درد اندام خیالی، توجه روزافزون محققان درد را به نظر متفاوت تجربه درد، جلب کرده است. افرادی که یک عضو خود را از دست داده اند، یا حتی کسانی که بدون یک عضو به دنیا آمده اند ممکن است تمام حس های آن عضو را احساس نموده و به میزان زیادی، درد بسیار واقعی از اندام خیالی شان را تجربه کنند. اعضای خیالی کیفیت حسی واضحی دارند و شخص می تواند محل آنها را به دقت تعیین کند. ممکن است بیماران از یک بازوی خیالی گزارش دهند که در هماهنگی با سایر اعضا هنگام راه رفتن حرکت می کند، حتی در بیشتر موارد هنگامی که شخص نشسته یا ایستاده است. آویزان خواهد بود.این احساس زمانی که شخص از دست یا پای مصنوعی استفاده می کند، افزایش می یابد. افراد با اعضای خیالی ممکن است طیفی از حس ها از جمله فشار، گرما، سرما، رطوبت و خارش را تجربه کنند. به علاوه بیش از دو سوم از افرادی که مبتلا به قطع عضو هستند از درد در خیال خود رنج می برند. افراد با آسیب ستون مهره ها نیز ممکن است پدیده خیالی را تجربه کنند. افراد فلج (افرادی که فلج اعضای پایینی خود را تجربه کرده اند) ممکن است از این که پاهای آنها حرکات چرخشی مستمر دارد که منجر به خستگی دردناک می شود، حتی اگر پاهای واقعی آنها بی حرکت روی بستر افتاده باشد، شکایت داشته باشند.
توضیح بیولوژیکی
توضیح برخی از تجربیات ذکر شده ممکن است پایه بیولوژیکی داشته باشد. انتهای عصب سخت شده، ممکن است به گروه های که نوروما گفته می شود برود و به تولید تکانه های عصبی بپردازد که مغز آنها را به تکانه های عضو از دست رفته تعبیر کند. آزمون این توجیه مشکل است و با تأیید گسترده ای نیز رو به رو نشده است. به علاوه مغز شامل شبکه ای از نرون هاست که نه تنها به اطلاعات حسی پاسخ می دهد بلکه خود نیز الگوی مشخصی از پیام های عصبی تولید می کند که دلالت دارد بر اینکه بدن یکپارچه است. این پدیده نوروسیگنیچر خوانده می شود. و تصور می شود که به طور قابل ملاحظه ای فطری باشد. بافت نورون به تولید تکانه های عصبی از عضو از دست رفته حتی بدون داده های حسی ادامه می دهد. برخی بر این باورند که این بافت نورونی دارای مسیرهای نظام عصبی از نظامهای هیجانی و انگیزشی و از مسیرهایی همراه با درک از خود است، که توان موجود برای درمان و مداخلات روانشناختی را فراهم می کند.
ثبت ديدگاه