش نشم همونطور که خود پسره گفته و بعدم بلاکم کردن و خب من احساس خیلی بدی دارم ناراحتم و هر وقت بهش فکر میکنم گریم میگیره و به خودکشی فکر میکنم من واقعا علاقه دارم بهش اما هیچکس درکم نمی کنه همه فقط میگن فراموشش کن اما من نمی تونم فراموش کنم

با سلام پسری ۱۷ ساله دارم که ۳ سال پیش گیلن باره گرفته بود و خوب شد از کودکی در مدرسه اضطراب داشت و گاهی لکنت زبان امسال دهم تجربی است که از اسفند پارسال دچار دو بینی و ریزبینی ـ میکروپسیا ـ شده بود که هنوز ادامه دارد متخصص مغز و اعصاب بردم ۳۰ جلسه طب سوزنی بردم ۲۰ جلسه نوروفیدبک انجام دادیم چند جلسه هیپنوتیزم کردیم دوبار ام آری آی کردیم که سالم یود نزد دکتر معتمد در بیمارستان فیروزگر بستری شد و دپاکین داد که بعد مدتی گفت روانپزشک ببر بردم متخصص روانپزشکی نوجوانان که لیتیم و اورلپت ۲۰۰ داد که از دومین روز مصرف دچار اغتشاشات شدید فکری و ذهنی و حافظه شد که فقط ساعاتی یا دقایقی از روز خوب بود الان بعد چهار هفته گفته که یک ماه دارو رو قطع کن با ببر روزبه یستری کن الان چند روز قطع کردیم از شدت اون حالت داره کاسته می شه . التماس می کنم راهنمایی کنید چه کنیم واقعا حیرانیم!!

عادت به خشمگین
سلام دختری ۴۱ ساله وبا مدرک لیسانس حسابداری وکارشناس فروش ومجردهستم.
از۱۵سالگی به دنبال مریضی پدرومادروفوت دختردایی واختلافات دایی های ناتنی وتنی که دایما مادرم درگیر بود افسردگی شدید گرفتم وافت تحصیلی داشتم وبه هدفهایم نرسیدم .داروهای اعصاب را ترک کردم و از تی ام و مشاوره درمانی به مدت طولانی و طب سوزنی وخود هیپنوتیزم و… استفاده کردم .زندگیم ازهرنظر بهتر شد.مشکل من خیالبافی زیاد هست وحتی با کسانی که در زندگیم نیستند وشایددر زندگیم بیایند در خیالبافی دعوا میکنم وعصبانی هستم .انگار در ناخوداگاه من یک دگمه هست که دایما مرا برای خشمگین شدن تحریک می کند ومن همه اش دعوا می کنم.نمیدونم این عادتم را چگونه ترک کنم ؟
با تشکر

سلام من به خواستگار دارم که واقعا به هم علاقه مندیم و مشکلی نداریم ولی پدرم خیلی بی دلیل لج کرده و اجازه نمیده حتی اونا تماس بگیرن.من باید چیکارکنم؟

سلام من یک خانوم ۲۷ ساله ام که یک فرزند دارم.از زندگی با همسرم هم راضی ام.پارسال توی اینستا پیج یکی از اقوام دورمون رو پیدا کردم.ایشون یک آقای متاهل هستن که نامزد دارن.باهم هم کلام شدیم در حد یک صحبت معمولی بدون هیچ قصد دوستی یا ارتباط فراتر از یک مکالمه بین دو فامیل. ولی متاسفانه چند وقت پیش متوجه شدم ایشون بین همه اقوام گفتن که من باهاشون دوست هستم و با آبروی من بازی کردن. میخوام بدونم در برابر حرف مردم چه عکس العملی باید داشته باشم و اینکه اگر به گوش همسرم و خانواده ایشون این خبر برسه من باید چه عکس العملی از خودم نشون بدم تا مشکلی در برابر این تهمت برام پیش نیاد و زندگیم خراب نشه؟

