عوامل مؤثر بر رشد
یکی از عوامل مؤثر بر رشد کودک نگرش والدین است. نگرش کلی شما نسبت به وظیفه پدر مادری تإثیر زیادی بر آنچه شما بر کودک شما در حین رشد میگذرد دارد و رشد و تکامل او را تحت تإثیر قرار می دهد. اکنون که صاحب فرزندی شده اید ،شاید بهتر این باشد که نگرش مثبتی نسبت به اینکه پدر یا مادر او هستید داشته باشید.
برخی از مردم بچه های زیاد میخواهند و بعضی دیگر کم یا هیچ. خیلی از مردم هنور احساس میکنند که ازدواج بدون فرزند ناقص است و برخی دیگر معتقدند که کودکان مانعی بر سر راه موفقیت شغلی و پیشرفت آنها هستند .اگر شما از گروه دوم هستید ،بعید است بتوانید نمره ٌخوبی از نظر معیارهای پدر یا مادر خوب بودن به دست آورید،اگر میل دارید پدر یا مادر خوبی باشید.
نگرش متفاوت والدین
به طور کلی والدین مسن تر نقش پدر مادری خود را بیشتر از صمیم قلب می پذیرند تا افراد جوانتر،در صورتی که والدین انتظار تصویر اغراق شده ه ای را که غالباً وسایل ارتباط جمعی از رابطهٍ کودک با والدین نشان می دهند نداشته باشند،در ایفای نقش خود موفق تر خواهند بود .داشتن چنان انتظاری از کودک ،واقع بیبنانه نیست و داشتن تصویر بسیار از کودک ،مثلا اینکه یک کودک “استثنایی”باشد،ممکن است واقعا خطرناک باشد و فقط باعث می شود با دیدن اینکه کودکتان برآورنده انتظارات شما نیست و دچار یأس و رنجش شوید.
بیشترین اعتماد به نفس را کودکی دارد که خود را بپذیرد، و ایجاد این تصور مطلوب از خود تا حد زیادی بستگی به نگرش و برخورد شما نسبت به او دارد .چنین کودکی می تواند با تمام مشکلاتی که زندگی بر سر راه او قرار می دهد روبرو شود.
وظایف والدین از جمله عوامل مؤثر بر رشد کودک
یکی از مهم ترین کارهایی که می توانید برای کودک خود انجام دهید این است که او را در دنیای واقعیات نگه دارید و اهداف واقع بینانه ای برای او تعیین کنید تا از ناکامی ها اجتناب شود و تصور او از خود لطمه ای نبیند.از طرف دیگر ،وظیفه شماست که نقاط ضعف کودک خود را علاوه بر نقاط قوت او،البته همیشه با تکیه بر نقاط قوت،به او نشان دهید تا با درک کاملی از خویشتن و اطلاع از محدودیت هایش بزرگ شود.
کاری کنید محیطی که برای کودکتان میسازید فرصتهای یادگیری او را محدود نکند ،زیرا اگر فرصتها محدود شوند ،او قادر نخواهد بود به توان بالقوه خود به تمامی دست یابد .
سعی نکنید کودک خود را در یک قالب از پیش تعیین شده بگنجانید ،زیرا زندگی در چنین محیطی او را به شدت سرخورده خواهد کرد .آنچه کودک به آن نیاز دارد تشویق برای شکل گیری فردیت خود اوست .با کمک به او برای روبرو شدن و دست و پنجه نرم کردن با مسائلی که دشوارتر از آن است که به تنهایی حل کند ،به او درس اتکاء به نفس و مصمم بودن می دهید.
بسیاری از اوقات متوجه میشوید که کودک شما در سیر رشد و تکامل خود به یک مرحله موقتاً بدون پیشرفت رسیده است و بسیار محتمل است نتیجه بگیرید که او به آخرین حد توانایی خود رسیده است .در نتیجه کودک شما کمتر تلاشی برای یادگیری بیشتر میکند و در همان سطح باقی میماند ،در حالی که با کمی تشویق از طرف شما ،با این اعتقاد که دستیابی به موفقیت بیشتر همیشه ممکن است ،میتواند به سطوح بالاتر نیز برسد.
یک مسئولیت مهم دیگر شما به عنوان پدر یا مادر این است که به کودک خود بیاموزید که با دیگران ارتباط برقرار کند و نسبت به آنها توجه داشته باشد ،یعنی نسبت به افراد غیر از خودش گرایش داشته باشد .با اینکار تضمین میکنید که پیدا کردن دوست برای او آسان باشد و دچار انزوا و تنهایی نشود.اگر با رفتار غیر اجتماعی کودک خود برخورد نکنید ،او هرگز در اجتماع پذیرفته نخواهد شد .اصلاح این رفتارها قبل از اینکه به صورت عادت در آید و شانس او برای آمیختن با دیگران او را به مخاطره بیندازد ،حائز اهمیت است.
ثبت ديدگاه