اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک

اختلال شخصیت نمایشی و یا به اصطلاح نمایشی یعنی هنرپیشه. افراد مبتلا به این اختلال دوست دارند خودشان را به صورت بسیار شورانگیز و دراماتیک ابراز کنند و همیشه در کانون توجه باشند و از بی توجهی دیگران نسبت به خودشان عذاب می کشند.

اختلال شخصیت نمایشی (اختلال شخصیت هیستریایی)

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی از کانون توجه بودن لذت برده، به ظاهرشان بیش از حد توجه داشته و عشوه گر هستند. دنبال تحسین و تایید دیگران بوده و در صورت به دست نیاوردن آن ها، عصبانی می شوند.

آن ها با کوچک ترین عمل محرک به صورت افراطی واکنش نشان داده مثلا گریه و غش می کنند. با این که روابط آن ها سطحی است اما آشنایان خود را دوستان عزیز خطاب می کنند. آن ها به راحتی تحت تاثیر دیگران قرار گرفته، از بینش تحلیلی بی بهره اند و دنیا را به صورت کلی می بینند.

افراد مبتلا به این اختلال سبک دلبستگی ناایمن داشته و به طور مدام جویای حمایت و تایید همسرشان هستند. فرق افراد مبتلا به این اختلال با افراد دارای هیجان پذیری مناسب، ماهیت زودگذر حالت های هیجانی آن ها و این واقعیت است که برای فریب دادن دیگران از هیجان های افراطی استفاده می کنند.

این افراد هیجانی و تحریک پذیرند و در اغوا کردن دیگران، نقش بازی کردن و ریاکاری ماهر هستند. افراد با  اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریایی معولا به موقعیت ها سریع تر از آن که تجزیه و تحلیلی صورت گیرد واکنش نشان می دهند. مکانیزم دفاعی عمده این افراد، واپس زدن و تجزیه است.

مرکز روانشناسی اکسیر خدمات روانشناختی خود را توسط متخصصین مجرب در زمینه های مختلف از جمله مشاوره فردی، مشاوره افسردگی، مشاوره اضطراب، مشاوره وسواس و … را به صورت حضوری و غیرحضوری به شما عزیزان ارائه می دهد.

ویژگی های اختلال شخصیت نمایشی

◊ او درموقعیت هایی که مرکز توجه نباشد،احساس راحتی نمی کند.

◊ او از لحاظ جنسی دیگران را ترغیب و وسوسه می کند.

◊ او رفتاری سطحی دارد که سریعاً تغییر می کند.

◊ او از ظاهرش برای جلب توجه دیگران استفاده می کند.

◊ صحبت های او سبک امپرسیونیستی است و جزئیات زیادی ندارد.

◊ او رفتار نمایشی مبالغه آمیز و تئاتری دارد.

◊ او بسیار القا پذیر است.

◊ او فکر می کند که رابطه اش صمیمی تر و پر حرارت تر از آن چیزی است که واقعاًهست.

آیا این ویژگی ها شما را به یاد نامزد فعلی تان یا کسی می اندازد که با او قرار گذاشته اید؟ زمانی که شما با این شخص هستید آیا احساس می کنید گه عقاید افکار و کارهایش پایه و اساسی ندارد؟ آیا نامزدتان دائم احساس می کند باید مرکز توجه دیگران و گل مجلس باشد؟

زندگی با تیپ تئاتری باعث سرگرمی اما خسته کننده است،تحریک کننده اما سطحی است.

مقاله مرتبط: اختلال شخصیت مرزی

مقاله مرتبط: کودکی افراد خودشیفته چگونه بوده است؟

اختلال شخصیت نمایشی به عنوان شریک زندگی

شما ممکن است ندانید که در رابطه با یک نامزدی هستید که مانند یک شیشه ی عطر بدون در، پر از احساسات است. مرتبط بودن با چنین شخصی یک حالت دو بینی و دو بخشی است. ممکن است نامزدی داشته باشید که واقعاً می خواهد با شما در در ارتباط بماند و جذب شما شده است، با این وجود او تشنه ی تشویق و تمجید از طرف شما و هرکس دیگری است که با او برخورد می کند. سوال مهم این است که آیا شما به اندازه ی کافی انرژی دارید که با حالت های متغییر نامزدتان سازگار شوید؟ و همین طور پوستتان به اندازه کافی کلفت هست که موقعیت های اجتماعی گیج کننده ای که این نامزد یا همسر برایتان ایجاد می کند را تحمل کنید؟

