چی کار کنیم فرزندمان از مهد کودک رفتن نترسه ؟
ترس از مهد کودک
تعامل کودک با همسالان، آشنا شدن آنها با قوانین اجتماعی، ایجاد روابط اجتماعی، بازی‌های گروهی و رشد توانایی‌های فردی از مزایای مهدکودک است که زمینه‌ساز مدرسه پذیری و به دنبال آن جامعه پذیری افراد می‌شود.
ترس ازمهد کودک : امروزه افرادی که رفتارهای مورد پذیرش در جامعه را به‌راحتی می‌آموزند، همان کودکانی بوده‌اند که دوران خردسالی‌شان را در مهدکودک‌ها سپری کرده‌اند.
بچه هایی که پا به موسسه یا مهدکودک می‌گذارند، چند دسته‌اند؛ دسته‌ای آنهایی هستند که به مادرانشان چسبیده‌اند و با آنها پا به این محیط جدید می‌گذارند. گروهی از بچه‌ها هم هستند که بی‌توجه به پدر و مادر در اتاق ها و محیط مهد می‌چرخند و به همه جا سرک می‌کشند. دسته دیگر اما آنهایی هستند که اصلا پایشان را به این محیط جدید نمی‌گذارند، گریه می‌کنند و از مادرانشان جدا نمی‌شوند.
ترس از مهد کودک حالتی است که کودک از رفتن به مهد کودک امتناع می‌ورزد و در منزل می‌ماند و به اصرار پدر و مادر هم توجهی نمی‌کند. پافشاری و اصرار پدر و مادر باعث پیدایش علائم عدم تعادل روانی و اختلالات جسمانی می‌شود. این اختلالات معمولاً به صورت دل درد، استفراغ، سر درد، سرگیجه و ضعف ظاهر می‌شود و غالباً ادامه پیدا می‌کند.
مطالب مرتبط : اولین ترس کودکان ، ترس از جدایی
نکته حائز اهمیت در این نوع از ترس ، از بین رفتن حالات جسمانی در روزهای تعطیل است و بررسی عدم علل عضوی لازم و ضروری است. این نوع ترس اکثراً در روزهای اول ورود به مدرسه، کودکستان یا مهدکودک اتفاق می‌افتد و در اکثر موارد پس از چند روز از بین می‌رود. مطالعات نشان داده‌اند که در بیشتر موارد علت مربوط به مهد کودک نبوده بلکه ترس و اضطراب کودک ناشی از جدا شدن از مادر و تنهایی است و به همین دلیل احساس عدم امنیت می‌کند. بین این کودکان و مادرانشان وابستگی شدیدی وجود دارد. این کودکان در منزل با قدرت، نترس و فعال‌اند و در محیط خارج برعکس ترسو، غیرفعال و وابسته به والدین خود هستند. نبودن عواطف مادری و بخصوص تغییر در رفتار مادر و حق تصورات دوران کودکی مبنی بر اینکه مادر دیگر او را دوست ندارد ممکن است یکی دیگر از علل اصلی امتناع از رفتن به مهد کودک باشد.
متاسفانه یکی از عللی که باعث می‌شود خانواده‌ها از فرستادن کودکان‌شان به مهد سر باز بزنند، به دلیل ترس کودک و حتی خود پدر و مادر از مهد است. قبل از هر چیز والدین باید در زمینه امنیت و صلاحیت مهد مورد نظرشان اطمینان حاصل کنند تا با خیال راحت و بدون نگرانی کودک را به مهد بسپارند در غیر این‌صورت دل‌نگرانی والدین به کودک منتقل می‌شود. خانواده برای فرستادن کودک خود به مهد باید از قبل برای کودکش در خصوص فضای آنجا توضیح دهد و درصدد برآید که علاقه کودکش را زیاد کند و زمینه را برای تعامل او با دوستان جدید و بازی‌های گروهی فراهم کند؛ گرچه این کار از وظایف مربیان است اما در ابتدا خانواده باید این مساله را برای کودک روشن کند. تا زمانی که فرزندان در مهد احساس امنیت نکرده‌اند خانواده نباید تنهایشان بگذارند و بهتر است در روزهای اول، مادر در مهد حضور داشته باشد تا اعتماد کودک نسبت به مربی و بچه‌ها جلب شود، این پروسه ممکن است برای برخی از کودکان، دو، سه روز اول باشد و برای برخی دیگر تا چند هفته ادامه پیدا کند و نکته بسیار مهم این است تا زمانی که فرزندان خودشان احساس امنیت و راحتی نکرده‌اند، آنها را تنها نگذاریم برای اینکه کودک به فضای مهد عادت کند.
