تجربه کودکان از طلاق
تجربه کودکان از طلاق چیست؟ اگر فقط یک بار لازم باشد که والدین زندگی را از چشمان یک کودک ببینند همین زمان است. روشن است که طلاق یک مشکل خانوادگی است و طلاق تنش بسیار زیاد و شدیدی را در خانواده ایجاد می‌کند. ما معمولاً تنش را مسئله بزرگ‌سالان می‌دانیم، اما فرزندان طلاق فشارهای شدیدی را تحمل می‌کنند و این در حالی است که فاقد مهارت‌های پذیرفتن و استفاده از فرصت‌هایی هستند که بزرگ‌سالان از آن بهره‌مندند. فرزند شما برخلاف والدینش با این باور که در موقعیت آنها ” طلاق ” کار درستی بوده است تسکین نمی‌یابد و امیدوار نیست که زندگی پس از جدایی برایش بهتر باشد.
تجربه کودکان از طلاق و واکنش‌های آنها
پیش‌بینی واکنش فرزند شما نسبت به طلاق غیرممکن است و حتی پس از مشاهده واکنش همیشه معنای واکنش او را نمی‌توانیم درک کنیم. پرسش‌های صریح از فرزندان مانند ” درباره طلاق ما چه احساسی داری؟” در عمل به قطع کامل ارتباط منجر می‌شود. هنگامی که کودکان فکر می‌کنند میان والدین دوپاره شدند حتی مایل به همکاری یا آماده پاسخگویی هستند.
ممکن است از همسر سابقتان بسیار خشمگین باشید یا روابط فرزندتان را با خواهرها، برادرها، پدر یا مادر ناتنی‌اش تهدیدی برای خود به شمار بیاورید. معمولاً دست کم هرازگاهی احساس بیچارگی، تنهایی و نابود شدن می‌کنید. پدر و مادرهای با وجدان به حق از پیش‌بینی‌های منفی ناراحت می‌شوند و به عقیده من، همه ما باید چنین احساسی داشته باشیم؛ اما این پیش‌بینی‌ها فقط بخشی از ماجرا را بیان می‌کنند. حقیقت این است که کودکان می‌توانند پس از طلاق والدینشان هم خوشبخت زندگی کنند.
مقاله مرتبط: عواقب طلاق برای فرزندان
مقاله مرتبط: کودکان و طلاق
مقاله مرتبط: پیامدهای منفی طلاق
کاهش تاثیرات منفی طلاق بر کودکان
چون شما نتوانسته‌اید در برقراری یک نوع رابطه (ازدواج) موفق باشید دلیلی ندارد که نتوانید در زمینه‌ای دیگر یعنی همکاری در پدر و مادری کردن موفق باشید.
- رابطه‌تان را از نو تعریف کنید. اگر نمی‌توانید همسر سابقتان را به عنوان یک دوست ببینید او را به عنوان شریک کاری و فرزندتان را به عنوان کارتان ببینید. بیشتر شرکای کاری، دوستانی صمیمی نیستند اما به دلیل هدف مشترک می‌توانند به نقاط قوت هم احترام بگذارید و نقاط ضعف را نادیده بگیرید.
- کشمکش‌هایتان را عاقلانه انتخاب کنید. پس از طلاق تفاوت‌های روشن تربیت و رفتار با فرزند بارزتر می‌شود و انگیزه برای گذشت کمتر می‌گردد. تشخیص دهید در چه مواردی اختیار فرزندتان را دارید و آنچه در اختیارتان نیست را بپذیرید.
- به رابطه همسر سابقتان با فرزندتان احترام بگذارید.
- هنگامی که دلیل خوبی برای نگرانی درباره رفتار پدرانه یا مادرانه همسر سابقتان دارید آن را به شیوه‌ای بیان کنید که تهدید آمیز نباشد.
- تا می‌توانید بکوشید که همسر سابقتان را از زندگی فرزندتان مطلع کنید.
- سعی کنید دعوا نکنید، به خصوص در حضور فرزندتان.
- انعطاف پذیر باشید. زندگی از هیچ برنامه‌ای پیروی نمی‌کند حتی برنامه‌ای که دادگاه برای دیدار تعیین می‌کند قابل تغییر است.
- به یاد داشته باشید که ” همکاری در پدر و مادری کردن ” مترادف ” پدر و مادری مساوی ” نیست. سعی کنید برای فرزندتان همان والد باشید حتی اگر همسر سابقتان نمی‌تواند. آنگاه فرزندتان رشد می‌کند و می‌بالد.
ثبت ديدگاه