جذابیت اولیه ی نامزد نمایشی احتمالاً مانند یک پتک ضربه می زند. ناگهانی، بی خبر و عمیقاً پرحرارت است. شخص نمایشی به سراغ شکارش می رود و با سماجت یک سگ شکاری عمل می کند و تا زمانی که شکارش را نگیرد از پا نمی ایستد. زمانی که شما مدتی به چگونگی ایجاد این رابطه فکر می کنید با خودتان می گویید: خیلی زود جدی شد.

در ابتدا شخص نمایشی کاملاً در دسترس و واقعاً سرگرم است. آنها به دنبال احساسات شهوانی هستند. بازی با هر چیزی برای نزدیک شدن، صمیمی شدن بسیار مناسب است، حتی اگر افشای راز ها مهمشان باشد.

شخصیت های نمایشی به آشنای جدید کمک می کنند، احساس آرامش کند و افراد مختلفی گزارش داده اند که از ابتدا احساس می کردند، شخصیت نمایشی را برای همیشه شناخته اند.

ملاک تشخیصی اختلال شخصیت نمایشی

افراد مبتلا طبق چند نشانه زیر که در بزرگسالی شروع، دچار هیجان خواهی و توجه افراطی هستند:

• وقتی کانون توجه نیستند، ناراحت می شوند.
• تعامل های آن ها با وسوسه جنسی نامناسب یا رفتار تحریک آمیز مشخص می شوند.
• ابراز هیجان های آن ها به سرعت تغییر می کند و سطحی است.
• برای جلب توجه کردن از ظاهر بدنی استفاده می کنند.
• گفتار آن ها شدیدا کلی و فاقد جزئیات است.
• آن ها خودنما و نمایشی هستند و در ابراز هیجان مبالغه می کنند.
• بسیار تلقین پذیر هستند.
• روابط را صمیمانه تر از آن چه واقعا هستند، تعبیر می کنند.

سبب شناسی اختلال شخصیت نمایشی از دیگاه شناختی – رفتاری

افراد مبتلا از فرض های اشتباه در برخوردشان با زندگی رنج می برند. یکی از عقاید اصلی افراد مبتلا به این اختلال این است که “من بی کفایتم و نمی توانم خودم از پس زندگی ام برآیم” . این عقیده باعث می شود که آن ها فرض کنند لازم است کس دیگری را بیابند که این کاستی را جبران کند.

شاید در یک میهمانی یا مکان عمومی با فردی مواجه شوید که برای جلب توجه دست به کارهای غیرعادی زده است مثلا لباس های عجیب و غریب پوشیده، آرایش زننده ای دارد یا با صدای کارتونی و فیلمی صحبت می کند… خلاصه سعی دارد به هر شیوه ای دیگران را شیفته خود کند.

برای این بیماران «دنیا تماما صحنه است» زیر آن مانند «ستاره سینما» در روابط با اشخاص نقش بازی می‌کنند. در برخود با این افراد «صحبتهای پر آب و تاب و جلب توجه کننده» مکررا دیده می‌شود. آنها هر چیزی را مهمتر از آنچه که واقعا هست، جلوه می‌دهند. رفتار بیمار در هر دو جنس «اغواگرانه و نمایشی» است، بخصوص از لحاظ جنسی اهل «لاس زدن و عشوه کردن» هستند، بویژه زنان که ممکن است بصورت اغوا کننده‌ای «لباس بپوشند، رفتار کنند یا خود را آرایش نمایند». این بیماران همچنین ممکن است برای جلب توجه «ژست‌های تهدید» و «خودکشیهای نمایشی» یا «بیماریهای جلب توجه کننده» را داشته باشند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (Histrionic) سابقه طولانی جلب توجه و رفتارهای نمایشی یا پرزرق و برق دارند و در ظاهر جذاب، گرم، صمیمی و معاشرتی هستند. واژه هیستریونیک از واژه یونانی هیستری (Hysteria) به معنی رحم گرفته شده است. هیستری که یکی از واژه های کهنه روانپزشکی است، برای بیماری هایی به کار برده می شود که در آن علل هیجانی و نشانه های عاطفی به یک نشانه جسمانی تبدیل می شوند. در بسیاری از موارد نشانه جسمانی بیانگر احساس بیمار به صورت نمادین یا سمبولیک تلقی می شود.

