چرا رابطه والدین با کودک مهم است؟
نحوه برقراری رابطه والدین با کودک جز چالش برانگیزترین مسائل در تربیت کودک و فرزندان است. برقراری رابطه والدین با کودک بدون چالش نخواهد بود. زندگی مدرن خانوادگی می‌تواند استرس‌زا باشد و با فشارهای مختلف بر خانواده‌ها همیشه آسان نیست. سرانجام، والدین خواهان بهترین برای فرزندانشان هستند و رابطه قوی والدین با فرزند می‌تواند به نتایج بهتر برای فرزندان کمک کند.
مرکز روانشناسی اکسیر خدمات روانشناختی خود را توسط متخصصین مجرب در زمینه های مختلف از جمله مشاوره کودک، مشاوره فردی، مشاوره افسردگی، مشاوره اضطراب، مشاوره وسواس و … را به صورت حضوری و غیرحضوری به شما عزیزان ارائه می دهد.
چرا رابطه مثبت والدین و کودک مهم است؟
رابطه والدین با کودک است که رشد فیزیکی، عاطفی و اجتماعی کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این یک پیوند منحصر به فرد است که هر کودک و والد می‌تواند از آن لذت ببرد. این رابطه اساس شخصیت، انتخاب‌های زندگی و رفتار کلی کودک را مشخص می‌کند. هم چنین می‌تواند بر قدرت سلامت اجتماعی، جسمی، روانی و عاطفی آنها تأثیر بگذارد.
مقاله مرتبط: نقش پر رنگ والدین در اعتماد به نفس کودکان
مقاله مرتبط: مشکلات رایج در تربیت کودک
مزایای رابطه مثبت والدین با کودک
اگر رابطه والدین با کودک به درستی برقرار شود مزایای زیر را خواهد داشت.
- فرزندان خردسالی که با داشتن دلبستگی ایمن و سالم به والدینشان رشد می‌کنند، شانس بهتری برای ایجاد روابط شاد و رضایت‌بخش با دیگران را در زندگی خود دارند.
- کودکی که رابطه امنی با پدر و مادر دارد، یاد می‌گیرد که احساسات خود را تحت استرس و شرایط سخت تنظیم کند.
- رشد روانی، زبانی و احساسی کودک را بهبود می‌بخشد.
- به کودک کمک می‌کند تا رفتارهای اجتماعی خوش‌بینانه و با اطمینان نشان دهد.
- درگیری و مداخله سالم والدین در زندگی روزمره کودک، پایه و اساس مهارت‌های اجتماعی و تحصیلی بهتر است.
- یک پیوند ایمن منجر به رشد اجتماعی، عاطفی، شناختی و انگیزشی می‌شود. کودکان نیز زمانی که رابطه مثبتی با والدین خود دارند، مهارت‌های حل مسئله را به دست می‌آورند.
درباره اهمیت رابطه والدین با کودک ویدئوی زیر را مشاهده نمایید.
سبک فرزندپروری – فرزندپروری مثبت
انواع سبک‌های فرزندپروری وجود دارد که فرزندپروری مثبت سبک بسیار مناسبی در در تعامل و تربیت کودک است که در اینجا به ویژگی‌های فرزندپروری مثبت اشاره شده است.
تعامل گرم و دوست‌داشتنی
از هر تعامل به عنوان فرصتی برای ارتباط با فرزند خود استفاده کنید. در بیانات خود گرم باشید، ارتباط چشمی برقرار کنید، لبخند بزنید و تعامل را ترغیب کنید.
مرزها، قوانین و عواقب
کودکان به ساختار و راهنمایی نیاز دارند. با فرزندان خود در مورد آنچه که از آنها انتظار دارید صحبت کنید و مطمئن شوید که آنها درک می‌کنند.
گوش دادن و همدردی با فرزند
احساسات کودک خود را به رسمیت بشناسید، به آنها نشان دهید که درک می‌کنید و اطمینان دهید که در هر زمان که مشکل دارند به آنها کمک خواهید کرد.
