اوتیسم
اوتیسم یا درخودماندگی را بیشتر می‌توان یک اختلال نورولوژیکی که خود را در سال‌های اولیه کودکی (۳ سال آغازین کودکی) نمایان می‌کند، معرفی کرد.
بیشتر نوزادان و کودکان خردسال، موجوداتی اجتماعی هستند که برای شکوفا شدن و رشد، نیاز و تمایل به تماس با دیگران دارند. آنها لبخند می‌زنند، در آغوش دیگران می‌آیند، می‌خندند و به بازیهایی مثل دالی‌بازی مشتاقانه پاسخ می‌دهند اما گاه کودک به این شکل تعامل برقرار نمی‌کند. در عوض، به نظر می‌رسد در دنیای خویش است و با رفتارهای تکراری و عجیب و غریب و مشکلات در برقراری ارتباط باعث نگرانی والدین میشود. اینها خصوصیات یک اختلال به نام «اوتیسم» است.
ویزگی اختلال
این اختلال باعث میشود که مغز نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی به درستی عمل کند و مانع او برای یادگیری چگونگی ارتباط و تعامل با دیگران به طور اجتماعی میشود. کودکان و بزرگسالان اوتیستیک در زمینه ارتباط کلامی و غیرکلامی، رفتارهای اجتماعی و بازی‌های نمادین دارای مشکل هستند.
شیوع این بیماری در سال‌های اخیر شدت یافته و به ۱ در ۱۵۰ نفر رسیده است. اوتیسم در سنین خردسالی قابل‌تشخیص است. این بیماری اغلب زمانی کشف میشود که والدین نگران ناشنوایی کودک می‌شوند، کودک هنوز صحبت نمی‌کند، به آغوش والدین یا دیگران نمی‌رود و در برخی موارد، ارتباط چشمی ندارد. همچنین ممکن است رفتارهای عجیب مثل تکان دادن خود، حرکات دست یا نیاز وسواس‌گونه به حفظ نظم و ترتیب نشان دهد.
برخی از کودکان مبتلا به اتیسم اصلاً صحبت نمی‌کنند و مشکلات شدید تکلمی دارند. کودکانی که صحبت می‌کنند نیز ممکن است شعرگونه حرف بزنند، پژواک کلام داشته باشند (تکرار کلام خود مثل پژواک) و به خودشان به صورت «او» (سوم شخص) اشاره کنند یا از زبان عجیبی استفاده کنند. آنها اصرار به یکسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند. خنده و گریه بی‌دلیل دارند یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می‌شوند. به روش آموزش معمول پاسخ نمی‌دهند، با اسباب‌بازی درست بازی نمی‌کنند، چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند، احساس درد کمتر یا بیشتر از حد دارند، از خطرات نمی‌ترسند و پرتحرک یا کم‌تحرک هستند.
شدت اوتیسم از خفیف تا شدید متفاوت است. بعضی از این کودکان بسیار باهوش هستند و هر چند مشکلاتی در تطابق با مدرسه دارند، در مدرسه عملکرد خوبی از خود نشان می‌دهند. آنها ممکن است در بزرگسالی قادر به زندگی مستقل باشند. سایر کودکان اوتیستیک ممکن است استعداد فوق‌العاده‌ای در هنر، موسیقی یا موارد دیگر نشان دهند.
مقاله مرتبط: آیا کودک من مبتلا به اوتیسم است؟
علت اختلال
علت اوتیسم ناشناخته است؛ اگرچه تئوری‌های جدید، وجود مشکلی در عملکرد یا ساختمان سیستم عصبی مرکزی را علت آن می‌دانند. از آنجایی که توارث از عوامل مهم در بروز این بیماری است، وجود یک خواهر یا برادر بیمار، احتمال ابتلای فرزند بعدی را افزایش می‌دهد.
کودکان مبتلا به اتیسم نیازمند ارزیابی جامع و برنامه‌های رفتاری و آموزشی ویژه هستند. بعضی از کودکان اوتیستیک ممکن است از درمان دارویی نیز بهره ببرند. روانپزشکان کودک و نوجوان برای تشخیصایناختلال و کمک به خانواده‌ها در طراحی و اجرای برنامه درمانی مناسب آموزش می‌بینند. آنها می‌توانند به خانواده‌ها در انطباق با استرس ناشی از وجود کودک اوتیستیک کمک کنند.
مقاله مرتبط: مرکز درمان اوتیسم در تهران
درمان
اگرچه اتیسم درمان قطعی ندارد، درمان مناسب می‌تواند اثری مثبت بر تکامل کودک بگذارد و موجب کاهش کلی رفتارهای ایذایی و علائم بیماری شود. دلیل این بیماری به درستی مشخص نیست اما مسلم است که این کودکان نیاز به آموزش و کمک دارند. از جمله درمان‌هایی که برای آنها می‌توان در نظر گرفت، عبارتند از: دارودرمانی، رفتاردرمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی، آموزش تربیت شنیداری و آموزش یکپارچگی حسی.
برداشت کودکان اتیسم از جهان، با برداشت ما کاملاً متفاوت است. مؤثرترین روش برای شناخت کودک این است که مدت زمان کوتاهی را در ابتدای ملاقاتمان با او بگذرانیم و عکس‌العمل او را در یک موقعیت ملاحظه کنیم. سعی کنید وارد دنیای کودک شوید، نه اینکه او را وادار به انجام فعالیتی کنید که شما می‌خواهید. برای چند لحظه سعی کنید بفهمید او از چه چیزی لذت می‌برد. آنچه او انجام می‌دهد، شما هم تکرار کنید.