آیا این اعمال جزیی از اختلال های شخصیتی محسوب می شوند؟ این اشخاص واقعا چه اهدافی را دنبال می کنند و چرا چنین صفاتی در آنها پدیدار شده است؟

ویژگی اصلی اختلال شخصیت نمایشی، رفتار توجه طلبانه و هیجان پذیری مفرط و فراگیر است. این الگو در اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینه های گوناگون ظاهر می شود.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی چاپ چهارم تجدید نظر شده DSM-IV-TR اختلال شخصیت نمایشی را چنین شرح می دهد:

یک الگوی فراگیر هیجان پذیری و توجه طلبی که از اوایل بزرگسالی آغاز شده و در زمینه های گوناگون دست کم با پنج مورد (یا بیشتر) از موارد زیر مشخص می شود.

ملاکهای DSM-IV-TR برای اختلال شخصیت نمایشی

الگوی مستمر هیجان زدگی، توجه طلبی که در اوائل بزرگسالی شروع می‌شود و در زمینه‌های گوناگون وجود دارد.

برای تشخیص وجود پنج (یا بیشتر) علامت از علائم زیر ضروری است:

♦ درموقعیتهایی که کانون توجه نیست ، احساس ناراحتی می‌کند.

♦ تعامل او با دیگران معمولا با رفتار اغوگرانه و برانگیزنده جنس مشخص است.

♦ هیجانات را بطور سطحی و با تغییرات سریع ابراز می‌کند.

♦ مستمرا از ظاهر فیزیکی خود برای جلب توجه استفاده می‌کند.

♦ سبک گفتار او برداشت گرایانه و فاقد جزئیات است.

♦ تلقین‌پذیر است، یعنی به آسانی تحت نفوذ دیگران و موقعیت قرار می‌گیرد.

◊ افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، هرگاه مرکز توجه دیگران نباشند احساس ناراحتی یا عدم قدردانی می کنند (ملاک۱).

◊ آنها اغلب با شور و نشاط زیاد و چشمگیر مایلند توجه دیگران را به خود جلب کنند و ممکن است با اشتیاق، گشاده رویی ظاهری یا عشوه ­گری، آشنایان جدید را شیفته خود سازند. اگرچه، وقتی این افراد پیوسته خواهان توجه باشند، این ویژگی ها وضوح کمتری می یابند. آنها در میهمانی ها به هر قیمتی که شده نقش «گل سرسبد مجلس» را بازی می کنند. هرگاه مورد توجه قرار نگیرند، ممکن است برای جلب توجه دیگران، کار برجسته ای انجام دهند (برای مثال، داستان هایی بسازند و یا صحنه ای را خلق کنند). این نیاز اغلب در رفتارشان با متخصص بالینی نیز آشکار می شود (برای مثال، چاپلوسی، آوردن هدایا، ارائه توصیف های مهیجی از نشانه های جسمانی و روانی که هر جلسه با نشانه های جدیدی جایگزین می شوند). قیافه ظاهری و رفتار افراد مبتلا به این اختلال، اغلب از لحاظ جنسی به طور نامناسبی تحریک آمیز یا اغوا کننده است (ملاک ۲).

◊ این رفتار نه تنها معطوف افرادی است که او به آنها علاقه جنسی یا عاشقانه دارد، بلکه در طیف گسترده ی روابط اجتماعی، شغلی و حرف ه­ای نیز به گونه­ ای رخ می دهد که فراسوی رفتار مناسب برای بافت اجتماعی است. بیان هیجانی آنان ممکن است سطحی باشد و به سرعت تغییر کند (ملاک۳).

