آموزش مهارت های ارتباطی
آموزش مهارت های ارتباطی به کودکان ضروری است چون به آنها کمک می کنند هنگام ورود به اجتماع و آشنا شدن با هم سالانشان احساس اعتماد به نفس و مهم و دوست داشتنی بودن کنند. اغلب کودکان برای برقراری ارتباط با نزدیکان شان به دانستن روش‌ها و راهکارهایی ساده و مناسب نیاز دارند. برخی از آنها ممکن است مدت ها در کنار هم، بازی و فعالیت کنند اما نتوانند ارتباطی فعال با هم برقرار کنند.
نحوه آموزش مهارت های ارتباطی به کودکان
چون نخستین آشنایی‌ها و دوستی‌های کودکان با هم سالانشان تاثیری عمیق بر چگونگی روابط اجتماعی آنها می‌گذارد. برای همین لازم است پدر و مادرها یا مربیانشان اینگونه مهارت‌هایی را با استفاده از روش هایی آسان به آن ها بیاموزند.
برای نمونه آنها می‌توانند با لبخند زدن و دست تکان دادن علاقه و اشتیاق خود را برای آشنا شدن با هم بازی‌های‌شان نشان دهند، یا می‌توانند با گفتن جمله ای ساده و کوتاه مانند ” سلام، دوست داری با هم بازی کنیم ؟ ” گفتگویی دوستانه را با او آغاز کنند.
بی گمان، کودکانی که دوستانی صمیمی و همدل دارند شادتر اجتماعی‌تر و موفق‌تر از کودکان منفعل و منزوی‌اند. چون می‌توانند نظرها، آرزوها، ماجراها، موفقیت‌ها و حتی شکست‌هایشان را با آن ها در میان گذارند و از هم نشینی و بودن در کنار آن ها لذت ببرند. کودکانی که نمی توانند به آسانی دوستی صمیمی برای خود برگزینند ناچارند همواره گوشه ای تنها بایستند و بازی دیگر همسالانشان را نگاه کنند.
در حالی که می توانند وقتی کودکی به آنها لبخند می زند به سمت او بروند و گفتگویی ساده و دوستانه ای را با او آغاز کنند. نخستین گام برای دوست یابی برقراری ارتباط این است که کودکان با مهارت های غیر کلامی ارتباط برقرار کردن آشنا باشند به یکدیگر سلام کنند نام خود را بگویند و آنگاه موضوعی جالب برای صحبت مطرح کنند.
جهت سنجش میزان مهارت اجتماعی خود می‌توانید تست آنلاین مهارت های ارتباطی و اجتماعی را تکمیل نمایید.
مهارت های غیر کلامی جهت آموزش مهارت های ارتباطی
این مهارتها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:
- زبان بدن، که شامل ژست ها، حرکت دست و پا، چگونگی نشستن یا ایستادن، حالت چهره، تکان دادن سر و وضعیت ظاهر می شود.
- برقراری تماس چشمی، که میل و علاقه ی به گفت گو کردن را نشان می دهد.
مقاله مرتبط: مهارت های ارتباطی با نوجوان ، پرهیز از بحث و جدل
مقاله مرتبط: ۱۰ نکته برای تقویت مهارت های ارتباطی
سلام کردن
بیش تر کودکان، هم با استفاده از واژگانی مانند “سلام” یا “چطوری؟” و هم تغییر دادن حالت چهره، آهنگ صدا، نحوه ی نشستن یا ایستادن خود با دوستان و همسالانشان ارتباط برقرار می کنند. مهم نیست که آنها چه واژه ای هنگام سلام کردن به هم می گویند مهم این است که با لحن و چهره ای شاد و پذیرا به هم سلام کنند.
معرفی خود
بطور معمول، کودکان در نخستین دیدارشان با هم خود را معرفی می کنند و می کوشند با نامیدن نام هم علاقه و اشتیاق شان را برای برقراری ارتباط نشان دهند.
آغاز گفتگو
پس از لبخندی ساده، سلام و معرفی خود لازم است یکی از آن ها پیش قدم شود و موضوعی جالب برای گفت و گو مطرح کند. گاهی پیش می آید که کودکان موضوعی برای سخن گفتن به ذهن شان نمی رسد. در چنین موقعیت هایی می توانند پرسشی ساده درباره ی کارها و فعالیت هایی که به تازگی انجام داده اند مطرح کنند. برای نمونه “راستی! تو کارتون جدید پنگون ها را دیده ای؟” یا “شنیدی ! امروز در کلاس چه ماجرایی رخ داد؟
در آغاز گفتگو لازم است موضوعی مطرح شود که برای هر دو نفر آن ها جالب و جذاب باشد تا آن ها را به صحبت کردن با هم تشویق کند. بی گمان مطرح مطرح کردن موضوعی پیش پا افتاده و تکراری نه تنها انگیزه ای برای گفتگو به آن ها نمی دهد بلکه ممکن است همان رابطه ساده را نیز به پایان ببرد.
ثبت ديدگاه