برای بعضی از بچه‌ها استفاده همزمان از چند حس مشکل است، بنابراین اگر آنها در حال نگاه کردن به چیزی هستند، شاید نتوانند کلمه به کلمه به حرف‌های شما توجه داشته باشند. نقش خانواده در روند بهبود و یادگیری مهارت این کودکان بسیار پررنگ است و با استفاده از روش‌هایی ساده می‌توانند کار مشاور و درمانگر را تسهیل بخشند، از جمله این روش‌ها عبارتند از:
ماساژ دادن
ماساژ دادن قسمتی از بدن کودک که آن را تکان می‌دهد، می‌تواند روش مؤثری برای کمک به متمرکز شدن حواس او باشد. این استراتژی ساده، اغلب خیلی تأثیرگذار است.
الگودهی
خیلی از کودکان در شروع کار با مشکل مواجه می‌شوند. به کودک اجازه دهید شما را تماشا کند و چندین بار حرکات را انجام دهید. بعضی اوقات انجام حرکت همزمان با کودک مفید است. برای مثال، کودکی که قادر نیست از روی صندلی بلند شود، اگر شما کنارش بنشینید و بگویید «حالا با هم بلند می‌شویم» و بعد با او بلند شوید، قادر خواهد بود این کار را انجام دهد.
ریتم و موسیقی
برای بعضی از بچه‌ها، خواندن یک آواز با یک آهنگ مناسب یا شمردن برای شروع و ادامه دادن یک حرکت مفید است. برای مثال اگر کودکان آهنگ مخصوصی را در زمان مناسبی می‌خوانند، شما با زدن ضربه با دستانتان روی میز و گفتن ۱، ۲، ۳ به حرکتشان کمک کنید.
تمرین فیزیکی
بعد از ورزش‌های قدرتی فیزیکی، بعضی از بچه‌ها قادرند برای مدتی اندام را به طور مؤثرتری هماهنگ کنند.
اوتیسم بیماری شایع قرن ما است که در کودکی تشخیص داده میشود. با تشخیص به‌موقع و انتخاب مناسب راهکارهای درمانی می‌توان به این کودکان در یادگیری مهارت‌های لازم برای زندگی یاری رساند.
مقاله مرتبط: بازیهایی مناسب برای کودکان اوتیسم
مبتلایان به اوتیسم خلاق‌ترند
روانشناسان دانشگاه آنجلیا (UEA) و دانشگاه استرلینگ ارتباط بین ویژگی‌های ابتلا به اوتیسم و خلاقیت را مورد بررسی قرار داده و به نتایجی دست یافتند.
دکتر مارتین دوهرتی، نویسنده این مطالعه اظهار کرد: افراد مبتلا به اوتیسم ایده‌های خلاقانه کمتر اما بهتری دارند. اوتیسم یک بیماری روانی است که از اوایل کودکی شروع میشود، به طوری‌که کودک در برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارد و شکل‌گیری ارتباط در این کودکان ضعیف است.
محققان این بررسی را در بین ۳۱۲ نفر انجام و از طریق پرسشنامه آنلاین، اطلاعات مرتبط با بیماری اوتیسم و خلاقیت آنها را مورد تجزیه‌وتحلیل قرار دادند.
این مطالعه برای اولین بار بر روی ایده‌های غیرمعمول بیماران اوتیسمی انجام شده است. افراد مبتلا به اتیسم برای حل مشکلات، راه‌حل‌های جایگزین ارائه می‌دهند که این راه‌حل‌ها به عنوان تفکر واگرا شناخته میشود. دوهرتی افزود: افراد مبتلا به اوتیسم در تفکر خود سفت و سخت‌تر هستند چرا که ایده‌های آنها غیرمعمول و بسیار نادر و تعجب‌برانگیز است. این تفاوت در میان آنها پیامدهای مثبت برای حل خلاقانه موضوع دارد.
دیابت دوران بارداری و اتیسم
مطالعات محققان آمریکایی نشان می‌دهد، دیابت دوران بارداری می‌تواند با تولد کودک مبتلا به اتیسم در ارتباط باشد. مادران در دوران بارداری با مشکلات بسیاری مواجه می‌شوند که یکی از آنها می‌تواند ابتلا به دیابت دوران بارداری باشد. ابتلا به این بیماری می‌تواند با خطرات آتی نیز همراه باشد که از میان آنها می‌توان به افزایش وزن نوزاد و همچنین انجام عمل سزارین در مادر باشد.
اما مطالعات جدید محققان آمریکایی نشان می‌دهد، تولد نوزادان مبتلا به اوتیسم در مادرانی که در دوران بارداری، دیابت را تجربه کرده‌اند بیش از سایرین است. اتیسم یکی از بیماری‌های ناشناخته‌ای است که علائم آن پیش از سه سالگی بروز کرده و در پسران شایع‌تر از دختران است.
محققان معتقدند در زمانی که مهم‌ترین دوره رشد مغزی جنین بایستی صورت بگیرد مادر به دیابت مبتلا شده در نتیجه ابتلا به اوتیسم در چنین مادرانی افزایش می‌یابد زیرا افزایش قابل توجه قند خون مادر آسیب نواحی از مغز کودک را به همراه دارد که مسئول ارتباطات و رفتارهای اجتماعی است.
دیابت دوران بارداری به دیابتی گفته میشود که مادر تا پیش از این با چنین بیماری دست به گریبان نبوده و افزایش قند خون برای اولین بار در دوران بارداری بروز می‌کند.
دریافت وقت مشاوره آنلاین اتیسم
ثبت ديدگاه