اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر ، اختلالی است که با احساس اضطراب و نگرانی مداوم مشخص می شود. میزان نگرانی با شرایطی که آن را ایجاد کرده تناسبی ندارد و در بیش تر حوزه های زندگی فرد دیده می شود. افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر ، میزان نگرانی خود را مفرط و کنترل ناپذیر می دانند. این اختلال خود را حداقل با سه علامت از علایم زیر نشان می دهد.

احساس بی قراری
به سادگی خسته شدن
اشکال در تمرکز
تحریک پذیری و زودرنج بودن
احساس تنیدگی، سفتی و درد در عضلات
مشکل در خواب (اشکال در به خواب رفتن یا تداوم خواب، خواب توام با بی قراری)

نگرانی چیست؟

نگرانی یک جریان فکری پیوسته است که با احساس اضطراب همراه بوده و دل مشغولی فرد در آن حوادث مر بوط به آینده می باشد. کنترل آن مشکل است و فرد در زمان تجربه آن اشکارا توانایی تفکر منطقی ( مثل در نظر گرفتن احتمالات دیگر) را از دست می دهد. موضوع نگرانی ر اغلب مسایل مربوط به خانواده، کار و تحصیل، بیماری و تصادف و مسایل مالی تشکیل می دهد. در اختلال اضطراب فراگیر معمولا مشکلات احتمالی اینده، ترس از شکست و ترس از ارزیابی منفی دیگران محور نگرانی است.

مقاله مرتبط: عادات بدی که اختلال اضطراب اجتماعی را تشدید می‌کند

مقاله مرتبط: اختلال اضطرابی

اختلال اضطراب فراگیر و نگرانی معمولی

اضطراب یک واکنش نرمال وسالم است که منجر به مجموعه ای از تغییرات جسمی، شناختی و رفتاری می شود. هر کسی ممکن است در بعضی از اوقات مضطرب یا نگران شود. نگرانی که افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تجربه می کنند، شبیه نگرانی افراد عادی است. اما بر خلاف اکثر مردم این نگرانی پایدار، غیرقابل کنترل و بیش از حد است. نگرانی این افراد در عملکرد آنها در خانه، محیط کار یا محیط تحصیلی مزاحمت ایجاد می کند. در واقع احساس نگرانی مداوم وعلایم جسمی همراه با آن در دراز مدت می تواند ناتوان کننده باشد. نگرانی در این افراد عموما مربوط به اینده نزدیک و اتفاقاتی است که احتمال رخ دادن آن کم است.

سیر بیماری

شروع این اختلال معمولا با وقایع زندگی در رابطه است. این اختلال سیری مزمن دارد و ممکن است تمام عمر به طول انجامد. در بیش از ۵۰ درصد موارد این اختلال با یک اختلال روانی دیگر( به خصوص افسردگی) همراه است. افراد مبتلا به این اختلال به خاطر علایم جسمی خود به اکثر تخصص های گوناگون مراجعه می کنند و به عنوان یک بیمار جسمی تحت معالجه قرار می گیرند. تنها ۳/۱ این بیماران به متخصص روان مراجعه می کنند و درمان مناسب دریافت می نمایند.

درمان اختلال اضطراب فراگیر

در درمان این بیماران از روش های مختلف روان درمانی می توان کمک جست. درمان هایی مثل درمان شناختی- رفتاری، درمان بینش گراو درمان حمایتی از روش های مناسب درمانی هستند. روان درمانی روش مناسبی برای درمان این بیماران است بخصوص اگر با دارو درمانی ترکیب شود. دو داروی عمده که در درمان این بیماران به کار می روند عبارتند از: بنزودیازپین ها و باسپیرون.