والدین باید هر روز از کودکشان بپرسند که در مهد چه اتفاقاتی رخ داده و به این ترتیب بتواند از لابه‌لای حرف‌های فرزندشان مسائل اجتماعی را بیابند مثل اینکه ممکن است کودک دستشویی داشته باشد اما خجالت بکشد با مربیان مهد در میان بگذارد و… خانواده با شنیدن حرف‌های کودک، می‌تواند به مسائل آگاه شده و برای حل آنها اقدام کند
۱. برای ورود کودک خود به مهدکودک از قبل علاقه‌مندی، حمایت و تشویق لازم را فراهم آورید.
۲. با کودک خود راجع به مهدکودک و اینکه آنجا چه فعالیت‌هایی انجام می‌شود، صحبت کنید: اسباب‌بازی، بچه‌ها، خواب، قصه، موسیقی و…
۳. خودتان کودک را با مهد آشنا کنید: کجا اتاق اوست و جای دستشویی را نشان‌اش بدهید و او را به مربیان معرفی کنید.
۴. اگر کودک نگرانی دارد بگذارید راجع به آن صحبت کند. او می‌تواند اشیای آشنا و یا حتی عکس‌هایی را از خانواده همراه خود داشته باشد.
۵. زمان فعالیت‌های روزانه کودک را از قبل متناسب با شرایط مهدکودک رفتن‌اش فراهم آورید (مثلا زمان خواب و بیداری، لباس پوشیدن و…)
۶. وقتی تصمیم گرفتید کودکتان را به مهدکودک بفرستید، در تصمیم خود جدی باشید و اگر مشکلی پیش آمد، سعی کنید مشکل را رفع نمایید، نه اینکه از مهد رفتن کودکتان انصراف دهید.
۷. حتما سر ساعت تعیین‌شده برای بردن فرزندتان از مهد اقدام کنید و کودک را منتظر نگذارید زیرا در این صورت نگران شده و فکر می‌کند که شما فراموش کرده‌اید او را برگردانید.
۸. وقتی کودکان از نگرانی‌های‌شان برای مهد رفتن می‌گویند به آنها گوش دهید و بگویید بچه‌های دیگری هم این مساله را داشته‌اند و بعضی از آنها می‌ترسند؛ چون نمی‌دانستند که چه‌طور باید به مربی خود بگویند که می‌خواهند دستشویی بروند یا گرسنه هستند.
گاهی پیش می‌آید که بعضی از بچه‌ها، بچه‌های دیگر را اذیت می‌کنند و کودکان نمی‌دانند که چه کار باید بکنند، بنابراین از کودک خود بپرسید: «آیا تو هم از این مشکلات داری، چیزی هست که تو را در مهد اذیت کند؟!» این کمک می‌کند که ما متوجه مشکل کودک در مهد بشویم و به برطرف شدن آن کمک کنیم.
مادر و پدرها در اینکه چه سنی برای فرزندشان هنگام ورود به مهدکودک مناسب است، اغلب دچار تردید می‌شوند، چراکه نظر متخصصان در این‌باره متفاوت است اما همگی بر این باور متفق‌القولند که کودک تا پایان دو سالگی باید در محیط خانواده و نزد والدینش باشد، چراکه در دو سال اول زندگی، کودک به شدت وابسته به والدینش است و نباید بگذارند این دل‌بستگی و وابستگی غیر ایمن شود، چراکه مشکلات عاطفی برای کودکشان فراهم می‌شود. سه وچهارسالگی زمان مناسبی برای ورود کودک به مهد
ثبت ديدگاه