◊ افراد مبتلا به این اختلال همواره از ظاهر جسمانی خود برای جلب توجه دیگران استفاده می کنند (ملاک۴).

◊ آنها به شدت علاقمند به تحت تأثیر قرار دادن توسط ظاهر خود هستند و زمان، انرژی و پول زیادی را صرف خرید لباس و آراستن خود می کنند. آنها ممکن است به تعارف ها و تمجیدهای مربوط به قیافه ظاهری توجه زیادی داشته باشند و به سرعت و با شدت نسبت به انتقاد از سر و وضع خود واکنش نشان دهند و یا با یک عکس که آنها را خوشایند نشان نمی دهد، ناراحت شوند. سبک گفتاری این افراد به شدت تأثیرگذار و فاقد جزئیات است(ملاک۵).

◊ عقاید تند یا افراطی با فراست شگرفی بیان می شوند ولی دلایل زیربنایی معمولاً مبهم و گنگ هستند و حقایق و نکات تأیید کننده وجود ندارند. برای مثال، یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، ممکن است معتقد باشد که شخص معینی، یک انسان شگفت آور است، ولی با اینحال قادر نیست که نمونه های خاصی از ویژگی های خوب او را برای تأیید نظر خود ارایه دهد. افراد مبتلا به اختلال با خودنمایی۱، تظاهر۲ و بیان افراطی هیجان مشخص می شوند(ملاک۶).

◊ آنها ممکن است با ابراز علنی و افراطی هیجانی خود باعث ناراحتی دوستان یا آشنایان شوند (برای مثال، در آغوش گرفتن آشنایان دور با شور و شوق افراطی، گریه غیرقابل کنترل در موقعیت های احساسی جزئی، یا قشقرق بازی). با وجود این اغلب به نظر می رسد که هیجان های آنان چنان به سرعت تغییر می کنند که عمیقاً قابل احساس نیستند به همین دلیل ممکن است دیگران آنان را به وانمود کردن این احساس ها متهم سازند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی بسیار تلقین پذیرند (ملاک۷).

◊ عقاید و احساس های آنها به سادگی تحت تأثیر دیگران و هوس های گذرای خودشان قرار می گیرد. آنها بویژه از نظر اعتماد کردن به افراد صاحب قدرت، ممکن است بسیار زودباور یا ساده لوح باشند و عقیده داشته باشند که این افراد به صورت معجزه آسایی قادرند مشکلات آنها را حل کنند. این افراد میل دارند تا به دیگران شک کنند و به سرعت مجاب شوند. افراد مبتلا به این اختلال، اغلب روابط را صمیمانه تر از آنچه واقعاً هست در نظر می گیرند و تقریباً هر آشنایی را با «عزیزم» یا «دوست عزیزم» خطاب می کنند و پزشکانی را که تنها یک بار و یا دوبار و آنهم تحت شرایط حرفه ­ای ملاقات کرده ­اند، با اسامی کوچک مورد خطاب قرار می دهند(ملاک۸).در این گونه افراد، خیالپردازی های عشقی شایع است.

مرکز روانشناسی اکسیر تمام خدمات خود از جمله مشاوره خانواده، مشاوره ازدواج، مشاوره طلاق، مشاوره جنسی و … را به افرادی که تحت پوشش بیمه بانک های طرف قرارداد اکسیر هستند رایگان ارائه می دهد. جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

انواع چشم انداز درباره اختلال شخصیت نمایشی

●چشم انداز ابعادی

در اینجا مدل پنج عاملی شخصیت برای اختلال شخصیت نمایشی یک نیمرخ فرضی را ایجاد کرده است (مک کری ،۱۹۹۴):

الف ـ نوروزگرایی بالا

عواطف منفی مزمن که شامل اضطراب، ترسویی، تنش، تحریک پذیریی، خشم، اندوهگینی، گناه، شرم، دشواری کنترل تکانه (برای مثال در خوردن، نوشیدن یا خرج کردن پول) باورهای نامعقول (برای مثال: انتظارات غیرواقع گرایانه طوری که خود را مجبور کند که همیشه کامل عمل کند)، بدبینی، اضطراب بدنی بی مورد، درماندگی و وابستگی به دیگران برای حمایت هیجانی و تصمیم گیری.

