خواب راحت کودک
خواب راحت در کودکان خردسال کم است و به طور کلی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که ۱۵ تا ۲۰ درصد از کودکان ۱ تا ۳ ساله تا مدت‌ها مشکل بیداری‌های شبانه را با خود دارند. براساس نظریه دکتر زندیه متخصص اختلال خواب بیمارستان والی، تداعی‌های نامناسب مربوط به خواب، علت اولیه بیداری‌های مکرر شبانه و عدم خواب راحت کودک هستند. تداعی‌های خواب، منظور شرایطی هستند به طور معمول در زمان خوابیدن کودک و یا نوزاد حضور دارند. این شرایط زمانی که کودک نیمه شب بیدار می‌شود؛ نیز تکرار می‌شود.
تداعی‌های مربوط به خواب ممکن است مناسب باشد و یا ممکن است مشکل ساز (تاب دادن، حضور و مراقبت دائم والدین) باشند. دکتر زندیه اضافه می‌کند که در واقع تداعی‌های نامناسب خواب آن دسته از شرایطی هستند که نیاز به حضور و مداخله والدین دارند و اگر کودک در نیمه شب بیدار بشود، قادر نخواهد بود به تنهایی انجام بدهد.
مقاله مرتبط: داشتن یک خواب راحت و رضایت بخش
مقاله مرتبط: اصلاح عادت خوابیدن کودک
نکاتی درباره خواب راحت کودک
در ادامه نکاتی مفید برای خواب شبانه و خواب راحت کودک شما ارائه می‌شود:
- برنامه‌ریزی مناسبی برای خواب داشته باشید و وقت خواب زود برای کودک در نظر بگیرید. اتفاقاً اگر کودک زیاد خسته باشد؛ احتمالاً در طول شب بیشتر بیدار خواهد شد. همین‌طور دقت کنید که در طول روز کودک چرتی زده باشد و ساعت به خواب رفتن را زود تنظیم کنید.
- یک شیء امن برای کودک خود پیدا کنید؛ مثل پتو یا یک عروسک نرم. این وسیله کمک می‌کند که کودک در نبود شما با آن احساس امنیت و آرامش بکند. کمک کنید تا آن شئ جزئی از عادات معمول خواب باشد و کودک به آن احساس دلبستگی بکند. سعی داشته باشید وقتی کودک را نوازش می‌کنید و در حال آرامش هستید این شئ را به او معرفی کنید.
- روال قبل از خوابیدن: یک روال معمول برای خوابیدن تنظیم کنید و به آن وفادار باشد. این روال می‌تواند شامل فعالیت‌های لذت‌بخش و آرامی مانند حمام کردن و قصه گفتن باشد.
- محیط خواب ثابت: اطمینان حاصل کنید که اجزای محیط خواب کودک در طول شب ثابت باقی می‌ماند؛ مانند نور اتاق.
- کودک را در حالت بیداری در تختخواب خودش قرار بدهید: روال‌های معمول را انجام بدهید و کودک را در حالت بیداری داخل تختخواب قرار بدهید و اتاق را ترک کنید. نکته کلیدی خوابیدن در طول شب برای کودک آن است که خودش بخوابد؛ پس اگر توانست خودش بخوابد، در طول شب هم وقتی بیدار شد باز هم خودش می‌تواند بخوابد.
- روش چک کردن: اگر کودک شما گریه می‌کند یا فریاد می‌زد به سراغ او بروید و مدت زمان کوتاهی کنار او بمانید. برای بعضی از کودکان چک کردن مکرر کمک کننده است و برای برخی دیگر چک کردن کم مفید است. تا زمانی که کودک گریه می‌کند و ناراحت است می‌توانید کنار او باشید. این چک کردن بیش از یک دقیقه طول نکشد و با صحبت کردن او را هشیار نکنید. فقط به آرامی به کودک بگویید که الآن وقت خوابیدن است. هدف بازگشت به اتاق این است که کودک متوجه بشود شما حواستان به او است و خود شما هم مطمئن بشوید که حال کودک خوب است.
- در طول شب نسبت به کودک خود پاسخگو باشد: در ابتدا خیلی نرمال و معمولی پاسخگو باشید؛ اما اگر کودک برای چند هفته متوالی شب‌ها بیدار می‌شد از روش‌های چک کردن استفاده کنید.
- بیشتر رویکرد تدریجی داشته باشید: بعضی از والدین تصور می‌کنند که برای اولین گام بسیار برای آن‌ها و کودک سخت است که کودک را در اتاق رها کرده و اجازه بدهند که به تنهایی بخوابد؛ اما رویکرد تدریجی‌تر این است که به کودک یاد بدهید خودش بخوابد ولی شما در اتاق حضور داشته باشید. حالت تدریجی به زمان بیشتر نیاز دارد اما برخی خانواده‌ها با این روش احساس راحت‌تری دارند. در حالت تدریجی کودک را بیدار در رختخواب قرار بدهید و خودتان روی صندلی، مقابل کودک بنشینید. هر زمانی که کودک توانست خودش بخوابد، هر سه چهار شب صندلی خود را دورتر و دورتر بگذارید تا از کاملاً اتاق خارج شده و صندلی از داخل اتاق دیده نشود.
- ثابت قدم باشید و تسلیم نشوید. چند شب اول ممکن است بسیار سخت باشد، شب دوم و سوم ممکن است بسیار سخت‌تر از شب اول باشد. با این حال پس از چند شب، پیشرفت را ملاحظه خواهید کرد.
ثبت ديدگاه