نوع سبک دلبستگی ما بر چگونگی انتخاب شریک زندگی، پیشرفت رابطه و حتی بر نحوه به پایان رسیدن آن اثر می گذارد. به همین دلیل با شناخت سبک دلبستگی خود بهتر می توانیم به نقاط ضعف و آسیب پذیر خود در روابط پی ببریم. سبک دلبستگی در کودکی ایجاد می شود و در بزرگسالی به عنوان الگوی فعال در روابط ما ادامه پیدا می کند. سبک دلبستگی نشان می دهد که چگونه به نیازها و خواسته های خود واکنش نشان می دهیم و با آنها رو به رو می شویم. یک فرد با اعتماد به نفس بالا می تواند به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کند و با نیازها و خواسته های خود و دیگران رو به رو شود. با این حال،کسی که دارای سبک دلبستگی اجتنابی یا اضطرابی است فردی را متناسب با الگوی دلبستگی ناسازگار خود انتخاب می کند و این فرد توانایی خوشحال کردن او را نخواهد داشت.
به عنوان مثال فردی با دلبستگی اضطرابی به منظور نزدیک تر شدن و صمیمی تر شدن با شریک خود باید تمامی وقت خود را با او بگذراند و از حضور او مطمئن شود. او معمولا فردی را انتخاب می کند که گوشه گیر است و ارتباط برقرار کردن با او دشوار است.
فردی که دارای سبک دلبستگی اجتنابی است تمایل به فاصله گرفتن دارد. این مدل از دلبستگی به او می گوید برای رسیدن به خواسته هایت بهتر است که جوری رفتار کنی که انگار نیازی به چیزی نداری. این افراد کسی را انتخاب می کنند که احساس مالکیت و نیاز به توجه زیادی دارند. در واقع ما براساس نوع سبک دلبستگی خود به انتخاب شریک زندگی دست می زنیم. حتی اگر با یک الگوی دلبستگی ناایمن بزرگ شده باشیم باز هم در جهت تأیید آن گام برمی داریم حتی اگر برایمان آزاردهنده و ناخوشایند باشد.
دلبستگی ایمن
کسانی که دلبستگی ایمن دارند از روابط خود راضی هستند این افراد به پدر و مادر خود به چشم یک پایگاه امن نگاه می کنند که می توانند به طور مستقل دنیا را کشف کنند. یک بزرگسال با دلبستگی ایمن همین رابطه را به شریک خود برقرار می کند. احساس امنیت می کند و در عین حال به خود و شریک خود اجازه حرکت آزادانه را می دهد. این افراد وقتی شریک زندگیشان احساس اضطراب و پشیمانی دارند او را حمایت می کنند وقتی که آنها دچار مشکل می شوند به آنها احساس آرامش می دهند. روابط آنها سرشار از صداقت، برابری و آزادی است و در عین حال یکدیگر را دوست داشته و احساس استقلال می کنند.
دلبستگی اضطرابی
برخلاف دلبستگی ایمن این گروه بجای اعتماد و احساس واقعی عشق و دوست داشتن آنها بیشتر تشنه محبت هستند آنها بدنبال کسی هستند که آنها را نجات داده یا کامل کند. با چسبیدن به شریک خود، بدنبال ایجاد احساس امنیت در خود هستند و بسیار شریک خود را تحت فشار قرار می دهند. فرد با دلبستگی اضطرابی بسیار ناامید و ناایمن رفتار می کند. وقتی آنها از احساس طرف مقابل خود مطمئن نیستند احساس ناامنی کرده و رفتار چسبنده، مصر و احساس مالکیت به شریک خود را بیشتر نشان می دهند. اگر شریکشان شروع به رابطه با دوستانش بکند با خود می گوید: دیدی منو دوست نداشت، می خواد منو ترک کنه حق داشتم که بهش اعتماد نداشتم.
دلبستگی اجتنابی- دوری گزین
این افراد تمایل دارند از نظر عاطفی از شریک خود فاصله بگیرند. آنها تمایل به گوشه گیری و ایفای نقش والدین خود را دارند. آنها به راحتی می توانند احساسات خود را خاموش کنند حتی اگر در بهترین حالت در روابط خود باشند. مثلا اگر شریکشان آنها را تهدید به ترک کند او پاسخ می دهد که برایم مهم نیست.
دلبستگی اجتنابی همراه با ترس
فرد با این سبک دلبستگی در حالت دوسوگرایی بین ترس از نزدیکی و دوری قرار دارد. این افراد تمایل به صمیمت با دیگران دارند اما برایشان سخت است که به آنها اعتماد کنند یا وابسته شوند و گاهی نگران این هستند که اگر به دیگران خیلی نزدیک شوند، آسیب ببینند. از طرفی این افراد تمایل به برقراری رابطه ی صمیمانه ی عاطفی دارند و از سوی دیگر از این نزدیکی عاطفی احساس ناراحتی می کنند، این احساسات با نگرش های منفی درباره ی خود و همسرشان همراه است؛ آنها خود را بی ارزش می دانند و نمی توانند به همسرشان اعتماد کنند، اغلب با همسرشان احساس صمیمیت نمی کنند و غالب اوقات احساسات خود را سرکوب کرده و پنهان می سازند. آنها اغلب ترس از رها شدن دارند اما از طرفی با صمیمیت نیز مشکل دارند.
خبر خوب این است که هیچ وقت برای ایجاد دلبستگی ایمن دیر نیست. سبک دلبستگی شما در کودکی و براساس رفتار والدین یا افرادی که از شما مراقبت می کردند شکل گرفته است. شما می توانید با کمک روان درمانی الگوی دلبستگی خود را اصلاح کرده و از بودن در کنار شریک زندگی خود لذت ببرید.
ثبت ديدگاه