ب ـ برونگرایی بالا

پرحرفی، خودافشاگری، عدم توانایی در گذراندن زمان به تنهایی، جلب توجه کردن، حرکات نمایشی در نشان دادن هیجانها، برانگیختگی جنسی بی ملاحظه، تلاش های نامناسب برای کنترل و تسلط بر دیگران.

ج ـ گشودگی بالا

اشتغال ذهنی با خیالپردازی و رویاهای روزانه، سودمندی، تفکر غیرعادی (برای مثال اعتقاد به شبح ) هویت پراکنده و اهداف متغییر برای مثال مستعد بودن برای دیدن کابوس ها و حالات هشیاری متغیر، ناهمرنگی و سرکشی اجتماعی که می تواند فرد را در تعارض با جامعه قرار دهد یا مانع از پیشرفت شغلی او باشد.

د ـ توافق بالا

زودباوری، اعتماد بیش از اندازه به دیگران، صداقت زیاد و فراوان، عدم تمایز بین خود و دیگران، قدرت تشخیص علائق شخصی، ناتوانی در مقابله با دیگران و تلافی کردن، به راحتی از چیزی سود بردن.

ه ـ وظیفه شناسی پایین

روشنفکر، فقدان لذت، هنرپیشه بالقوه، ضعف در عملکرد تحصیلی با توجه به تواناییهای نسبی، رعایت نکردن نقشها و تعهدات می تواند فرد را در مقابل قانون قرار دهد، ناتوانی در خود انضباطی( برای مثال: گرفتن رژیم، تمرین طرح )حتی زمانی که به دلایل پزشکی نیاز است. بی هدف بودن شخصی و حرفه ای.

●چشم انداز رفتاری

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی تحریک پذیر و هیجانی اند و رفتاری پررنگ و لعاب، نمایشی و برونگرایانه دارند. اما علی رغم رفتار متظاهرانه و پرزرق و برقی که دارند، اغلب نمی توانند دلبستگی عمیقی را به مدت طولانی حفظ کنند.

رفتار توجه طلبانهٔ بسیار زیادی از خود نشان می دهند. آنها در افکار و احساسات خود اغلب مبالغه می کنند و هر چیز ساده ای را مهمتر از آنچه در واقع هست، جلوه می دهند. اگر کانون توجه واقع نشوند یا تحسین و تایید نشوند، تندخو می شوندو زیر گریه می زنند، و دیگران را ملامت می کنند و به آنها افتراهای ناروا می زنند. این افراد هیجان طلب هستند و ممکن است با قانون درگیر شوند و به سوءمصرف مواد روی می آورند.

همه گیر شناسی

• شیوع در جمعیت عمومی ۲تا۳درصد است.
• شیوع در جمعیت بالینی ۱۰تا۱۵درصد است.
• این تشخیص در زن ها بیشتر از مردهاست.
• در برخی مطالعات ارتباطی میان این اختلال و اختلال جسمانی سازی واختلالات مربوط به مصرف الکل دیده شده است.

اختلال های همراه اختلال شخصیت نمایشی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی ممکن است برای رسیدن به صمیمیت هیجانی در روابط عاشقانه یا جنسی خود مشکل داشته باشند. آنها اغلب در روابط خود با دیگران، بدون اینکه آگاه باشند، نقش بازی می کنند (برای مثال، نقش «قربانی» یا «شاهزاده خانم»۱). آنها ممکن است از یک سو با فریبکاری یا گمراه سازی هیجانی شریک جنسی خود را کنترل کنند، در حالی که از سوی دیگر وابستگی چشمگیری را نسبت به آنها نشان می دهند. افراد مبتلا به این اختلال، اغلب با دوستان همجنس خود روابط مختلفی دارند، زیرا روش بین فردی آنان از نظر جنسی برانگیزاننده بوده و ممکن است برای روابط دوستانه آنها تهدید کننده به نظر برسد.