حل مسئله
به کودک خود کمک کنید تا مشکل را حل کند. یک الگوی خوب برای او باشید و به آنها نشان دهید چگونه رفتار کند. زمانی که با کودکان خود کار می‌کنید تا راه‌حل‌هایی پیدا کنید آنها یاد می‌گیرند چگونه با مشکلات به روش مناسب مقابله کنند.
مقاله مرتبط: فرزندپروری و سبک های آن
مقاله مرتبط: چگونه کودکمان را تربیت نماییم؟
می‌توانید در زمینه فرزندپروری از یک مشاور یا روانشناس کودک کمک بگیرید. او به شما کمک خواهد کرد رفتارتان را اصلاح کرده و رابطه مثبت و خوبی با فرزندتان برقرار کنید. در این زمینه متخصصین کودک مرکز مشاوره اکسیر در کنار شما والدین گرامی هستند.
والدین به عنوان بهترین دوست
شما عاشق فرزندانتان هستید. دوست دارید کنار آنها باشید و اوقات خوشی را با هم سپری کنید و نیز عاشق لحظه های شگفت انگیزی هستید که با آنها ارتباط شخصی برقرار می کنید. والدین به علت این عواطف عمیق، معمولا در اعمال مقررات کوتاه می آیند.
والدینی که به روش ارتباطی بهترین دوست متوسل می شوند، سعی می کنند اعتبار و پذیرشی را که از والدین خود دریافت نکرده اند و در حال حاضر هم نمی توانند از ارتباط با خود یا بزرگسالان همسال خود دریافت کنند، از طریق فرزندانشان جبران کنند.
والدین معمولا از این جریان آگاه نیستند. آنها صرفا گمان می کنند از وجود فرزندان خود لذت می برند و آنچه بیش از همه به نفع آنهاست، برایشان انجام می دهند. آنها عاشق این هستند که اوقاتی را با فرزندانشان سپری کنند و لحظه های نادری که با آنها ارتباط نزدیک برقرار می کنند، برایشان فوق العاده ارزشمند است. این نزدیکی، به ویژه در سنین کودکی، تا حدود زیادی جذاب است. زیرا بعدها این لحظه ها به صورت نامنظم و گذرا درمی آیند. همه ما به دنبال لحظه های سرشار از محبت و حتی دوستی با فرزندانمان هستیم.
اما این شیوه تربیتی چه تاثیری بر خانواده می گذارد؟ پاسخ این است که وقتی این شیوه زیاد اعمال شود تلاش والدین را برای تعیین جایگاه افراد خانواده خنثی می کند، زیرا دیگر از مسند اقتدار برخوردار نیستند. وقتی والدین همواره در پی آنند که نیازهای عاطفی فرزندانشان را تامین کنند، دیگر کودکان برای ثبات و راهنمایی به والدین خود نگاه نمی کنند. وقتی از این زاویه به روش تربیتی ” بهترین دوست” نگاه می کنیم، مضر بودن آن را درمی یابیم.
چگونه پدر بهتری باشیم؟
تا سال ها پیش همواره بر نقش مادر در نگهداری و تربیت کودک تأکید و نقش پدران در این مقوله مورد غفلت واقع می شد. در حالی که امروزه روان شناسان بر اهمیت نقش پدر در رشد و تربیت کودک صحه گذاشته و یا سعی دارند پدری کردن را به مردان بیاموزند.
-
پدری کردن نسبت به کودک قبل از تولد:
۱. تلاش کنید همسرتان دوران بارداری سالم تری را از لحاظ جسمی و روحی بگذراند. بدین ترتیب در سلامت کودکتان سهیم خواهید بود.
۲. با کودک خود پیش از تولد صحبت کنید.
۳. شب ها پیش از خواب برای کودکتان لالایی بخوانید.
-
پدری کردن نسبت به کودک در ماه های نخست پس از تولد:
۱. در مراقبت از نوزاد به همسرتان کمک کنید.
