تست آنلاین اختلال دو قطبی

تو ایران اکثر جوونا یا حتی میانسال ها و حتیییی دهه های قبل هم اختلال دو قطبی رو دارن وقتی مغز انسان تحت شرایطی قرار میگیره که فشار زیادی رو متحمل میشه و همیشه باید بین بد و بدتر یکی رو انتخاب کنه به این اختلال دچار میشه اولش با افسردگی شروع میشه کم کم به اختلال دوقطبی تبدیل میشه توی دخترها خیلی بیشتر از پسرهاس از دهه هشتاد به قبل مردم انسان نبودن بلکه ربات های اموزش دیده بودن این رو بخور این رو نخور اینو بپوش اینو نپوش اینو بگو اینو نگو دقیقا کاری کردن که جوونا طبق خواسته ی نظام اموزشی و معلمان و والدین تبدیل به یک ربات برنامه نویسی شده هستن
دهه هشتادی ها نمیخوان ربات باشن بواسطه همین درگیر اختلالات دیگه ای دارن میشن

میخوام بدونم واقعا اینترنتی معتره اینها؟

سلام
من به صورت اتفاقی انجام این تست به ذهنم رسید ولی حالا که انجامش دادم امتیازم ۶۱ شده!! و مدام داشتم جواب هامو عوض میکردم و مطمئن نبودم.
حالا من باید چه کار کنم ؟ آیا لازم هست که به پزشک مراجعه کنم؟

یا خیلی افسرده و خستم که حتی کل روز رو از تختم بلن نمیشم و این حالتم حدودا یه هفته یا دو هفته طول میکشه یااونقدر شادمو بی مورد میخندم که بقیه فکر میکنن دیوونم شده حتی تا ساعت سه بیدار باشمو نصف شب از زورهیجان پا میشم میرقصم گاهی وقتا بدون هیچ دلیلی عصبانی میشمو بیرحم کلایه جوری که دوست دارم باهمه یه دور دعوا کنم خوانوادم هم میدونن یه چیزیم هس ولی فقط بهم توهین میکنن و میگن روانی چون فرزند اصلی خودشون نیستم زیاد توجه نمیکنن بعضی موقع ها برای این که زیاد راه نرم خودمو باشال میبندم به صندلی تحریرم کلا به درس علاقه زیادی پیدا میکنم ولی انگیزم زود فرو کش میکنه خودم یه هدف بزرگی رومیخوام دنبال کنم احساس میکنم یه ماموریت بزرگ رو دوشمه ولی نمیدونم چیه دوست دارم یه کار خیلی بزرگ انجام بدم مثل کشف یا هر چیز دیگه ولی نمیدونم چیه میرم کلاس انقدر بدون دلیل میخندم که معلم هم اخرش نمیدونه با من چیکار کنه ولی هین خندیدن احساس میکنم خالی نمیشم یه چیزی ته قلبم حس که دلم میگیره انگار اون درد هیچ وقت برام تموم نمیشه

جنسیت: دختر
سن:۱۸ساله
بیماری: افسردگی؟دو قطبی؟ اختلال جامعه گریزی؟
مراجعه ب روان شناس؟ خیر
اطلاع خانواده از وضعیت؟ فقط برادر ۱۰ سالم
امید ب اینده؟ تنها ارزوم رفتن ب کشور مورد علاقمه
اوضاع تحصیلی؟ سال دیگه کنکور دارم کنکور تجربی … باید بدونید وقتی اسم کنکور تجربی بیاد حتی پدر روشن فکر خانواده ک میگه کنکور همه چیز نیست اونم ب شدت روی ۱۱ساعت درس خوندنت حساسه…گفتم ۱۱ ساعت درس میخونم؟ چرند گفتم فقط دارم ظاهر سازی میکنم و حدس بزنید وقتی رتبه کنکور بیاد چی میشه؟ میشم تیتر روزنامه ای ک یا خودمو کشتم یا با داس اومدن بالا سرم…نمیدونم از کی شروع شد نمیدونم چیشد فقط میدونم تا وقتی وضع مالی خوبی ندارید سریع بچه پس نندازید…کودکی نکردن ساعت ها تنهایی تو خونه پرت نداشتن دوست یا فامیل تو شهرمون کمک کردن سر کار ب مامانم از حتی نمیدونم چندسالگی زیر بارون زیر افتاب دویدن برای پخش کردن تبلیغات و تنهایی و تنهایی و تنهایی…مراقبت از بچه یک ساله وقتی خودم فقط ۸سالم بود…منم و روز هایی ک الان تو مدرسه بی دلیل فقظ میخندم ب نمره ۸میخندم ب ترک دیوار میخندم ب دعوا شدن میخندم بذار تصجیج کنم درست مثل جوکر با جیغ های عجیب میخندم یهو میوفتم کف کلاس بی دلیل میخندم مردم ازاری میکنم شیطنت میکنم جوک میگم سر کلاس ب درس گوش نمیدم اما درست وسط یکی از خنده هام یهو ممکنه گریه کنم بی دلیل با خنده گریه کنم ب دزدی فکر کنم از خودکشی حرف بزنم وصیت نامه ای ک نوشتمو برای دوستم بگم حرف های بی ربط بزنم ب پایین اومدن نمره هام توجه نکنم و ساعت ها ب اهنگ تکراری گوش کنم مدام حس میکنم ی چیزی داره روی پام راه میره و گاهی فقظ گاهی صداهایی میشنوم ک بقیه نمیشنون توی خواب خیلی جرف میزنم و راه میرم اما فرداش یادم نمیاد کاری کردم
اقدام ب خودکشی؟ جدی تا پای انجام دادنش رفتم اما کاری از پیش نرفت
بدن درد سر درد درد های عضلانی درد تو قفسه سینه عصبی بودن های دائم بی دلیل خشونت های فیزیکی حتی از دست دادن کنترل بی حوصلگی خستگی دائم دعوا کردن های پیاپی با خانوادم رابطه داغونم با مامان بابام درونگرا بودن دیگه نمیدونم چی بگم اما حداقل از این پراکنده گویی سبک شدم
اها امتیاز دو قطبی بودنم؟۶۱

