روابط جنسی و استرس، به شیوه های مختلف با هم در ارتباط هستند. بسیاری از ما به طور غریزی، به تاثیر اضطراب بر لذت جنسی ، واقف هستیم و می دانیم که هر وقت روز پر استرس و پر از اضطراب و نگرانی را سپری کرده باشیم، امکان برقراری رابطه زناشویی خوب و با کیفیتی را با همسرمان نخواهیم داشت…
رابطه ی دو طرفه استرس و روابط زناشویی
در حالی که استرس نقش مهمی در کاهش میل جنسی دارد، برعکس این مسئله نیز صادق است؛ یعنی رابطه زناشویی، می تواند سلاحی مؤثر علیه استرس باشد. در ادامه تاثیر اضطراب بر میل و لذت جنسی مورد بحث قرار گرفته شده است…
تاثیر اضطراب بر لذت جنسی
– اضطراب لیبیدو را می کشد:
افرادی که با اختلال اضطراب فراگیر، درگیر هستند، اغلب کاهش میل جنسی را گزارش می دهند. دلیل این است که بدن و سیستم عصبی آن ها، درگیر نجات و زنده ماندن، آماده شدن برای تهدید بعدی است و در چنین شرایطی نیازی نیست که بدن در وضعیت انگیختگی و تحریک عاطفی قرار بگیرد. تمام انرژی فرد برای حفظ امنیت او به کار گرفته می شود. از آنجا که رابطه جنسی برای بقا نیاز نیست، لیبیدو در صندلی عقب قرار می گیرد.
– اضطراب مانع انگیختگی است:
توانایی مردان و زنان در تحریک جنسی، به شدت تحت تاثیر اضطراب قرار می گیرد. تولید بیش از حد هورمون استرس، آدرنالین، باعث می شود که همیشه در حال آماده باش باشید. اضطراب نقش مهمی در اضطراب عملکرد و اختلال نعوظ دارد. مردان مبتلا به اضطراب فراگیر، مستعد ابتلا به مشکلات نعوظ هستند.
– اضطراب و لذت با هم همراه نیستند:
شما نمی توانید اضطراب و احساس لذت را همزمان داشته باشید. اضطراب تقریبا همیشه لذت را از بین می برد. این بدین معنی است که اگر شما در طول یک تجربه جنسی احساس اضطراب کنید، قادر نخواهید بود در لحظه باقی بمانید و احساسات لذت را تجربه کنید.
– اضطراب مانع ارگاسم می شود:
اضطراب نه تنها باعث اختلال در لذت بردن می شود، بلکه آستانه رسیدن به ارگاسم را نیز مختل می کند، که این سطح تحریک مورد نیاز برای رسیدن به اوج لذت جنسی است. مردان مبتلا به تاخیر در انزال و زنانی که قادر به داشتن ارگاسم منظم نیستند، اغلب دارای آستانه ارگاسم بالاتر هستند…
راه حل چیست؟
آنچه می توان به زوجینی که دارای فشارهای روانی و عصبی هستند توصیه کرد، این است که در مرحله اول به دنبال ارزیابی روانشناختی و سلامت روان خود باشند. به این ترتیب می توان مشکلات احتمالی را شناسایی و برای رفع آن ها اقدام کرد. شناسایی منشأ فشارهای روانی و عصبی، می تواند بسیار کمک کننده باشد؛ چرا که نوع علت، در تعیین نوع مداخله بسیار موثر است.
وجود علائم اختلالات روانی در افراد، استرس های روزمره، استرس ناشی از تعارضات بین فردی و مشکلات ارتباطی و عاطفی زوجین، هر کدام روند مداخلات را به سمتی سوق خواهد داد.
تغییر سبک زندگی، ورزش کردن، داشتن برنامه های تفریحی، کم کردن بار شغلی، پرداختن به برنامه های خاص آموزشی و نظایر آن، می تواند در بهبود زندگی زناشویی کمک کننده باشد و زوجین با چنین ویژگی هایی باید بدانند پرداختن به رابطه زناشویی، در شرایط نامطلوب و استرس زا، ممکن است نه تنها مفید نباشد، بلکه منجر به شکل گیری مشکلات بیشتری شود و فشار روانی ــ عصبی را افزایش دهد.