۲. با مراقبت از مادر به طور غیرمستقیم از کودکتان مراقبت کنید.
۳. اگر فرزند دیگری دارید، مراقبت از او را بر عهده بگیرید تا مادر بتواند با فراغ بال وقت بیشتری را به نوزادتان اختصاص دهد.
۴. گاهی مسئولیت آرام کردن نوزادتان را به عهده بگیرید.
۵. خانوادگی به مسافرت بروید.
-
وظایف پدر در شب
۱. درمورد چگونگی خواب کودکتان انتظاراتی واقعی داشته باشید. در این صورت راحت تر می توانید بیدار شدن های گاه و بیگاه کودک را تحمل کنید.
۲. با زمان خواب کودکتان کنار بیایید. این غیرواقع بینانه است که بچه ی کوچکی را در گهواره اش بگذارید و انتظار داشته باشید چون شب است، او بخوابد.
۳. هنر خواباندن کودکان را بیاموزید. مثلا کودک را در آغوش بگیرید و در گوشه و کنار خانه قدم بزنید تا نشانه های خواب در کودک ظاهر شود.
۴. هنگام خواب، پشت نوزاد را ماساژ دهید. این کار برای کودک بسیار آرامش بخش است.
-
روش هایی برای کاهش عوارض دوری پدر از کودک
۱. عکس هایی از خودتان برای او بگذارید. اگر کودکتان هنوز در گهواره است، عکس سفید و سیاه بزرگی از خودتان به دیوار گهواره بچسبانید یا نزدیک گهواره بگذارید.
۲. صدای شعر خواندن و حرف زدن خود را برایش ضبط کنید. آوازها و عباراتی را ضبط کنید که کودک را به یاد شما می اندازد.
۳. مرتب تلفن کرده و با او صحبت کنید. در موقع خوابش تلفن زده و برایش قصه بگویید.
۴. از همسرتان بخواهید در غیاب شما داستان هایی در مورد شما و دوران کودکی تان برای فرزندتان نقل کند.
-
وقتی با کودک تان به سفر می روید:
۱. چند اسباب بازی مورد علاقه ی کودک را همراهتان ببرید.
۲. اول بچه را نگه دارید تا همسرتان غذا بخورد.
-
وقتی کودکی ناآرام دارید:
۱. همسرتان را به استفاده از کمک اطرافیان ترغیب نکنید.
۲. در رسیدگی به کارهای کودک به همسرتان کمک کنید.
۳. در آرام کردن کودک نقش داشته باشید. مثلا او را به گردش ببرید.
-
نقش پدر در شکل گیری هویت جنسی
الف: چگونه به پسرتان کمک کنید تا با خصوصیات مردانه بار بیاید.
۱. رفتار مردانه ی یک پسر به شدت به میزان در دسترس قرار داشتن پدر و چگونگی عملکرد پدر به عنوان عضو مذکر خانواده بستگی دارد.
۲. پدر پرورش دهنده ای باشید. پرورش پدری به شکل مثبتی با موفقیت فرزندان در روابط با همسالان، توانایی های ادراکی و انطباق موفقیت آمیز شغلی مرتبط است. پدری که با وجود ویژگی های مردانه، محبت، تشویق یا تربیتی از خودش نشان ندهد، ممکن است رفتار غیرمردانه ای در پسرش ایجاد کند. رفتار مردانه
بدون مهربانی، الگوی جنسی پدر را بی تأثیر می کند.
۳. در امور خانه مشارکت کنید. کلیشه ی مذکر بودن، یعنی پدران پر کاری که فقط نان آور خانواده هستند و در تنبیه کودکان نقش دارند و پس از به خانه آمدن روی مبل دراز می کشند و دست به سیاه و سفید نمی زنند و از نظر احساسی از بقیه ی اعضای خانواده دوری می کنند، الگوی سالمی برای کودک نیست.