همچنین ممکن است به واسطه خواسته ای مربوط به توجه مداوم، باعث بیزاری دوستان خود شوند. هرگاه مرکز توجه نباشند، بیشتر افسرده و پریشان می شوند. آنها ممکن است خواهان تازگی، تحریک و هیجان باشند و از انجام کارهای معمولی خود، کسل شوند. این افراد، اغلب در موقعیت هایی که موجب به تأخیر افتادن پاداش می شوند، احساس ناکامی کرده و یا قادر به تحمل آنها نیستند و اغلب اعمالشان معطوف به کسب رضامندی فوری است.

اگرچه اغلب یک شغل یا طرح کاری را با شور و اشتیاق فراوان آغاز می کنند، ولی علاقه شان ممکن است به سرعت کاهش یابد. روابط طولانی مدت ممکن است برای رسیدن به برانگیختگی ناشی از روابط جدید مورد غفلت قرار گیرند.

خطر واقعی خودکشی این افراد مشخص نیست، ولی تجربه­ های بالینی نشان می دهند که افراد مبتلا به این اختلال برای جلب توجه، در معرض خطر زیاد ژست­ها تهدیدهای خودکشی هستند.

اختلال شخصیت نمایشی به میزان بیشتر با اختلال جسمانی کردن، اختلال تبدیلی و اختلال افسردگی عمده همراه است. معمولاً، اختلال شخصیت مرزی، خودشیفته، ضداجتماعی و وابسته همراه با این اختلال، ظاهر می شوند.

برای انجام دادن تست های آنلاین روانشناسی مختلف در زمینه شخصیت شناسی اینجا کلیک کنید.

ویژگی های خاص وابسته به فرهنگ، سن و جنسیت

هنجارهای مربوط به رفتار بین فردی، ظاهر شخصی و ابراز هیجانی در فرهنگ های مختلف، در گروههای سنی و در دو جنس تا اندازه زیادی با هم تفاوت دارند. قبل از توجه کردن به صفات گوناگون (برای مثال، هیجان پذیری، عشوه گری، سبک بین فردی نمایشی، نوجویی، جامعه پذیری، فریبندگی، تأثیرپذیری، و گرایش به جسمانی کردن) که مؤید اختلال شخصیت نمایشی است، ارزیابی اینکه آیا این موارد از لحاظ بالینی، آسیب یا پریشانی زیادی را به وجود می آورند یا خیر، مهم است.

در موقعیت های بالینی، این اختلال در زنان بیشتر تشخیص داده می شود؛ ولی، این نسبت جنسی به طور معنی دار متفاوت از نسبت جنسی زنان در موقعیتهای بالینی دیگر نیست.

در مقابل، دسته ای از مطالعات که سنجش های ساخت دار را به کار برده ­اند، میزان های شیوع مشابهی را در میان زنان و مردان گزارش کرده اند. بیان رفتاری اختلال شخصیت نمایشی ممکن است تحت تأثیر نقش های قالبی جنسی قرار گیرد. برای مثال، یک مرد مبتلا به این اختلال ممکن است به شیوه ای لباش بپوشد و رفتار کند که اغلب اَبَر مرد به نظر برسد و امکان دارد با لاف زدن در مورد مهارت های ورزشی بخواهد مرکز توجه باشد، در حالی که یک زن ممکن است لباس های کاملاً زنانه را انتخاب کند و در این باره صحبت کند که چقدر معلم رقص خود را تحت تأثیر قرار داده است.

تشخیص افتراقی

ممکن است سایر اختلال های شخصیت با اختلال شخصیت نمایشی اشتباه گرفته شوند، چون ویژگی های مشترک معینی دارند. بنابراین، تمایز میان این اختلال ها براساس تفاوت های موجود در ویژگی های بارز آنها مهم است. با وجود این، اگر فردی دسته ای از ویژگی های شخصیتی را داشته باشد که علاوه بر اختلال شخصیت نمایشی، با ملاکهای یک یا چند اختلال شخصیت دیگر نیز مطابقت کنند، باید تمام تشخیص ها را مطرح کرد.

