هنگامی که مساله روابط مطرح است به‌ندرت راضی می‌شویم که به این اظهارنظر بسنده کنیم که مجرد یا متأهل بودن برای وضعیت فعلی من مناسب است.»
کریستین لورین از دانشگاه استانفورد و همکارانش از دانشگاه واترلو در آمریکا که این پژوهش را انجام داده‌اند، می‌گویند افراد ممکن است وضعیت خودشان را بی‌نقص بپندارند و برای اینکه از انتخابشان احساس رضایت کنند، وضعیت دیگران را بد جلوه دهند.
پژوهشگران وضعیت ۸۰ فرد مجرد و متاهل را بررسی و از آنها درباره پایداری روابط عاطفی‌شان و میزان رضایتشان از این روابط سوالل کردند. این افراد به پرسش‌هایی درباره اینکه آیا افراد دیگر باید وضعیت تاهل یا تجرد آنها را سرمشق قرار دهند یا نه، پاسخ دادند.
رضایت واقعی از روابط عاطفی در این ۲۲ بررسی تاثیری بر پاسخ‌های افراد نداشت بنابراین تصور فرد از تداوم وضعیت مجرد یا متاهل?بودنش و نه رضایت واقعی?اش از این وضعیت است که انگیزه داوری او نسبت به دیگران است.
پژوهشگران برای اطمینان از این نتیجه، ۲ بررسی دیگر را این بار با استفاده از بزرگسالانی که آنلاین دعوت شده بودند، انجام دادند. درر بررسی اول ۱۵۴ نفر باید مدتی را که به نظرشان وضعیت تاهل یا تجردشان طول خواهد کشید، تعیین می‌کردند. برخی از این افراد این زمان را در حد یک سال تعیین می‌کردند که نشان می‌داد وضعیت رابطه‌ای این افراد به سرعت تغییر می‌کند و برخی دیگر این زمان را تا پایان عمر می‌دانستند که پایداری بیشتر را در روابط نشان می‌داد.
در مرحله بعد، این افراد درخواست شغلی فردی را که متاهل یا مجرد بود، می‌خواندند. نتایج نشان داد آن گروهی از افراد مورد آزمایشش که وضعیت تاهل یا تجردشان را پایدارتر تصور می‌کردند، با احتمال بیشتری به نفع متقاضی شغلی که وضعیت ازدواجش مشابه آنها بود، رای می‌دادند. پژوهشگران در چهارمین بررسی که در آن از افراد خواسته می‌شد درباره یک نامزد انتخاباتی داوری کنند نیز به یافته‌های مشابهی رسیدند. نتایج نشان داد هنگامی که افراد با احتمال بیشتری براساس پیش‌داوری بر ضدافرادی که دوستشان ندارند، عمل می‌کنند که دلایل دیگری هم برای دوست نداشتن آنها (مثل متاهل یا مجرد بودنشان) داشته باشند.
این بررسی برای اولین بار نشان داد که هم افراد مجرد و هم افراد متاهل پیش‌داوری منفی نسبت به افرادی دارند که وضعیت ازدواجشان مشابه آنها نیست: «افرادی ممکن است از گرایش خودشان به بی‌کم و کاست انگاشتن مجرد بودن یا متاهل بودن آگاه باشند، اما نمی‌دانند که این گرایش در واکنش?شان به دیگران – و نیز شیوه پاسخ‌دهی دیگران به آنها – اثر می‌گذارد.»
ثبت ديدگاه