افسانه هایی درباره پسوریازیس

با توجه به مطالعات جدید، انگ ها و برچسب هایی که در مورد بیماری خود ایمنی پسوریازیس وجود دارد ممکن است باعث شود افراد از بیمارانی که این علائم را دارا هستند، دوری کنند، مثلا از قرار گذاشتن با این بیماران یا حتی از دست دادن به این بیماران اجتناب می کنند.

تحقیقات جدید که شامل گروهی از روانشناسان و متخصصین پوست از دانشکده پزشکی پرلمان در دانشگاه پنسیلوانیا بود، برای اولین بار چگونگی شیوع این انگ ها و برچسب ها در جمعیت عمومی و دانشجویان پزشکی را مورد بررسی قرار دادند. محققان افزودند این مطالعه همچنین نشان داد که باورهای غلط درباره پسوریازیس همچنان ادامه دارد، از جمله این باور که پسوریازیس مسری است و بیماری جدی نیست.

علائم پسوریازیس

پسوریازیس یا بیماری پوستی صدف از بیماری های خود ایمنی، غیر مسری و مزمن پوستی است که به علت تولید سریع سلول های پوستی ایجاد شده و با پوسته پوسته شدن سطح پوست همراه است، که بیش از ۸ میلیون آمریکایی به آن مبتلا هستند. از نشانه های شایع پسوریازیس التهاب و قرمزی ناحیه آسیب دیده است، فلس های پوستی در پسوریازیس معمولی به رنگ نقره ای سفید و ضخیم می باشد که روی زخم های قرمز رنگ کشیده شده و گاهی زخم ها ترک خورده و خونریزی می کند. 

پسوریازیس از انواع بیماری های التهابی و غیر قابل درمان است، گاهی علائم آن عود کرده و دوباره به حالت خاموش برمی گردد. پسوریازیس خفیف ممکن است فقط نواحی محدودی از پوست را درگیر کند اما نوع شدید آن، با ضایعات پوستی ضخیم و گسترده در کل بدن همراه است. این بیماری تاثیرات عمیقی بر سلامت مرتبط با کیفیت زندگی دارد و در موارد متوسط و شدید، خطر افزایش حمله قلبی، سکته مغزی و مرگ زودرس را افزایش می دهد.

نگرش ها در مورد پسوریازیس

محققان یک سرویس جمع آوری اطلاعات تحت وب، برای بررسی درک افراد درباره بیماری پسوریازیس را مورد استفاده قرار دادند و آن ها همچنین این نظرسنجی را به طور مستقیم به چند صد دانشجوی پزشکی ارسال کردند. در مجموع، ۱۹۸ نفر پاسخ دادند و ۱۸۷ دانشجوی پزشکی نتایج نظرسنجی ایمیل شده را تکمیل کردند. به همه شرکت کنندگان تصاویری از افراد مبتلا به پسوریازیس و همچنین عکس هایی از ضایعات و زخم های پسوریازیس را نشان دادند. به طور کلی ۵۴% از این افراد نمی خواستند با فردی که مبتلا به پسوریازیس است قرار بگذارند، سی و نه درصد از آن ها گفتند که نمی خواهند با کسی که از این بیماری رنج می برد دست بدهند، در حالی که ۳۲ درصد گفتند که نمی خواهند کسی را که مبتلا به پسوریازیس است را در خانه شان داشته باشد.

بر طبق این تحقیق، آن ها همچنین چندین کلیشه را در مورد افراد مبتلا به پسوریازیس تأیید کردند: ۵۷ درصد آن ها گفته اند که ناامن هستند، ۵۳ درصد آن ها گفته اند که بیمار هستند، ۴۵ درصد گفته اند که جذاب نیستند و ۲۷ درصد آن ها گفته اند که بیماری آن ها مسری است.

دانشجویان پزشکی در مقایسه با گروه اول دیدگاه های درست تری داشتند. محققان کشف کردند که در میان شرکت کنندگان، افرادی که کسی را با این بیماری می شناختند یا از پسوریازیس شنیده بودند، نگرش های کلیشه ای کمتری به این بیماری داشتند. دکتر ربکا پرل استادیار روانشناسی و نویسنده اصلی این مقاله معتقد است “ممکن است که آموزش بهتر در مورد بیماری، و همچنین تماس با افراد مبتلا به پسوریازیس، به حل این اسطوره ها و کلیشه ها و کاهش ادراک های منفی کمک کند”. این مطالعه در مجله آکادمی درماتولوژی آمریکا منتشر شده است.

نه واقعیت مهم درباره پسوریازیس

۱- این بیماری واگیردار نیست و از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی شود.