گویی که انگار با توجه به تست هایی که دادم دچار اختلال دو قطبی شدم اما خودم همچین حسی ندارم چون زدگی من رو مختل نکرده و نمیزارم احساساتم بروز کنه. آیا ممکنه چیزیی جز اختلال دو قطبی هم وجود داشته باشه که همچین نشانه هایی داشته باشه؟

من یک خواهر و مادر خیلی افسرده دارم خواهرم تحت نطر روانپزشک هست و شیزوفرنی و من با وجود تلاشهای فراوان برای نجات خودم موفق نشدم شاید فکر کنید خودخواهم ولی واقعا زندگی برام ی جهنم شده و الان خیلی ناامید شدم و از طرفی خیلی تحت فشار هستم خواهش میکنم اگر کسی میتونه کمکم کنه خیلی حالم بده متاسفانه در جامعه مشکل روحی پیدا کنی انگ میخوریم

با سلام ماله من نوشت ۷۲ از ۷۲ یعنی چی چیشد ؟ میدونم مشکلاتی دارم اما احساس میکنم میتونم ارومش هم کنم و کنترل مشکلات هم که میدونین چی ها هست دیگه چی بگم موفق باشید

من ۱۹ سالمه

من یه چیز بگم؟واسه من شده ۶۶ ..ولی خب هیچ کاری نمیکنم…بیشتر مواقع رد دادم ..یعنی الکی خوشم بعد شایدبه فاصله ی کوتاهی دپ میشم …زیاد حرف میزنم و اصلا نمیدونم دارم چی میگم ..همیشه کارامو نصفه ول میکنم و تا زور بالا سرم نباشه انجامش نمیدم…انگار جو گیر میشم و شروعش میکنم ولی بلافاصله خسته میشم و ولش میکنم..کلی فکر تو سرم میاد هم زمان صدتا کار رو انجام میدم…این تسته یعنی واقعیه ؟من اختلال دو قطبی دارم؟!من اصلا ولخرج نیستم و اعتماد به نفس پایینی هم دارم!!

بدترین چیز رفتاریه که دیگران با بیماران اعصاب و روان دارند. اختلالات روانی شکل ظاهری خاصی ندارن اکثرشون البته. برای همین عموم افراد جامعه پی نمی‌برن که مشکل ما چی هست و مدام حرف‌هایی مثل چیزی نیست بابا، علکی بزرگش میکنی، خل شدی، منو دست میندازی و… میشونید این حرفها عصبانیت ما رو بیشتر می‌کنه از همه‌ی دوستان می‌خوام اصلا به این حرف‌ها توجه نکن با شخصی گفتگو کنند که میدونن این حالت ها رو درک میکنه. و متاسفانه یه رفتار بد این اختلالت عدم اعتماد به افراد به خصوص روانپزشک هست که معمولا با حمایت خانواده که تو چیزیت نیست بزار کنار خوب شدی اوضاع فرد رو بدار میکنن. خود بیمار دچار عدم اعتماد هست و خانواده و آشنایان هم به این عدم اعتماد بیشتر دامن میزنن این عزیزان هم نیتشون خیره و معمولاً این حس رو دارن که روانپزشک فقط برای سرکیسه کردن شما دلره به درمان ادامه میده و شما دیگه خوب شدی. عزیزان بیماری اعضاب و روان مثل شکستگی استخوان نیست که بد از به مدت عکس بگیری و بگی خوب جوش خورده برو ورزش کن. حتی درک کردن این بیماری‌ها برای بسیاری که دچار این بیماری نشدن غیرممکنه. شخصا قبل از اینکه افسردگی رو تجربه کنم وقتی توی فیلمی میدیدم که شخصی رو افسرده نشون میدن میگفتم همش چرته میخواد خودشو لوس کنه بزن بیرون ببین چطور خوب میشه ولی واقعا اینطور نیست هیچکس دوست نداره این حالت رو تجربه کنه و باور کتید کسی هم که از این روش برای جلب توجه استفاده می‌کنه بسیار افسرده هست.