اگرچه می توان اختلال شخصیت مرزی را نیز با توجه طلبی، رفتار فریبکاری، و تغییر سریع هیجانها مشخص کرد، ولی این اختلال نیز با خود تخریبی، گسستگی قهرآمیز روابط نزدیک و احساس های مزمن پوچی عمیق و آشفتگی هویت مشخص می شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی و اختلال شخصیت نمایشی در گرایش به تکانشگری، سطحی بودن، هیجان طلبی، بی پروایی، اغوا گری و فریبکاری شبیه به هم هستند، ولی اشخاص مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی بیشتر در هیجانهای خود اغراق می کنند و درگیر رفتارهای ضداجتماعی نمی شوند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی در کسب محبت مهارت دارند، در حالی که اشخاص مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی در کسب منفعت، قدرت یا سایر رضامندیهای مادی ماهر هستند.

اگر چه افراد مبتلا به اختلال شخصیت خوشیفته نیز به توجه دیگران نیاز دارند، ولی معمولاً برای «برتری» خود، خواهان تمجید دیگران هستند، در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی در کسب محبت مهارت دارند، در حالی که اشخاص مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی در کسب منفعت، قدرت یا سایر رضامندیهای مادی ماهر هستند. اگرچه افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته نیز به توجه دیگران نیاز دارند، ولی معمولاً برای « برتری» خود، خواهان تمجید دیگران هستند، در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی مایلند لطیف یا وابسته به نظر بیایند به شرطی که این امر وسیله ای برای جلب توجه باشد.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است در صمیمیت روابط خود با دیگران اغراق کنند، ولی بیشتر مایل به تأکید بر وضعیت «یک شخص بسیار مهم» یا ثروت دوستان خود هستند. در اختلال شخصیت وابسته، شخص برای دریافت تمجید و راهنمایی به شدت به دیگران وابسته است ولی فاقد ویژگی های نمایشی، اغراق گونه و هیجانی اختلال شخصیت نمایشی است.

اختلال شخصیت نمایشی را باید از تغییر شخصیت ناشی از یک بیماری جسمانی که در آن این صفات به واسطه اثرات مستقیم یک بیماری جسمانی روی دستگاه عصبی مرکزی پدیدار می شوند، تفکیک کرد.

همچنین باید اختلال شخصیت نمایشی را از نشانه هایی که ممکن است در ارتباط با مصرف مزمن مواد به وجود آیند (برای مثال، اختلال مرتبط با کوکائین که در جای دیگر مشخص نشده است)، متمایز کرد. بسیاری از افراد ممکن است صفات شخصیت نمایشی را نشان دهند. تنها هنگامی که این صفات انعطاف ناپذیر, ناسازگارانه و پایدار باشند و آسیب کارکردی یا پریشانی ذهنی قابل ملاحظه­ای را موجب شوند اختلال شخصیت نمایشی تلقی می شوند.

درمان

روان درمانی

این افراد اغلب از احساسات واقعی خود بی خبرند وتبیین احساسات درونی آنها فرایند درمانی مهمی است روان درمانی مبتنی بر روان کاوی

دارو درمانی

• داروهای ضد اضطراب
• داروهای ضد روانپریشی برای مسخ واقعیت وخطاهای ادراکی بیمار معمولاً بسیار هیجانی است و ممکن است بیش از اندازه به دنبال جلب‌توجه باشد.
• درمان معمولاً به‌صورت روان‌درمانی فردی، بینش‌گرا یا حمایتی، بسته به توانمندی ایگو است. تمرکز بر روی احساسات عمیق‌تر بیمار و استفاده از نمایش سطحی به‌عنوان دفاعی در مقابل آنها است.
• روان‌کاوی برای برخی بیماران مناسب است.
• گروه‌درمانی می‌تواند مفید باشد.
• استفاده کمکی از داروها، معمولاً یک ضداضطراب (مثلاً ۱-۵/۰ میلی‌گرم کلونازپام روزانه) برای موقعیت‌های هیجانی گذرا می‌تواند مفید باشد. این بیماران ممکن است انتظار درمان ویژه داشته باشند.

رزرو وقت مشاوره