بیش فعالی و زنان
زنان دارای اختلال بیش فعالی در هنگام درمان با چالش مواجه هستند. هورمون‌ها، نوسانات طبیعی هورمون‌ها هم ماهانه و هم از طریق فازها و دوره‌های مختلف زندگی، می‌تواند علائم اختلال بیش فعالی/ نقص توجه را افزایش دهد. بااین‌حال، زمانی که شما درک می‌کنید چه اتفاقی در حال رخ دادن است، احساس قدرت و آزادی عمل پیدا کرده و به دنبال بهترین درمان برای اختلال بیش فعالی/ نقص توجه خود خواهید بود.
ADHD و زنان
بیش فعالی تحت تأثیر هورمون‌ها قرار می‌گیرد. استروژن یکی از هورمون‌های اصلی است که مسئول تنظیم سیستم تولیدمثل زنان است. استروژن همچنین در عملکردهای شناختی از طریق تغییر دادن انتقال‌دهنده‌های عصبی سروتونین، دوپامین و نور اپی نفرین نقش دارد. این انتقال‌دهنده‌های عصبی به توجه، تمرکز، خلق و حافظه کمک می‌کنند. میزان استروژن در دو هفته آخر قاعدگی، قبل از یائسگی و دوران یائسگی بسیار متغیر است. زمانی که سطح استروژن پایین است، ممکن است احساس تحریک‌پذیری، بدخلقی، افسردگی، مشکلات خواب، اضطراب، مشکل در تمرکز، تفکر گنگ و مبهم، فراموشی و مشکلات حافظه، خستگی و از دست دادن انرژی و گرگرفتگی را تجربه کنید. زنان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه به سطوح کم استروژن حساس هستند و خود ADHD با اختلال در سیستم‌های انتقال‌دهنده عصبی در مغز مرتبط است.
هورمون‌ها و تحریک‌کننده‌های ADHD
بیش فعالی با مصرف داروهای محرک کاهش می‌یابد. داروهای محرک که برای درمان ADHD استفاده می‌شود، انتشار انتقال‌دهنده‌های عصبی خاص، به‌خصوص دوپامین و نور اپی نفرین را افزایش می‌دهد. آن‌ها همچنین باعث مسدود شدن یا کاهش سرعت باز جذب مجدد این انتقال‌دهنده‌های عصبی می‌شوند. این به این معنی است که انتقال‌دهنده‌های عصبی بیشتر در سیناپس‌های عصبی باقی می‌مانند و اجازه می‌دهند پیام‌ها در مغز به‌طور مؤثر انتقال داده‌شده و دریافت شوند؛ و در نتیجه، علائم اختلال بیش فعالی/ نقص‌توجه شما کاهش می‌یابد. مطالعات نشان داده‌اند که استروژن ممکن است به اثربخشی داروهای محرک کمک کند. در مقابل، سطوح پایین‌تر استروژن، اغلب با اثربخشی کم‌تر یا پاسخ کم‌تر داروهای محرک مرتبط است. بیایید ببینیم چگونه میزان استروژن در طول زندگی شما تغییر می‌کند.
بلوغ
شروع بلوغ نیز با تغییرات در سطوح هورمونی همراه است و بنابراین دختران نوجوان مبتلا به ADHD در اوایل ممکن است مشکلاتی در مدیریت علائم ADHD را تجربه کنند. عجیب نیست که دختران نوسانات خلقی شدید، تحریک‌پذیری و واکنش‌پذیری بیش‌ازحد ازنظر عاطفی را در دوران بلوغ خود تجربه کنند. همچنین در سنین نوجوانی، دختران ممکن است متوجه شوند که داروهای ADHD برای مدیریت علائم بیش فعالی/ نقص توجه مؤثر نیستند. این امر ممکن است به این دلیل باشد که در زمان بلوغ، میزان استروژن و پروژسترون، افزایش پیدا می‌کند. درحالی‌که به نظر می‌رسد استروژن به تأثیر محرک‌ها کمک می‌کند، پروژسترون احتمالاً باعث کاهش اثر آن‌ها می‌شود.