من پریچهرم ۱۸ سالمه..من این تستو دادم و مشخص کرد که ممکنه دو قطبی باشم ولی احساس میکنم بوردرلاینم هستم یه علائمی ازش هست ..ولی کاش دو قطبی باشم..ای کاش..میشه یکی کمکم کنه و بگه کدومم؟؟خودمم نمیدونم

نمره من ۶۳ هست.
دوره ای به خودکشی فکر میکردم وشاید تا حدودی نزدیک هم بودم.
تمام علائمی که گفتید رو ندارم اما بیشتر اونها رو دارم. قبل از اشنایی با این اختلال فکرمیکردم که نرمالم واطرافیان هم من رو یک ادم شوخ و بانمک و کسی که به هر چیزی می خنده می دونستن. اما پیش خودم احساس می کردم از درون و عمیقا شاد نیستم. حالا هم همین طور. به علاوه هیچ کدوم از اطرافیان من رو غیر عادی نمی دونن… سردرگم شدم و ممنون میشم اگر به من جواب بدید.

اگه مایلید باهم صحبت کنیم..؟

من خسته شدم از این معلق بودن
چندبار خونواده ام فقط بحث بردن پیش یک روانشناس رو کردن اما هنوز اتفاقی نیفتاده و احساس میکنم هر روز حالم بدتر میشه
علائم اختلالات همه به هم شبیه هستن و خود ادم نمیتونه متوجه مشکلش بشه
فقط احساس دیوانگی میکنم و اصلا نمیتونم کاری بکنم و درسهامم به شدت افت کرده وقتی به خونواده میگم که خسته شدم یا به حالت تیکه میگن انقدر درس میخونی خسته شدی یا از سر شوخی میگن از چی خسته شدی درس نخوندن؟ و فلان همش خوابی خودتو زدی به بیخیالی از همون اول گفتم این کارو بکن نکن
و گاهی اوقات دعوا میشه
و چون خودشون اعتماد به نفس خوبی دارن منم باید اینجور باشم ولی من نمیتونم
یعنی فقط دارم میگذرونم از همه چی خسته شدم
تازگیا که نمیتونم بخوابم مثل الان سه میخوابم شیش میرم مدرسه برمیگردمم خواب ظهرم کم شده قبلنا هم خیلیییی بیش از حد بود جوری که سه میرسیدم خونه تا نه خواب بودم
واقعا یه هو از همه متنفر میشم الانم تو همون حالتم حتی نمیخوام فردا دوستامو ببینم اما انگار مجبورم
حال هیچکسو ندارم
اما این مشکلات بد ممکنه تا سه هفته طول بکشه خودم از همه بیشتر اذیت میشم
وقتی حالم خوبه خوب باشه کل حس جمع دوستان و خانواده دست منه
همیشه اضطراب دارم به حدی که چندسالی هست زخم معده گرفتم و داره بدتر میشه
حواس پرتی زیاد دارم و همینطور حملات عصبی و وقتی استرس میگیرم هیچ چیزی رو نمیفهمم و سرگیجه شدید میگیرم همه چی دور سرم میچرخه حرفهارو متوجه نمیشم نفسم بالا نمیاد تپش قلب شدید میگیرم و بدنم عرق میکنه و احساس میکنم همون موقع است که بمیرم
خیلی هم زیاد اتفاق میفته و من رو از کارو زندگی انداخته احساس میکنم احمقم ولی واقعا میدونم و استرس میگیرم هیچکس نمیفهمه این استرسه میگن خوب میخوندی یا خوب کاراتو انجام میدادی استرس نمیگرفتی
یا واقعا دست خودم نیست شروع میکنم به خندیدن و همش عصبیه ولی اون روز استادم بهم گفت تو وقتی بلد نیستی میخندی؟ و من باید توضیح میدادم که غیر ارادیه و این خنده هام بدتر باعث لجشون میشه من حتی تو بهترین حالتم وقتی موقعیت حساسی دارم این اتفاق برام میفته
تضاد خیلی دارم توی خودم
همونقدر که ادم جدی و منطقیی هستم احساساتی هم هستم
با این که دخترم ولی گاهی میمونم این وسط و رفتارام جوریه که میمونم چطور باید باشم
هیچ وقت نمیتونم تصمیم گیری کنم