بنابراین، این افراد بهتر است که به دنبال کمک های تخصصی تر باشند و حتی با یادگیری مهارت های لازم، زندگی را که استرس باعث ایجاد نارضایتی بین آن ها شده و در حال از هم پاشیدن است، نجات دهند.
– حفظ تعادل:
دکتر هوبارد و وورکمن، این گونه عنوان می کنند که:
“استرس، برای ادامه زندگی لازم است. استرس به میزان مناسب، باعث جذب انسان ها به دنیا خواهد شد. اگر میزان استرس در زندگی کم باشد، افراد دچار بی حوصلگی و کسالت خواهند شد؛ اما استرس زیاد نیز ممکن است منجر به آسیب های فیزیکی و احساسی شود.”
جسم و فکر شما باید همیشه در حالت تعادل قرار گیرند. استرس این تعادل را برهم می زند. عوامل استرس زا به اشکال و صورت های مختلف وجود دارند؛ عوامل روحی و جسمی، از یک منشاء یا چندین منشاء مربوط به گذشته، حال یا آینده. همچنین استرس ممکن است کوتاه مدت یا بلند مدت، خواسته یا ناخواسته باشد.
شما نمی توانید به همه انواع استرس، به یک شکل واکنش دهید. از این رو برای بازیافتن آن تعادل، در برخورد با استرس های مختلف استراتژی های مختلفی دارید.
– استرس را به حال خود رها نکنید:
گاهی هم زوجین به دلیل علاقه ای که به یکدیگر دارند، اجتناب از برقراری رابطه را، راه حلی مطمئن برای کاهش بحث ها و نگرانی های خود در نظر می گیرند و همه توجه و تمرکزشان را بر مسائل دیگر زندگی مانند روابط دوستانه و بین فردی، مسائل کاری و… معطوف کرده و عملا از پرداختن به روابط زناشویی پرهیز می کنند؛ غافل از این که استرس و اضطرابی که این گونه سرکوب می شود، تاثیرهای مخربی بر عواطف و هیجان های بین فردی می گذارد و مشکل را حادتر می کند.
در این شرایط زوجین باید بلافاصله به افراد متخصص مراجعه کنند، تا با بررسی و ارزیابی دقیق روابط بین فردی، علل مشکلات زناشویی شناسایی مشخص و در نهایت با ارائه درمان ها و آموزش ها مشکل حل شود.
رابطه زناشویی و پاسخ بدن به استرس
متخصصان با بررسی ضربان قلب و سطح هورمون کورتیزول در بدن خانم ها بعد از برقراری رابطه زناشویی با همسرشان، به این نتیجه رسیده اند که بعد از داشتن این نوع از رابطه، پاسخ استرس در بدن کمتر می شود. البته بد نیست بدانید که بر اساس این مطالعه، حمایت روحی و روانی همسر، نمی تواند مانند رابطه زناشویی چنین اثری داشته باشد.
همچنین رابطه زناشویی به طرق دیگر نیز می تواند در کاهش استرس مؤثر باش از جمله:
– تنفس عمیق:
تنفس عمیق در حین رابطه جنسی، بدن را شل و آرام کرده، اکسیژن خون را افزایش داده و باعث می شود استرس کمتری را احساس کنید.
– حس تماس:
مطالعات نشان می دهد که ماساژ می تواند مسکن قوی ای علیه استرس باشد. در واقع، ما به لمس و ماساژ، برای سلامت عاطفی خون نیاز داریم. به عنوان مثال، مطالعات نشان می دهد، کودکانی که به اندازه کافی توسط والدین خود لمس نمی شوند، رشد خوبی نخواهند داشت…
– احساس حمایت:
این احساس که مورد حمایت قرار گرفته اید، یکی از نتایج برقراری رابطه زناشویی با همسر است که روشی ایده آل برای مبارزه با استرس محسوب می شود.
– ترشح اندورفین:
رابطه زناشویی، باعث تحریک ترشح اندورفین در بدن می شود که با احساسات خوب در بدن رابطه دارد…
ثبت ديدگاه