حالت دفاعی در افراد
کسی که دوستش دارید به احساسات شما آسیب رسانده و از مرزها عبور کرده است. شما تلاش می کنید تا درباره این موضوع با آنها صحبت کنید. اما همانطور که شما شروع به بیان خود می کنید، آنها از سلاح های خود استفاده می کنند. به دور دست خیره می شوند، آنها شروع به بازی با تلفن خود می کنند. یا چیزهایی مانند این می گویند: “چرا از من انتقاد می کنی؟” یا “من می دانم که تو فکر می کنی من یک آدم وحشتناک هستم.” آنها شروع به دفاع از رفتار خود می کنند. آنها لیستی از دلایلی که چرا شما واقعا در اشتباه هستید را ارائه می دهند. به عبارت دیگر آنها حالت دفاعی دارند. در حقیقت، هر زمان که بخواهید یک مکالمه واقعی با آنها داشته باشید، آنها حالت دفاعی به خود می گیرند.
این حالت دفاعی این احساس را می دهد که انگار آنها اهمیتی نمی دهند. شما احساس می کنید که احساسات شما برای آنها مهم نیست. احساس می کنید که مهم نیستید. با توجه به گفته های خانواده درمانگر و زوج درمانگر جنین استس، حالت دفاعی در واقع “به ندرت عمدی است. افرادی که دفاعی هستند دشوار است مسئولیت اقدامات خود را بپذیرند و اغلب احساس ناراحتی درباره ” اشتباه” دارند. زیرا پذیرش مسئولیت باعث می شود که آنها احساس کنند که انگار شکست خورده اند.”
لیزا بروکس کیفت، روان درمانگر و بنیانگذار جعبه ابزار عشق و زندگی، گفت: رفتار دفاعی ممکن است از دوران کودکی سخت یا گذشته آسیب دیده ناشی شود، که می تواند یک فرد را بیشتر به واکنش از طریق یک لنز منفی وادار کند. کودکان اغلب این رفتار را به عنوان راهی برای مقابله با شرایط دشوار ایجاد می کنند. و سپس تبدیل به یک عادت بد در بزرگسالی می شود.
ما نمی توانیم واکنش ها یا اقدامات دیگران را کنترل کنیم. اما می توانیم از روش هایی استفاده کنیم که احتمال گوش دادن آنها به ما را افزایش دهد.
مقاله مرتبط: لیست کامل مکانیزم های دفاعی آنا فروید
مقاله مرتبط: تست آنلاین سلامت روان
کاهش حالت دفاعی
اجتناب از استفاده از زبان “سرزنش”
جمله را با “تو” آغاز نکنیم مثل “تو باز هم به من گوش نمی دی” یا “تو نگران احساسات من نیستی.” همچنین از استفاده از کلمات “همیشه” و “هرگز” اجتناب کنید. استفاده از این کلمات می تواند انتقادی باشد و فرد را در موضع دفاعی خود قرار دهد.
با جملات مثبت شروع کنید
به آنها بگویید که چه جایگاهی برای شما دارند، مانند: “تو یک دوست خوب برای من هستی و من این ها را به تو می گویم چون برایم مهم هستی” همچنین قدردانی خود را از کاری که آنها انجام داده اند نشان دهید. اگر آنها احساس نکنند که تلاش های خوب آنها تایید شده است و تنها در مورد اشتباهات و خرابکاری های آنها صحبت شود، آنها احساس شکست خواهند کرد. به عنوان مثال: “من ازت قدردانی می کنم که چگونه اوقات تلخی بچه در فروشگاه را کنترل کردی. من می دانم که آسان نبوده و خوشحالم که در این راه تنها نیستم. تو بهترین تلاشت رو کردی. میشه درباره اینکه در آینده چجوری این بد اخلاقی ها و بد خلقی های بچه را در جاهای عمومی کنترل کنیم، صحبت کنیم؟.”
با آسیب پذیری و مسئولیت پذیری شروع کنید
در برابر شخص آسیب پذیر باشید و و مسئولیت برخی از مسائل را بر عهده بگیرد. “همیشه احساس می کردم که من به عنوان یک کودک مهم نیستم. من هیچ وقت دیده نشده ام. حالا، وقتی صحبت می کنم و تلویزیون روشن است، احساس می کنم که دوباره نامرئی هستم. این به این معنی نیست که تو این پیام را به من می دهی، من می دونم که چقدر این برنامه را دوست داری، اما این موضوغ من را اذیت می کنه و من را به دوران کودکی بر می گرداند.”
تمرکز بر روی احساسات خود
وقتی که با بیان احساسات خود شروع کنید، در واقع این یک راه خوب برای خلع سلاح رفتارهای دفاعی است. از این ساختار جمله استفاده کنید: بگویید چه احساسی داشتید (هیجان خود) هنگامی که آنها آن کار را انجام دادند (رفتار آنها). مانند: ” من احساس کردم که اهمیتی برای تو ندارم وقتی که قرار شامی که گذاشته بودی را کنسل کردی.”
سؤالات معنادار بپرسید
از آنها بپرسید که چه احساسی دارند. در مورد پاسخ آنها صادقانه کنجکاو باشید. عمیق تر جستجو کنید، ممکن است کودک کوچک احساس کند که به اندازه کافی خوب نیست و به مهربانی شما نیاز دارد. به عنوان مثال، شما ممکن است بگوئید: “به نظر می رسد که سؤال من تو را ناراحت کرده است. آیا چیزی که من گفتم باعث می شود احساس کنید که باید از خودتان محافظت کنید؟» یا «به نظر می رسد که نظر من شما را ناراحت کرده است. آیا نظر من باعث شده تا شما حالت هجومی به خود بگیرید و احساس صدمه دیدن کنید؟ “
بر اعصاب خود مسلط باشید
البته که انجام آن کار راحتی نیست، وقتی کسی به شما گوش نمی دهد و یا یک لیست ۲۰ تایی برای شما می آورند که چرا حق با آنها است. اما از دست دادن کنترل، فقط سوخت به آتش می افزاید. آرام پیش بروید و چندین نفس عمیق بکشید. و اگر نمی توانید خود را آرام کنید به طرف مقابل تان بگویید که نیاز به یک وقفه دارید.
به فرد نیز فرصت نفس کشیدن دهید
نفس کشیدن فقط به شما کمک نمی کند، این کار به فرد مقابل هم کمک می کند تا خونسردی خودش را پیدا کند. فرد ممکن است همچنان که با شما حرف می زند، حداقل یک نفس عمیق هم بکشد. در نهایت یک فرصت دیگر به او بدهید تا در مورد چیزی که می خواستید بگویید فکر کند. مهم نیست چه کسی باعث شروع خشم و ترس و دعوا در مکالمه می شود، شما توانایی کاهش تنش را دارید و می توانید یک پایان خوب و رضایت بخش را رقم بزنید.
گاهی اوقات شما می توانید همه چیز را درست انجام دهید تا یک مکالمه سازنده داشته باشید – کلمات خود را درست انتخاب کنید، آسیب پذیر باشید – ولی فرد دیگر هنوز حالت دفاعی دارد. در این مورد، می توانید عذرخواهی کنید و بگوئید که هدف شما این نیست. به یاد داشته باشید که رفتار دفاعی می تواند ناشی از مسائل عمیق تر، که بیشتر مربوط به خود شخص است باشد، تا اینکه مربوط به رویکرد و عملکرد شما باشد.
دریافت وقت مشاوره فردی
ثبت ديدگاه