یه روزایی مهربون ترین و خوشحال ترین و پر نشاط ترین فرد میشم پیش بقیه و فکر میکنن چیزیم شده
و یه روزایی هم انقدر ادم بداخلاق و غمگینی و عصبیی میشم که باز هم نگرانم میشن و باور نمیکنن که اتفاقی نیفتاده
حتی الانم که دارم تایپ میکنم خیلی عصبی و ناراحتم و برای همین شاید دارم کامنت میزارم
اهان حدود یک سال و نیم پیش با کسی در رابطه بودم
ولی الان اصلا حتی نمیتونم برم سمت کسی و هرکسی میاد سمتم و از خودم میرونم که یا اخرش فحش میخورم یا بهم میگن چقدر بی احساس و فلانی
اطرافیانمم میگن هرکسی نمیتونه تحملت کنه
حتی نزدیک ترین کسانم
و گاهی مثل الان خیلیییی حرف میزنم?
راستش یه موقع هایی پر از ایده ام و تمام برنامه های اینده امو میچینم و بعد مدت کوتاهی همش خراب میشه و میگم یه حرفی زدم حالا:|
برای همین هیچ وقت پیشرفت ندارم هر روزم به سختی میگذره
همش دنبال تکیه گاهم دنبال خیلی چیزا رفتم هیچ چیزی ارومم نمیکنه
حتی از نصیحت هم متنفرم و طاقت شنیدن حرفای دیگرانم ندارم
ولی این که نفهمن چی میگی بیشتر از همه چیز ناراحتم میکنه این که میگن منم همینطور واقعا اعصاب منو بهم میریزه
چون عمقشو درک نمیکنن میگن تو یه نوجوونی و برای سنت هست
ولی وقتی خودمو با دوستام مقایسه میکنم هیچ شباهتی باهم نداریم
احساس تنهایی میکنم
راستش حالا که انقدر حرف زدم
من چندباری اسیب جسمانی زده بودم به خودم و قصد خودکشی داشتم
یک بارش رو هرچی تلاش کردم موفق نشدم و اومدم خونه با این که خیلی خودمو نگه داشتم و سعی کردم خودمو بپوشونم خواهرم دستم رو دید و باهم دعوا کردیم ولی به کسی نگفت خداروشکر
دفعه بعدش هم یادم میاد از این اعمال خودازاری کلی انجام دادم
و یک بار بعد هم مسموم شده بودم انقدر اب خوردم که حالم کلی بد شد ولی باز خداروشکر کسی خونه نبود و نفهمید
که اخریش میشه همین چند ماه پیش
این چند وقت سعی کردم بیشتر به خودم مسلط باشم ولی الان دوباره فکر میکنم که خسته تر از همیشه شدم
و هر روزی که میگذره حالم بدتر میشه
و این که بخاطر علائم جسمانی بد و زیادم به دکتر رفتم و برام ام ار ای نوشت فکر کرد ام اس گرفتم ولی مغزم سالم هستش
خانواده میدونن که مشکل روحی هست ولی اونا هم بدتر از من که حافظه ام ماهیه یادشون میره یه فکری بکنن
منم نمیتونم بگم و احساس گناه بهم دست میده
کمکم کنین دیگه نمیکشم
همه وجودم داره خورده میشه
دو روز دیگه امتحانات پایانی هم شروع میشه و اوضاع از اینی که هست فاجعه تر میشه
تمام بدنم مشکل پیدا کرده
و نمیگردن دنبالش فقط میگن تو نباید اینطور باشی اونطور باشی و ادامه اش هم نصیحته
و خیلی اوقات فکر میکنم روانشناس هم هیچ کمکی نمیتونه بهم بکنه
میخوام بمیرم خدایا

سلام وقت بخیر ، من ۱۴ سالمه می تونم بگم همه این علائم رو دارم و بعضی وقتا بسیار خوشحال هستم و بعضی وقتا در حدی گریه می کنم که احساس می کنم نابینا شده ام و به خودکشی و اینا فکر می کنم و حس می کنم از لحاظ روحی به من توجهی نمی شود و اعتماد به نفس من واقعا پایین هست و بعضی وقت ها حس هایی را دارم که انگار دیگران واقعا من را نمی توانند درک کنند ، خانوادم اصلا من رو درک نمی کنن، به نظرتون لازم هست به یک روان شناس یا روان پزشک مراجعه کنم؟