۴. در امر تربیت کودک پیش دستی کنید. تحقیقات نشان می دهند که اگر یک پدر همواره نقش غیرفعالی در امر تربیت فرزندان و اتخاذ تصمیمات خانوادگی داشته باشد احتمال اینکه پسر کمتر مردانه بار بیاید بیشتر است. پدر مسئول و پرورش دهنده، فرصت های بیشتری را برای پسرش در جهت تقلید از رفتار مردانه خود به وجود می آورد. پسری که پدرش در خانه حضور نداشته و یا وجودش در خانه بی تأثیر است، تمایل بیشتری به الگو قرار دادن رفتار مادر نشان می دهد.
۵. علایق تان را با قرارهایی به پسرتان تلقین کنید نه توانایی های خودتان. ناهمگونی علایق و توانایی های پدر و پسر خطر رشد ناسالم نقش جنسی را افزایش می دهد. به پسرتان بفهمانید که برای او به عنوان همان چیزی که هست ارزش قائلید نه اینکه توانایی های او را محک بزنید. کودک نباید احساس کند ارزش او ناشی از شیوه ی کار اوست.
ب: چگونه به دخترتان کمک کنید تا از نظر زنانگی رشد سالمی داشته باشند؟
۱. پدر به عنوان مربی. تحقیقات نشان داده است دخترانی که در خانه هایی رشد کرده اند که مادر مسلط و پدر منفعل بوده و در تصمیم گیری ها شرکت نداشته و نقش تربیتی به عهده نگرفته است، در آینده با مردان دچار مشکل می شوند.
۲. جنسیت فرزندتان را بپذیرید. برخی پدرها ممکن است به جای دختر، پسر خواسته اند. آنها هیچگاه دخترشان را به دلیل پسر نشدن نبخشیده اند. پس آگاهانه یا ناآگاهانه فعالیت های پسرانه را در او تقویت می کنند.
۳. درمورد شیوه ی رفتار با همسرتان دقت کنید. چگونگی برخورد پدر با مادر به خصوص روی رفتار زنانه دختران تأثیر می گذارد. اگر پدری مسئولیت پذیر، علاقمند، حمایتگر و تأیید کننده رفتار مادری همسر خود باشد، دخترش نه تنها به تعریف درستی از مردی و مردانگی می رسد، بلکه احترام بیشتری برای زنانگی خود قائل خواهد بود.
تاثیرگذارترین و ناراحت کننده ترین جملات برای کودکان
جملاتی که والدین در هنگام صحبت کردن با کودک استفاده می کنند بر روحیه و روان کودک بسیار مهم و تاثیرگذارند پس سعی کنید از گفتن برخی جملات مخرب و ناراحت کننده به آنان پیشگیری کنید!
تربیت کودک کار ساده ای نیست. شما باید در رفتار با کودکتان محتاط باشید. ما در اینجا ۱۰ جمله‌ای را که نباید به بچه‌هایتان بگویید، برایتان آورده‌ایم.
۱. «بگذار من خودم این کار را انجام می‌دهم»
طبیعی است که می‌خواهید کنترل کارهای کودکتان را به عهده بگیرید. به عنوان مثال رختخواب او را جمع کنید یا اتاق‌اش را مرتب کنید اما با این کار او هیچ گاه نمی تواند(یا نمی‌خواهد) کارهایش را خودش انجام دهد.
۲. «گریه نکن»
کودکان باید در بیان احساسات‌شان آزاد باشند. زمانی که به کودکتان می گویید: «گریه نکن» در واقع به او می‌فهمانید که گریه کردن اشتباه است، در صورتی که این کار طبیعی است.
۳. «چرا نمی‌توانی شبیه… باشی؟»
هیچ چیز برای کودک دردناک‌تر از این نیست که بشنود برادر، خواهر یا دوستش بهتر از او است. به جای این کار، نقاط مثبت و منحصر به فرد او را تایید کنید.
۴. «آیا مطمئنی که می‌‌خواهی آن را بخوری؟»
به جای قضاوت درباره کودک بهتر است درباره تغذیه و عادات غذا خوردن و ورزش کردن با او به گفتگو بنشینید.