مقاله مرتبط: تأثیر بلوغ و قاعدگی بر بیش فعالی دختران
سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
در طول دوره قاعدگی ماهانه، در هر دو سطح استروژن و پروژسترون تغییراتی وجود دارد و میزان پاسخ به داروهای محرک نیز متفاوت است. آگاهی از این تغییرات بسیار مفید است. به‌این‌ترتیب شما و دکتر شما یک تصویر واضح‌تری از الگوهای خاصی که تجربه می‌کنید، داشته و می‌توانید برای ایجاد راهکارهای مقابله‌ای برای به حداقل رساندن تأثیرات منفی تلاش کنید.
دوران بارداری
علائم بیش فعالی بر اساس گزارش بسیاری از زنان کاهش می‌یابد. این امر زمانی است که سطوح استروژن افزایش‌یافته است. بااین‌حال، همه زنان کاهش علائم بیش فعالی/ نقص توجه را تجربه نمی‌کنند. علاوه بر این، پزشکان اغلب به زنان توصیه می‌کنند که مصرف داروهای ADHD را در دوران بارداری متوقف کنند که به این معنی است که بارداری می‌تواند زمان چالش‌برانگیزی باشد چون شما علائم اختلال بیش فعالی/ نقص توجه را بدون دارو مدیریت می‌کنید.
پس از زایمان
پس از تولد نوزاد، میزان استروژن کاهش می‌یابد و علائم ADHD برمی‌گردند (و یا باقی می‌مانند). افسردگی پس از زایمان چیزی است که می‌تواند برای مادران مبتلابه ADHD که فرزندشان تازه به دنیا آمده است، ظاهر شود، به‌خصوص اگر افسردگی قبل از بارداری با ADHD همراه باشد. فقدان خواب که با یک نوزاد جدید همراه می‌شود و استرس به دلیل اینکه روال جدیدی در زندگی‌تان ایجادشده است، می‌تواند علائم اختلال بیش فعالی/ نقص توجه را بدتر کند. اگر به فرزندتان شیر می‌دهید، مهم است که قبل از شروع دوباره دارو با پزشکتان مشورت کنید.
قبل از یائسگی و ADHD
دوران قبل از یائسگی اغلب زمانی شروع می‌شود که یک زن در اواخر ۳۰ یا اوایل دهه ۴۰ زندگی‌اش باشد. این مرحله انتقال است که در آن زنان از سن باروری خود خارج می‌شوند و وارد یائسگی می‌شوند. در طول این زمان، سطوح استروژن می‌تواند متغیر باشد. ممکن است متوجه شوید که علائم ADHD بدتر می‌شود. تغییر در میزان مصرف داروهای ADHD می‌تواند کمک‌کننده باشد. همچنین اگر احساس افسردگی یا اضطراب می‌کنید، با پزشک خود صحبت کنید، این شرایط نیز ممکن است در این زمان ظاهر شوند.
یائسگی و ADHD
یائسگی معمولاً بین سنین ۴۵ تا ۵۵ سال (با میانگین سنی ۵۱) رخ می‌دهد. با شروع یائسگی، کاهش قابل‌توجهی در سطوح استروژن برای اغلب زنان وجود دارد. بااین‌حال، بسیاری از زنان می‌گویند که وقتی به دوران یائسگی خود می‌رسند، احساس بهتری نسبت به دوران قبل از یائسگی خود دارند، چراکه میزان استروژن ثابت مانده است.
در طول زندگی خود و تغییرات هورمونی‌تان، با پزشک خود در مورد علائم خود صریح و روراست باشید تا آن‌ها بتوانند تصویری روشن از آنچه در هنگام تجویز دارو تجربه می‌کنید، به دست آورند. دانستن اینکه به‌احتمال‌زیاد تغییراتی در استراتژی‌های درمان در مراحل مختلف زندگی خود خواهید داشت، می‌تواند به شما کمک کند که علائم اختلال بیش فعالی/ نقص توجه را تحت کنترل بهتری قرار دهید.
منبع: verywellmind
ثبت ديدگاه