عشق طولانی تر

عشق طولانی تر معمولا با شدت احساسات فرد عاشق ارتباط دارد ولی آیا ارتباطی با عمق این دوست داشتن هم دارد یا خیر؟ آیا دوست داشتن طولانی تر باعث افزایش حس عشق خواهد شد؟ همه ی اینها بستگی به تعریف ما از عشق دارد.

سوزان لونشتاین: “اعتراف کن. تو همسرت را بیشتر از من دوس داری “
تام وینگو : “نه بیشتر نه ، لونشتاین. فقط طولانی تر “

– پت کانروی، شاهزاده جزر و مد


مقاله مرتبط: تست آنلاین سبک های عشقی


حالتی که دوست عشق طولانی تر معنای دوست داشتن کمتر می دهد.

احساسات معمولا زمانی رخ می دهند که ما یک تغییر مثبت و یا منفی قابل توجه در زندگی را تجربه می کنیم. از دید  تکاملی متمرکز شدن بر روی تغییرات به نظر به از تمرکز بر روی محرک های ثابت خوش آیند تر است. هنگامی که ما با تغییرات خو می گیریم، فعالیت های روحی و عاطفی ما کمتر می شود زیرا دیگر نیازی نخواهد بود زمان و انرژی را برای چیزی که قبلا با آن سازگار شده ایم هدر دهیم.

احساسات شدید معمولا در پی بی ثباتی، سختی های شدید و تعصبات به وجود می آیند. این احساسات معمولا کوتاه هستند زیرا یک سیستم نمی تواند به مدت طولانی در حالت بی ثباتی باقی بماند. علاوه بر این عمر تغییرات کوتاه است زیرا بعد از مدتی این تغییرات عادی شده و دیگر محرکی برای ما نخواهند بود. مقدار زمان دقیق عمر یک احساس حاد جای بحث دارد، بسته به نوع احساس و شدت شرایط پیش آمده عمر آن می تواند چند ثانیه، چند ساعت و یا بیشتر باشد.

عشق طولانی تر

اگر احساسات شدید کوتاه هستند پس می توان اینطور برداشت کرد که دوست داشتن طولانی تر به معنای دوست داشتن کمتر است. یعنی شدت عشق با زمان کاهش می یابد و از عشق آتشین به مرور زمان به یک عشق آرام و عادی تبدیل خواهد شد.


مقاله مرتبط: نشانه های واضح عشق او به شما

مقاله مرتبط: روانشناسی عشق رمانتیک


حالتی که عشق طولانی تر به معنای عشق بیشتر است.

احساسات پایدار با طی کردن یک سری مراحل و به دست آوردن تجربیات و کسب موفقیت ها ساخته می شوند. یک رابطه ی عشق طولانی مدت بین دو نفر مثالی از این مورد است. در این مورد این مراحل و فرایند باعث تبدیل یک حس زود گذر به یک رابطه ی عمیق عاطفی می شود.

تفاوت عمده بین احساسات حاد و احساسات پایدار این است که احساسات حاد معمولا با تغییر خارجی ایجاد می شوند، در حالی که احساسات پایدار معمولا توسط یک عامل داخلی، توسعه می یابد. این توسعه نیاز به یک فرایند زمانی دارد و در نتیجه عامل زمان می تواند تاثیر مثبت بر بالغ شدن این احساسات داشته باشد.

اکنون می توانیم تفاوت بین شدت عشق و عمق عشق را بررسی کنیم. شدت عشق یک حس لحظه ای شدید در زمانی مشخص است که معمولا به شور موقت و اغلب میل جنسی و شهوت اشاره دارد اما عمق عشق فراتر از بحث مربوط به شدت عشق است و دارای یک بعد فرازمانی می باشد. عشق عمیق برای سلامتی ما هم مفید است و تاثیر طولانی مدتی بر زندگی ما می گذارد و همچنین شخصیت ما را شکل خواهد داد در حالی که عشق سطحی تنها در محدوده ی مشخص و کوتاهی تاثیر خواهد گذاشت و اگر به صورت مداوم درگیر آن شویم می تواند تاثیرات مخربی هم بر روی زندگی ما بگذارد.

اهمیت عشق عمیق بلند مدت در اواخر عمر در تحقیق ۷۵ ساله ی دانشگاه هاروارد به وضوح مشهود است. شادی و سلامت مزایای یک ازدواج طولانی مدت است که شامل صرف زمانی طولانی با یکدیگر می شود. همانطور که رابرت والدینگر در سخنرانی  TED ادعا می کند، افرادی در سن ۵۰ سالگی در روابط خود راضی بودند در سن ۸۰ سالگی سالم تر بوده اند. درنتیجه به نظر می رسد که روابط سالم و طولانی می تواند ما را از مشکلات پیری دور نگه دارد.

مشاهده کردیم که عشق طولانی تر یک شرط لازم برای یک رابطه ی عاطفی عمیق است ولی شرط کافی نیست. مشخصا موارد زیادی وجود دارد که گذر زمان تنها باعث کاهش شدت عشق شده است و اثری از افزایش عمق رابطه نبوده است.  مثل تام وینگو در شاهزاده ی جزر و مد که گذر زمان در رابطه ی او و همسرش نتوانسته بود عمق لازم را به عشق آنها بدهد.

منبع: سایت psychologytoday

مرکز روانشناسی اکسیر شهرک غرب