شخصیت خودشیفته
اختلال شخصیت خودشیفته یک نوع اختلال فراگیر است که مشخصه آن خود محوری، کمبود احساس همدلی با دیگران و حس مبالغه‌آمیز خود مهم پنداری است. همانند دیگر اختلالات شخصیت، اختلال شخصیت خودشیفته نیز باعث به وجود آمدن یک الگوی پایدار رفتاری می‌گردد که بر روی بسیاری از جنبه‌های مختلف زندگی مانند روابط اجتماعی، خانوادگی و کاری تأثیر منفی می‌گذارد.
اختلال شخصیت خودشیفته
بیماران دارای اختلال شخصیت خودشیفته، با احساس عمیق «اهمیت خود، خود بزرگ بینی و نوعی بی‌نظیر بودن» مشخص می‌شوند. این افراد خود را آدم‌های خاصی می‌پندارند و انتظار دارند به‌طور خاصی نیز با آن‌ها رفتار شود.
تحمل انتقاد بر ایشان سخت است و در مقابل آن خشمگین شده، فرد موردنظر را به «نادانی، حماقت و عدم درک واقعیت» متهم می‌کنند. خود را قوی، مشهور، داناترین و غیره قلمداد کرده، انتظار اطاعت و پیروی دیگران را دارند. چون دیگران نمی‌توانند خواسته‌های آن‌ها را برآورده سازند. چون بزرگ بینی او در تضاد با واقعیت است، روابط اجتماعی‌شان شکننده بوده و مسائل بین فردی، شغلی و فقدان‌های زیادی دارند که رفتار خود آن‌ها را به وجود می‌آورند، در حالی که هیچ بینش و آگاهی نسبت به آن‌ها ندارند.
مقاله مرتبط: افراد خود شیفته از دیدن خوشحالی شما بیزار هستند
روابط افراد دارای اختلال شخصیت خودشیفتگی
افراد دارای اختلال شخصیت خودشیفته نمی‌توانند در روابط نزدیک به دیگران اعتماد کنند. از آنجایی که این افراد به دیگران اعتماد ندارند از قرار دادن خود در موقعیت‌های آسیب‌زا امتناع می‌کنند. با وجود ظاهر بیرونی خودبزرگ‌بینی و برتری، افراد خودشیفته در واقع در حالت اضطراب و گوش به زنگی زندگی می‌کنند.
هیچ‌کس نمی‌تواند همیشه احساس خودبزرگ‌بینی و برتری داشته باشد، با این حال خودشیفته‌ها تمام تلاش خود را در این زمینه می‌کنند. افراد خودشیفته می‌ترسند که به ضعف‌های خود اعتراف کنند، زیرا نگران‌اند که دیگران از این موضوع سوء استفاده کرده و بر آن‌ها کنترل پیدا کنند. آن‌ها حفظ ظاهر کرده و هرگونه آسیب و ضعفی را دفع می‌کنند. آن‌ها یاد گرفته‌اند از طریق رفتار مقتدرانه جبران افراطی کنند. باز هم ریشه اختلال شخصیت به آسیب‌پذیری مربوط می‌شود.
آسیب پذیری در مرکز اختلال شخصیت خودشیفتگی قرار دارد. اگر اختلال شخصیت خودشیفته را به گریز از آسیب‌پذیری تغییر نام دهیم، به زنان و مردان در شناسایی این افراد در زندگی خود کمک خواهد کرد. آموزش افراد را از غم و اندوه غیرضروری در رابطه با افراد دارای این اختلال شخصیت هستند، نجات خواهد داد.
مقاله مرتبط: نشانه های ارتباط با شخص خودشیفته
درمان اختلال شخصیت خود شیفته
باید توجه داشت که کسانی که به این اختلال دچار هستند به ندرت به دنبال درمان خویش می‌روند. این افراد معمولاً با توصیه و تشویق افراد خانواده و یا به منظور درمان عوارض ناشی از این اختلال، درمان را شروع می‌کنند.
علت مشکل بودن درمان این است که فرد غالباً تمایلی به پذیرش وجود اختلال ندارد. روش‌های شناختی-رفتاری غالباً برای کمک به تصحیح و تغییر الگوهای مخرب فکری و رفتاری مؤثرند. هدف از درمان به وجود آوردن تصویر واقعی‌تری از خود در بیمار است. دارو درمانی معمولاً برای تغییرات بلند مدت بی‌اثر است ولی گاهی برای درمان عوارض اضطراب و افسردگی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
جهت شناسایی درست و علمی این اختلال و درمان آن، متخصصین مرکز مشاوره اکسیر در خدمت شما عزیزان هستند.
ثبت ديدگاه