مرکز روانشناسی اکسیر تمام خدمات خود از جمله مشاوره خانواده، مشاوره ازدواج، مشاوره طلاق، مشاوره جنسی و … را به افرادی که تحت پوشش بیمه بانک های طرف قرارداد اکسیر هستند رایگان ارائه می دهد. جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.
۵. «صبر کن تا… به خانه بیاید»
گفتن این جمله، ۲ اشتباه به همراه دارد. اول این که تنبیه او تا زمانی که فرد مورد نظر به خانه بیاید، به تاخیر می‌افتد و او قادر است در این زمان به کار اشتباه خود ادامه دهد. دوم این که شما با گفتن این جمله نشان میدهید که بر کودکتان تسلطی ندارید.
۶. «اتفاقی نیافتاده، حال تو خوب است»
شاید برای ما یک خراش چیز بزرگی نباشد اما برای کودکتان این طور نیست. یک خراش کوچک می‌تواند بدترین اتفاقی باشد که برای او می‌افتد. به ناراحتی کودکتان اهمیت دهید اما آن را بزرگ جلوه نکنید.
۷. «من قول می‌دهم»
زمانی که شما زیر قول‌تان می‌زنید، در واقع اعتماد کودکتان را از بین می‌برید. بنابراین درباره مسائلی که احتمال میدهید ممکن است از توان شما خارج باشد، به جای کلمه «قول می‌دهم» از «سعی خودم را میکنم» استفاده کنید.
۸.«او… دیوانه است»
اگر شما نمی‌خواهید فرزندتان، خواهر یا برادر خود را دیوانه بخواند، شما نیز نباید دیگران را به این نام بخوانید.
۹. «دلیلی برای ترس وجود ندارد»
گفتن این جمله حقیقت ترس را برای کودکتان تغییر نمی‌دهد. بهتر است به جای این جمله با فرزندتان درباره ترس اش صحبت و به او در حل این مشکل کمک کنید.
۱۰. «منم از تو متنفرم»
ممکن است گاهی کودکتان از روی عصبانیت این جمله را به شما بگوید. در این شرایط به جای این که مانند او رفتار کنید، بهتر است به او بگویید که بر خلاف او، دوستش دارید.
جمله های ناخوشایند برای رابطه والدین با کودک
۱) مناسب سن خودت رفتار کن!
گاه والدین به رفتار کودک انتقاد می کنند، زیرا آن رفتار تأثیر بدی بر بزرگترها داشته است. در صورتی که رفتار کودک، نشان دهنده احساس درونی اوست و والدین وظیفه دارند احساس کودک را درک کنند. کودک ۶ ساله ای که نمی داند چه می خواهد و گریه می کند ، یا کودک ۴ساله ای که از محدود شدن در صندلی اتومبیل ناراحت است و گریه می کند ، هر دو متناسب سنشان عمل می کنند؛ اگر چه ما انتظار داریم رفتار آنها ما را آزار ندهد. به جای اینکه به کودک بگویید “مناسب سن خودت عمل کن” بگویید: “به نظر می رسد خیلی عصبانی هستی”، “می دانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار ناراحت شده ای” این جملات به کودک آرامش می دهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد.
۲) شوخی کردم
دست انداختن کودک اگر چه ظاهراً شرایط را شاد می کند ولی در واقع به شدت مخرب است. هنگامی که کودک عصبانی است، خندیدن به او باعث می شود احساس بدتری پیدا کند. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه اینکه باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید.
۳) چـرا مـثـل … نـیستی؟
با مقایسه کـودکـان، آنـهـا احـسـاس مـی کـنـنـد در مرتبه پایین تری قرار گرفته اند و این راه مناسبی برای وا داشتن آنها به فعالیت نیست. زمانی که کودک خود را پایین تر از دیگری احساس کند ، روحیه خود را می بازد و دست از فعالیت خواهد کشید. شما باید ضعف و قوت کودکان را بپذیرید و آنها را بر اصلاح رفتار خودشان تشویق کنید.
