کودکان و تلویزیون

تلویزیون و کودکان

تلویزیون می‌تواند جنبۀ آموزشی بالایی داشته باشد، زیرا برنامه‌های مخصوص کودکان، چگونگی خواندن و شمردن را به آن‌ها می‌آموزند و کودکان را با افکار و تجربیات تخیلی و خلاق آشنا می‌کنند؛ اما هر چند سابقاً برنامۀ کودک تقریباً مدت زمان مناسبی را برای نشستن کودکان در پای تلویزیون فراهم می‌کرد، پیشرفت‌های تکنولوژی از قبیل کانال‌های بیشتر ماهواره‌ای و بخصوص ویدئو، این امکان را فراهم آورده است که تمام روز به تلویزیون بچسبند.

تاثیرات تلویزیون

تلویزیون نه تنها به هیچ وجه برای کودکان تحریک بخش نیست، بلکه دارای تأثیری مسحورکننده و فلج کننده روی بچه‌هاست زیرا ارتباط آن‌ها را با لمس و ادراک مستقیم دنیای اطراف که برای رشد به آن نیاز دارند، قطع می‌کند. هر پدر مادری می‌داند که تلویزیون بچه‌های پر سروصدا را آرام می‌کند و بچه‌ها اغلب برای اینکه چیزی از بیرون حواس آن‌ها را پرت نکند، خیلی نزدیک به آن می شینند. وسوسه استفاده از آن برای سرگرم کردن کودکان هنگامی که پدر و مادر یا انرژی بازی با آن‌ها را ندارند، بسیار قوی است.

متأسفانه این موضوع میزان ارتباط اجتماعی با والدین را که برای رشد اجتماعی و زبانی کودک اهمیت فراوانی دارد، کاهش می‌دهد. ممکن است زمان قصه خواندن که در آن پدر یا مادر و کودک به اتفاق هم وقایع کتاب را دنبال می‌کنند و کودک از نیروی تخیل خود استفاده می‌کند و به تدریج با کلمات مکتوب آشنا می‌شود، جای خود را به تماشا کردن تلویزیون و ویدئو بدهد که در آن کودک تنهاست و دریافت کننده اطلاعاتی راجع به دنیای خودش می‌باشد که شاید خودش آنا را کشف کند لذت بخش تر می‌باشد.

مقاله مرتبط: تماشای تلویزیون برای کودکان زیر دو سال ممنوع

والدین

امروزه حتی پدران و مادران اندیشمند نیز ممکن است خود را با این توجیه که فقط اجازه تماشای برنامه ویژه کودکان و برنامه‌های آموزشی را به کودکانشان می‌دهند بفریبند و با دادن اجازه تماشای آن به کودکانشان وقت فراغتی را برای خود به دست آورند. مدت زمان تماشای تلویزیون توسط کودکان را طور دیگری می‌توان تعبیر کرد و آن کارهایی است که با چسبیدن به تلویزیون از انجام آن‌ها محروم می‌شوند.

ممکن است والدین اصرار داشته باشند که تلویزیون سبب تحریک قوۀ تخیل می‌شود، زیرا معمولاً کودکان از شخصیت‌های محبوب  تقلید می‌کنند. قطعاً همۀ ما در دوران کودکی شخصیت‌هایی را می‌شناختیم که دوست داشتیم از آن‌ها تقلید کنیم، ولی اگر کودکان را با روش‌های فعالانه‌تری، مثل پوشیدن لباس شخصیت‌های محبوبشان، تحریک کنید می‌بینید که استعداد آن‌ها برای خلق شخصیت‌های مخصوص به خود عالی است. ازآنجا تلویزیون کار ابداع تخیلی را خودش انجام می‌دهد، سبب نوعی تنبلی تخیل می‌گردد.

مقداری تماشای آن می‌تواند تجربه با ارزشی برای کودک شما باشد زیرا مفاهیم جدیدی، مثل خواندن ساعت را یاد می‌گیرد و از انجام آن‌ها لذت می‌برد. تلویزیون یک منبع اطلاعاتی برای کودک شما در کنار سایر منابع است؛ اما کارشناسان معتقدند که روزی یک ساعت تماشای آن برای یک کودک خردسال کافی است. در غیر این صورت زمانی که بایستی صرف بازی‌های فعال، اکتشاف و برقراری ارتباط شود هدر می‌رود و ممکن است رشد تمام‌عیار کودک شما را محدود سازد.