۲۳ سالمه

کارشناسی مهندسی عمران

در ترم های گذشته که در دانشگاه بودم از جاهایی از دانشگاه که متصدی نداشت یا آنچنان دقیق نبود تعدادی کتاب قرض گرفتم . موقعی که خواستم آنها را پس بدهم درب کتابخانه بسته بود آن کتابها را در اتاق کناری روی صندلی گذاشتم و رفتم . بعدها کتاب ها را چک کردم دیدم هیچ جا نیستند گویا غیبشان زده . اکنون هر روز احساس کسالت دارم . شب ها با وجود مصرف قرص ریسپریدون یک عدد و والی فلور دو عدد دیر خوابم می برد . افکار منفی به ذهنم می آیند . افکار مزاحم دارم . در آینده مشکل سربازی هم دارم . دایم دوست دارم به گذشته برگردم . به نظر شما بهترین راه حل برای حل مشکل من چیست ؟ با تشکر

سلام خسته نباشید من ب مدت یکساله با پسری دوست شدم وقصد ازدواج داشتیم البته مادرپدر من باخبرنبودند ولی خانواده ایشون میدونستند اولا دوستش داشتم ولی بعد چند قرار و دیدن هم اصلا نمیتونم باهاش کناربیام رفتارهای داره ک منو ازار میده و باعث خجالتم میشه میخام که ازش جداشم ولی میدونم اگه بهش بگم ممکنه دلخور یا کارهای عجیب بکنه کمکم کنید چجوری ازش جدابشم

سلام
بدون هیچی میرگ سراصل مطلب چون حالم خیلی بده.روانی شدم ب همه شک دارم باهمه دلوادارم باهیچکس نمیسازم حرف نمیزنم نمیزنم وقتی هم حرف میزنم نیش میزنم بعدشم خودم ناراحت میشم نمیدونم چیکارکنم دیگه دارم دیونه میشم اخلاق خیلی بده چیکارکنم???

سلام من تقریبا یکسال شیش ماهه که عقد کردم با آقایی که قبلا همکارم بودن و چندسالی همه جوره ازمن شناخت داشتن من قبل ازایشون باکسی ارتباط داشتم و عاشقانه همدیگرو دوست داشتیم اما بخاطر یه سری حرفای خیلی بدی ک اون اقا بمن زدن و تهمتاشون من تصمیم به ترک رابطه رو گرفتم و بعد شوهرم بمن پیشنهاد ازدواج داد با اینکه از همه چیز ارتباط قبلی من خبردار بودن و یکسال قبلش هم بمن اظهار علاقه کرده بودن اما بنا ب دلایلی ک به قول خودشون ترسیدن از اینکه من ایشونو نشناخته باشم یا اشتباه کنم رفتن کنار و تواون یه سال من شاهد این بودم ک دلباخته یکی از همکارای من شد یکسال برای اون تلاش کرد و بهش نرسید تا اینکه اومد سراغ من.
من اونموقع ک پیشنهاد خواستگاری بمن داد دیگه تواون محل کارم نبودم .اولش گفتم نه اما با اصرارش قبول کردم ک فکر کنم و همو بشناسیم بهتر.تقریبا یکسالی شد ک ارتباط داشتیم و راجع به خیلی چیزا حرف زدیم ایشون گفتن ک اهل قلیونن اما دارن کمش میکنن تو این فاصله من هیچ احساس خاصی ازایشون دریافت نمیکردم باینکه همشم تاکید میکردن ک بی احساسن کلا و نمیتونن به زبون بیارن .اما خب من فکر میکردم چون هنوز عقد نکردیم اینجوریه تااینکه عقد کردیم تاالان من یکبارم نشنیدم بمن بگه دوست دارم،اگرمن بگم اونم میگه منم همینطور،کاملا بی احساس و سرد حتی توی رفتارشم نشون نمیده ک دلم خوش باشه منو دوست داره خیلی دعوا کردیم سراین قضیه ومن هربار گذشته خودمو ایشونو میارم وسط اما اون میگه نیار وسط و دوس نداره راجبه گذشته هامون حرفی بزنیم و فقط میگه اگر دوست نداشتم چرا باهات ازدواج کردم.
ایشون مشکل مالی زیادی هم داره و ما سه ماه دیگه عروسیمونه داریم کارای عروسی رو با هزارجور بدبختی انجام میدیم اما الان به این نتیجه رسیده ک من دارم اذیت میشم و لیاقت منو نداره و حس بدی ب آینده داره …من خیلی حرف زدم باهاش وقتی حرف جدایی رو میکشم وسط نمیگه نه این حرفو نزن بهش گفتم بریم پیش مشاور گف تو برو من مشکل ندارم اما منم گفتم باید بیای چون توبامن مشکل داری.من قبل ازدواجم گفتم ک بریم مشاوره اما ایشون قبول نکرد.
حالا چندروزه زندگی من سیاه شده نمیدونم باید چیکار کنم همه حسم میگه اون ب فکر جداییه
چون بهم میگه من نگران توام .وقتی من میگم میخوای جدا بشی ازمن؟و چرا میگه نمیدونم حالا بریم پیش مشاور شاید حل شد
کلا من گیجم نمیفهمم چی شده ک یهویی چندروزه همش میگه باهم مشکل داریم و من از اینده میترسم.
من فقط با بی احساسیش مشکل دارم ک اونم دیگه عادت کردم بااینکه خودم خیلی احساسیم امل نمیدونم الان چی شده یهویی ک این حرفارو میزنه.
خواهش میکنم راهنماییم کنید