۴) ندو و گرنه می افتی!
علی رغم تمام توجه شما به محافظت از کودک، به کار بردن این نوع جملات باعث می شود کودک بیفتد، زیرا به او القا می کنید منتظرید که او به زمین بخورد و این برای کودکی که تلاش می کند مستقل باشد بسیار مضر است. بهتر است در این موارد بگویید: “قبل از دویدن از محکم بودن بند کفش هایت مطمئن باش.” در این صورت شما در مورد اشکال کفش صحبت کرده اید نه ناتوانی کودک.
۵) چی بهت گفتم؟
چرا سوالی را می پرسید که خودتان جواب را می دانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی می پرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه می زند و می گذرد. اگر از رفتار او رنجیده اید بگویید: “من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن.”
۶) به تو قول می دهم که …
به کودکان باید نه وعده داد و نه وعده از آنها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد.
وقتی پدر و یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می کند که “وعده داده نشده اش” اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست. وعده ها باعث می شوند که توقعات غیرواقعی در کودکان به وجود بیاید. وقتی به کودک وعده داده می شودکه او رابه باغ وحش ببرند، او آن وعده را یک تعهد به حساب می آورد و فکر می کند که براساس این تعهد، در روز موعود نه باران خواهد بارید، نه اتومبیل عیب و ایرادی پیداخواهد کرد و نه خود او مریض خواهد شد.
از طرفی نباید از کودکان وعده گرفت که درآینده رفتاری خوب داشته باشند یا رفتار بدشان را اصلاح کنند. وقتی کودک وعده ای ناخواسته می دهد، وعده ای که متعلق به خود او نیست، در واقع چکی بانکی می کشد که در آن بانک اصلاً حساب ندارد. ما نباید مشوق و محرک این قبیل اعمال فریب آمیز باشیم.
۷) آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟
پدر یا مادری که در استفاده از سخنان نیشدار و طعنه آمیز استعداد ذاتی دارد، خطر و تهدیدی جدی برای سلامت روانی کودک به حساب می آید. این پدر یا مادر جادوگری است که از واژه ها استفاده می کند و با بیان این واژه ها، مانعی در برابر ایجاد ارتباط موثر برقرار می کند و مانع از پدید آمدن رابطه ای مثبت بین پدرومادر با کودک می شود. ” آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم ؟ مگر تو کری ؟ پس چرا گوشت به من نیست؟ …”
این پدرو مادرها شاید ندانند که سخنان طعنه آمیز و کنایه دار جملاتی هستند که برخوردی متقابل طلب می کنند. این پدر و یا مادر آگاه نیست که با این اظهار نظرهای توهین آمیز، کودک را تحریک کرده و ذهن او را از نقشه های خیالی انتقام، پر می سازد ودر نتیجه باعث مسدود شدن راه ارتباطی بین خود او و کودکش می شود.
