ارتباط والد و کودک
کیفیت ارتباط والد و کودک، برای سلامت جسمی کودک در سال‌های آینده مفید خواهد بود. مطالعات دانشگاه بیلور ثابت کرده‌اند که فقدان یک رابطه‌ی گرم بین والدین و کودک و وجود آزار و اذیت در محیط خانواده؛ سلامت جسمی کودکان را در آینده به خطر می‌اندازد.
پژوهش‌های قبلی معتقد بودند که وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالا منجر به تغذیه‌ی بهتر کودکی، خواب کافی، ورزش و مهارت‌های اجتماعی بهتر خواهد شد؛ اما محققان فعلی باور دارند که در ابتدا باید یک پیوند خوب و قوی بین والد و کودک شکل بگیرد تا فعالیتهای روزمره مثل خوردن و خوابیدن انجام بشود. برای مثال اگر در خانواده تنش وجود داشته باشد، احتمالاً وعده‌های غذایی کودک حذف خواهد شد و آن‌ها بیشتر غذاهای شیرین و پر چرب خواهند خورد؛ که در نهایت سلامت کودکان با خطر مواجه خواهد شد.
پژوهش‌های اندرسون نشان داده‌اند که فعالیتهای روزمره و خواب کودک هنگام افزایش تنش و مشکلات در خانه، نامنظم خواهد شد. هر چقدر افراد در کودکی سبک زندگی سالم و مهارت‌های اجتماعی و هیجانی کافی کسب کنند، به احتمال زیاد دوران سالمندی موفقتری خواهند داشت.
اهمیت ارتباط والد و کودک
جالب توجه است که پیوند عاطفی خوب بین والد و کودک در خانواده‌هایی با وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین منجر به افزایش سلامت کودک خواهد شد؛ ولی کاملاً اثرات منفی وضعیت اجتماعی- اقتصادی این را از بین نمی‌برد. والدینی که سطح تحصیلات کمتر و وضعیت اقتصادی پایین‌تری دارند، به احتمال بیشتری با زور و تهدید کودک را مجبور به اطاعت می‌کنند. چنین والدینی کمتر با کودک خود گفتگوی سازنده دارند و در نتیجه روابط گرمی بین آن‌ها شکل نمی‌گیرد.
به علاوه افرادی که در کودکی توسط والدین آزار و اذیت دیده‌اند و رابطه‌ی مناسب نداشته‌اند، به احتمال بیشتری در میان‌سالی دچار بیماری خواهند شد. سلامت در میان‌سالی یعنی از ۲۸ بیماری دور بودن؛ به طور مثال: سرطان، بیماریهای گردش خون یا تنفسی، بیماریهای غدد، بیماریهای سیستم عصبی، بیماریهای عفونی و انگلی، پوست، بیماریهای عضلانی و … بسیاری از تحقیقات همچنان به بررسی وضعیت اقتصادی و ارتباط والد و کودک ادامه می‌دهند؛ اما در حقیقت ممکن است هر کدام به طور مستقل بر سلامتی کودک تأثیر بگذارند.
نکته کلیدی آن است که وضعیت اقتصادی-اجتماعی بالا بدون ارتباط والد و کودک گرم و با کیفیت باعث حفاظت کودکان از بیماریهای مزمن در دوران کودکی و بعدها در سنین بزرگ‌سالی نمی‌شود. برای بررسی‌های بیشتر داده‌های مربوط به اختلال‌ها، بیماری‌ها و سلامت ضعیف افراد در سنین بزرگ‌سالی بررسی شد.
برای این منظور در سال ۱۹۹۵ تعداد ۲۷۴۶ نفر بین سنین ۲۵ تا ۷۵ سال به سؤالاتی در مورد اقدامات درمانی خود در دوران کودکی که توسط والدینشان انجام شده، پاسخ دادند. دوباره ۱۰ سال بعد این پژوهش با تعداد ۱۶۹۲ نفر انجام شد. در پژوهش دوم تعداد شرکت‌کننده‌ها کمتر از پژوهش اول بود و افت آزمودنی اتفاق افتاد. نتایج بررسی نشان داد که بیماریهای کودکی ادامه خواهند داشت، حتی اگر از وضعیت-اجتماعی اقتصادی بالایی برخوردار بوده باشند؛ بنابراین اهمیت ارتباط والد و کودک مورد تائید قرار می‌گیرد.
ثبت ديدگاه