واینکه هرچی به نفعه دختراشه پیش داماداش میگن وهرچی به ضرر عروساشونه پیش پسراشون برای نمونه یک مثال که یه فیلم مرتبط میداد که من بودم نامزدم و برادرشوهرم و جاریم که مادرشوهرم برگشت گفت خاک توسرپسری که به حرف زنش گوش میده بیا گوش داد ازراه بدر شد دقیقا دوروز بعد تکرار همون فیلمو داد من بودم ولی پسراش نبود دامادش بود همونجای فیلم گفت که خداشکر دخترای من عاقلن شوهراشون به حرفاشون گوش کنن زندگی میسازن .منوجاریم بهم نگاه کردیم خندیدیم این حرفو به نامزدم گفتم نامزدم گغت حرف درنیار مادرمن سادس تو بدمتوجه شدی .وقتی کاری انجام نمیدم یعنی ازدستم نمیاد میگن خونه مادر چکار میکردی مادرت یادت نداده گاهی هم میگن دوست داریم چون ازت بی اخترامی ندیدیم واقعا رودروایسی دارم نه نمیتونم بگم جوابشونو نمیدم چون میترسم پشتم به شوهرم بگن به منم فحش بدن دلم بیشتر بشکنه جاریمو نفرین میکنن میترسم منم نفرین کنن اینجوری ازاول زبونم بستنو طوری رفتارکردن گاهی خواسته خانواده خودمو نادیده میگیرم به خواسته اونا انجام میدم بعد متوجه اشتباهم میشم .از اعصاب گاهی قلب درد میگیرم میگن خونه پدرش مریض شده مانکردیم هرچی لباس تاب دارم میگن دیگه تموم شده فقط سارافون بلند یجوری رفتارکردن که منکه تومجردی پیش فامیل ازاد بودم پیش پدرم خجالتی شدم وقتی به خودمم میام پیش شوهرخواهرم یا پسرعمم و…شالمو باز میکنم و راحت میگردم نامزدم دعوام میکنه میگه هرزه نباش حق نداری با فامیلات بگردی ازاونا یادمیگیری توباید فقط پیش من راحت باشی میگم تو که جای خودداری میگه نه باید فقط پیش من راخت باشی .پیش من مادرش قربون صدقه میره اهمیت نمیدم چون مادرشه دوسش داره ابراز محبتش به من ربطی نداره ولی وقتی میگه هبچکس مادر نمیشه بهم برمیخوره منکه زندگیمو بقیه عمرمو میزارم پاش با این وضعیت تحمل میکنم چون فقط دوسش دارم ودلش پاکه نمیخوام بشکنه چی منکه برای اینکه غصه نخوره النگو میفروشم قرضشو بده چی من مهم نیستم دوسش ندارم !؟وقتی میگم میرم پیش مشاورمیگه نرو این حرفارو بگی مشاور میخنده چون بچه بازیت گرفته این خرفا بچگانست ومنم سست میشم میگم شاید حق بااون باشه ولی بایه ناراختی دیگه میبینم کم اوردم دیگه .چکارکنم