۲- واژه پسوریازیس ریشه در زبان یونان باستان دارد. واژه پسورا (Psora) به معنی خارش و زیس (Sis) به معنی وضعیت است؛ بنابراین مفهوم لغوی عبارت پسوریازیس Psoriasis ، وضعیت خارشاست.

۳- در حدود سه درصد مردم جهان اعم از مردان، زنان، کودکان و حتی نوزادان دارای نشانه های پسوریازیس هستند.

۴- اولین نشانه های پسوریازیس معمولا بین سنین ۱۰ تا ۳۵ سالگی ظاهر می شود. با وجود این ممکن است علائم این بیماری در هر سنی بروز کند.

۵- نشانه های پسوریازیس معمولا در آرنج ها، زانو ها و جمجمه بیش از سایر نقاط بدن به چشم می خورد.

۶- بر خلاف تصور بسیاری از افراد، عامل بیماری پسوریازیس، عدم رعایت بهداشت فردی نیست.

۷- در بسیاری از بیماران، علائم پسوریازیس برای مدت طولانی از بین می رود و مجددا ظاهر می شود. گاهی هم این بیماری، برای همیشه از بین می رود.

۸- بیماران مبتلا به پسوریازیس، به آرامی در برابر درمان واکنش نشان می دهند.

۹- بیماران مبتلا به پسوریازیس در معرض ابتلا به سایر بیماری های مزمن نیز قرار دارند. نمونه ای از این بیماری ها عبارتند از:
 – بیماری های قلبی
 – فشار خون بالا
 – افسردگی
 – دیابت
 – سرطان
 – چاقی

افسانه ها و واقعیت ها درباره پسوریازیس

افسانه: پسوریازیس فقط یک بیماری پوستی است.

حقیقت: پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که می تواند تمام بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

این بیماری خود التهابی با خطر ابتلا به چاقی، دیابت، فشار خون بالا، کلسترول بالا، حمله قلبی و سکته مغزی در ارتباط است. این بیماری در مراحل شدید شانس ابتلا به حمله قلبی را تا ۵۸ درصد و سکته مغزی را تا ۴۳ درصد افزایش می دهد. شانس ابتلا به دیابت نوع دو نیز در این بیماران تا ۴۶ درصد افزایش می یابد.

افسانه: ضایعات پوستی پسوریازیس ناشی از خارش است.

حقیقت: ممکن است پوست شما خارش داشته باشد ولی هیچ گونه ضایعات پسوریازیس وجود نداشته باشید.

بعضی از بیماران دچار خارش شدید در ناحیه پوست می شوند و در برخی دیگر این علامت همیشه وجود ندارد. برای از بین بردن خارش، مرطوب نگه داشتن پوست و استفاده از دوش یا کمپرس سرد، توصیه می شود.

افسانه: پسوریازیس ربطی به سلامت روان ندارد.

حقیقت: خطر ابتلا به افسردگی در این بیماران دو برابر است.

پسوریازیس خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب را تا دو برابر افزایش می دهد و این خود علائم پسوریازیس را شدیدتر می کند. در ضمن استرس عاطفی بزرگ ترین ماشه علائم پسوریازیس است به طوری که مدیریت علائم استرس و احساسات با ورزش منظم در تخفیف علائم پسوریازیس موثر است.

افسانه: دارو برای کنترل و مدیریت پسوریازیس کافی است.

حقیقت: هم دارو و هم تغییر در شیوه زندگی باید در درمان لحاظ شود.

ورزش و کاهش وزن می تواند به بهبود علائم این بیماری کمک کند. رژیم غذایی سالم شامل ماهی، پروتئین بدون چربی، فرآورده های لبنی کم چرب و اجتناب از سیگار و الکل در محافظت از پوست و قلب بیماران بسیار موثر است.

افسانه: اگر شیوه های درمانی کنونی موثر نبود، باید آن را تعویض کرد.

حقیقت: درمان پسوریازیس همیشه اثر بخش است.

مسلما بلافاصله بعد از شروع درمان، اثربخشی آن را نمی بینید، و ممکن است این روند چند هفته به طول بینجامد. درمان های موضعی این بیماری ممکن است یک تا دو هفته طول بکشد تا اثرات خود را نشان دهد و در مورد برخی داروهای دیگر نیاز به مدت زمان طولانی تری است.

افسانه: ورم مفاصل پسوریاتیک ارتباطی با پسوریازیس ندارد.

حقیقت: آرتریت پسوریاتیک در ۳۰ درصد از بیماران پسوریازیس بروز می کند.

ورم مفاصل پسوریاتیک شکل دردناک و بالقوه ناتوان کننده از آرتریت است. مبتلایان به پسوریازیس شدید که ناخن های شان نیز درگیر این بیماری شده، بیشتر در معرض آرتریت پسوریاتیک هستند.