منبع: سایت parentingni و متخصصین اکسیر
رزرو وقت مشاوره
من دختری هستم ۲۹ ساله که توی خانواده ای بزرگ شدم که جز بحث و مشاجره های طولانی ترس و استرس ناشی از دعواهای والدین چیزی ندیدم مادرم بخاطر خیانت پدرم علاقه وابستگی زیادی به ما پیدا کرد مخصوصا من وقتی خواهر بزرگم ازدواج کرد وابستگیش به من بیشتر شد ارتباطش صمیمی تر پدرم هم بس سرش با زنهای مردم گرمه همیشه برا ما وقت نداشت حتی تنها دلیلی که مادرم از پدرم طلاق نگرفته اینه من و خواهرم هنوز مستقل نشدیم مستقل شدن هم یعنی ازدواج و رفتن خونه شوهر… تمام کارها رو به من محول میکنن یجورایی من مرد زندگی مادرم هستم نه فقط مادرم بلکه همشون حتی خواهر متاهلم ک رفته خونه شوهر با وجود این هیچوقت به تنهایی اجازه کاری ندادن تو دوران دانشجویی بخاطر ارایش کردن بحث شد ترک کردم هرچند الان بخاطر ارایش نکردن هم باز بحث هست که چرا اینجوری میری بیرون مثل پیرزنا شدی به خودت برس الان روستایی هام این شکلی نیستن درحالیکه اون موقع ارایش میکردم ممکن بود مردم فک کنن دختر خوبی نیستم و به مادرم نرفتم مردم نمیگن که مادر اینا که اینجوری نبود چرا دخترش اینجوری دراومد من اگر علایقی داشتم تو هر زمینه ای باید با خودم ارزوهای محال رو به گور ببرم چون فقط اگر کمی بیشتر براشون وقت بزارم حتما مردم ببینن مسخرم کنن بخاطر علاقه زیادم به هنر نقاشی کلاس ثبتنام کردم جلساتی شرکت کردم اما یجوری مانع شد گفت تو انقد کلاس میری مغازه دارهای اطراف مردم نمیگن این دختره همش اینجا میاد کلاس با همه اینا کنار اومدم باز مشکلاتشون با من تمومی نداره از وقتی رانندگی یاد گرفتم از همون موقع شدم راننده شخصی خانوادم اگه خواستن برن دکتر من باید ببرمشون خواهر کنکوریم بخواد کلاس بره جلسه مشاوره بره هر جا دیگه بخواد بره من باید ببرمش برگردونم خواهر بزرگترم خواست بره ارایشگاه یا بازار کار بانکی اگه داشت من باید ببرم عروسی عزا فرقی نداره باید بگم چشم و راه بیفتم اما هیچوقت برای خودم نباید وقت داشته باشم یا کاری کنم تنها تو صف نونوایی باید برم نون بگیرم اما حق ندارم کار شخصی داشته باشم همیشه باید با هم باشیم تنها رفتن فقط مربوط امور دانشگاه هست اونم باید وقتی رفتم زود خودمو برسونم خونه تا خانوادم بخاطر نبودم کارشون عقب نیفته اگه یه روز تنها رفتم حتما ازنظرشون یه مشکلی دارم باید بازخواست کنن کجا رفتم بگم پیاده روی میگه دروغ نگو مثل پدرت دروغگویی همیشه دوس داره کنارش بشینم توی خونه چایی بخورم حتی حق اعتراض کردن به وضعم رو ندارم اعتراضی هم باشه یعنی من قدر زحمات نمیدونم یعنی با سختی بزرگم کرد و الان احترامش نمیکنم یعنی کور شدم و زحماتی برام کشید رو نمیبینم نمیدونم دیگه چیکار بکنم هرکاریم بکنم راضی نیستن ازم با اینکه ارشد گرفتم حقوق خصوصی خوندم منو بی عرضه و الاف خطاب میکنه حتی بابت کارای دانشگاه میگن تو میتونی از پایان نامه دفاع کنی چجوری میخای دفاع کنی تو الان چند ساله وکالت قبول نشدی تو از پس کار برنمیای بری سرکار اصلا چه کاری بشین تو خونه درس بخون همه حرفارو نشیده میگیرم ولی باز ول کنم نیستن اخر بحث جایی کشیده میشه چون ازدواج نکردم تا این سن اینجوریم رفتارم اینه احتمالا هم افسردگی گرفتم از نظرشون مادرم هم میگه حسودم با خواهرام حسودی میکنم با خواهرات حسودی نکن خواهرین نمیدونم با چیشون حسودی دارم دیگه تصمیم دارم همیشه پیشش تو خونه بشینم دیگه سر یک میز باهاشون غدا نمیخورم حرفی نمیزنم حتی با قبولی توی وکالت هم میزارم کنار سر کار هم نمیرم با ازدواج هم از این خونه بیرون نمیرم شاید با مرگم بتونم کمکی کنم بتونن مستقل زندگی کنن شاید با این کار وابستگیش کمتر بشه شایدم با نبودم بتونه راحت تر طلاقشو بگیره دیگه منتظر استقلال بچه ها نباشه