اختلال نوشتن در کودکان
اختلال نوشتن (دیس گرافیا) نوعی اختلال یادگیری است که کودکان با این اختلال در تشخیص شکل حروف، نوشتن حروف و کلمات بر روی کاغذ و درک رابطه بین صداها، کلمات گفتاری و حروف نوشتاری مشکل دارند. عده ای از دانش آموزان مبتلا به دیس گرافیا نمی‌توانند نظرات خود را کلمه بندی و جمله بندی کنند و به صورت نوشتاری برگردانند و عده ای دیگر خطاهای دستوری و نحوی مرتکب می‌شوند. مشکل اصلی این دانش آموزان ناتوانی در سازمان دادن افکار خویش و تبدیل آن به کلمات است و یا اگر بنویسند نوشته آن‌ها بی سازمان و مغشوش و بدون نظم است.
افراد مبتلا به دیس گرافیا با وجود داشتن آموزش رسمی، به طور قابل توجهی با زبان نوشتاری دچار مشکل هستند. دست خط آن‌ها ممکن است شامل وارونه نویسی، غلط املایی و ناخوانا باشد. دانش آموزان مبتلا به اختلال نوشتن ممکن است با پردازش زبان و ارتباط بین کلمات و معنی آن‌ها مشکل داشته باشند. اغلب در کودکان هنگامی که شروع به نوشتن می‌کنند، این اختلال قابل شناسایی است. اختلال خواندن در بزرگ‌سالان معمولاً پس از ضربه روحی یا سکته ایجاد می‌شود.
تصورات غلط در مورد دیس گرافیا
کودکان دارای اختلال نوشتن، در نوشتن نسبت به دیگران مشکلات بیشتری دارند، اما توانایی‌های آن‌ها در حوزه های دیگر ممکن است متوسط یا بهتر از بقیه باشد. آن‌ها با توجه به ناامیدی و خستگی که هنگام تلاش برای انجام وظایف به ظاهر آسان تجربه می‌کنند، به عنوان افراد تنبل و بی دقت شناخته می‌شوند و در معرض خطرات روحی و روانی قرار دارند. معلمان باید تجربیات آموزشی مثبتی برای آن‌ها فراهم کنند تا به حفظ عزت و انگیزه آن‌ها کمک کنند.
علت و ارزیابی اختلال نوشتن
باور بر این است که کودکان دارای اختلال نوشتن در مهارت های حرکتی ظریف مثل حافظه حرکتی، هماهنگی ماهیچه ها و حرکت در نوشتن مشکل دارند؛ و مراکز زبانی، دیداری، ادراکی و حرکتی مغز نقش مهمی در اختلال دیس گرافیا ایفا می‌کند. شواهد حاکی از آن است که اختلال نوشتن ممکن است موروثی باشد. افرادی که دچار صدمات مغزی و یا سکته مغزی شده‌اند نیز ممکن است علائمی از اختلال در نوشتن را نشان دهند.
ارزیابی جامع روان‌شناختی و آموزشی می‌تواند در تشخیص دیس گرافیا در کودکان کمک کند. آزمون‌های تشخیصی نوشتاری می‌تواند برای تعیین اینکه آیا مهارت نوشتن یاد گیرنده برای سن او طبیعی است، مورد استفاده قرار گیرد. این آزمون‌ها همچنین می‌توانند اطلاعات مربوط به پردازش نوشتاری آن‌ها را مهیا کنند. از طریق مشاهدات، تجزیه‌وتحلیل کار دانش آموزان، ارزیابی شناختی و کار درمانی، مربیان می‌توانند برنامه‌های درمان جامع فردی را ایجاد کنند.
مقاله مرتبط: علائم اختلال یادگیری کودکان در مهدکودک
مقاله مرتبط:نشانه‌های اولیه اختلالات یادگیری
مقاله مرتبط: اهمیت درمان زودهنگام اختلالات یادگیری
آموزش و درمان اختلال نوشتن
آموزش به کودکان دارای اختلال نوشتن
معلمان از روش‌های متعددی برای ایجاد برنامه آموزش انفرادی (IEP) برای افراد مبتلا به اختلال نوشتن استفاده می‌کنند. برنامه‌های متداول بر روی ایجاد مهارت‌های حرکتی مانند گرفتن مداد، هماهنگی دست و پرورش حافظه حرکتی عضلانی تمرکز دارند. گفتار درمانی و کار درمانی به یادگیرنده کمک می‌کند ارتباطات مهم بین حروف، صداها و کلمات را ایجاد کند. برخی از دانش آموزان با برنامه‌های تشخیص گفتاری یا سخنرانی، بهتر عمل می‌کنند.
مقاله مرتبط: طرز نشستن برای اختلالات نوشتن
مقاله مرتبط: درمان مشکلات خواندن و نوشتن کودک
درباره اختلال نوشتن چه باید کرد؟
اگر فکر می‌کنید که شما یا فرزندتان دارای اختلال نوشتن هستید و ناتوانی یادگیری دارید، برای دریافت اطلاعات در مورد چگونگی درخواست ارزیابی، با مدرس مدرسه، معلم یا مشاور مرکز تماس بگیرید. یا می‌توانید با مراکز روانشناسی معتبر که در این زمینه فعالیت می‌کنند مشورت کند. هرچه سریع‌تر اقدام کنید نتیجه بهتری دریافت خواهید کرد.
منبع:verywellfamily
ثبت ديدگاه