تمایل افراد از بیش تعمیمی پس از شکست از نبود فرق گذاری منتج می شود. بیش تعمیمی اشاره دارد به اثرگذاری نتایج منفی بر دیگر احساس های بی کفایتی فردی در قلمروهائی که به نتیجه منفی اولیه ارتباطی ندارد.
منظور این است که وقتی فردی پیامدی منفی را در محل کار خود تجربه می کند، این پیامد منفی به دیگر قلمروهای زندگی خود مانند روابط اجتماعی، ظاهر شخصی و هوش نیز تعمیم می دهد. به عبارت دیگر،نه تنها درباره توانایی انجام دادن آن کار تردید میکند بلکه به هوش، ظاهر شخصی و مهارت های اجتماعی خود را نیز تردید میکند. این فرایند شبیه فرایند نشخوار ذهنی است.
عزت نفس بالا و بیش تعمیمی
وقتی فرد به اشتباهی که کرده است فکر می کند ،دنبال موقعیت های دیگری می گردد که قبلا با شکست مواجه شده است. در نتیجه شاید او به این نتیجه برسد که ارزش حرمت نفس بالا را ندارد. افراد با عزت نفس بالا به خاطر داشتن خود پنداره کاملا متمایز آن ها، پسخوراند منفی به قلمروهای دیگر زندگی آن ها وارد نمی شود.
این موضوع به مقدار زیاد متمایز باقی می ماند. اگر قلمرو کار به خودی خود به مقدار زیاد متمایز باشد، آن ها ممکن است قادر باشند پسخوراند های منفی را به زیر مجموعه های آن قلمرو تجزیه کنند. نتیجه آن خواهد بود که افراد با عزت نفس بالا قبل از اینکه پسخوراند منفی دریافت کنند از آنچه درباره خود می دانند اطمینان حاصل می کنند.
باید توجه داشت که پسخوراند منفی در هر کسی خود تردیدی ایجاد میکند. اگر چه افراد با عزت نفس پایین، وقتی چنین چیزی رخ می دهد، بیش تعمیمی نشان می دهند و آن هایی که عزت نفس بالایی دارند چنین نمیکنند. تمایل به بیش تعمیمی منبع اصلی مشکل است. این جریان یادآور پیشینه بدبینی و افسردگی است.
منبع: انگیزش و هیجان/تالیف رابرت فرانکن-انتشارات نشرنی
ثبت ديدگاه