محروم کردن موقت کودکان
در محروم کردن موقت باید کودک را به طور موقتی از موقعیتی که در آن مشکلی به وجود آورده دور کرد. مدت زمان محروم کردن موقت کودک ۲ تا ۳ دقیقه است و باید بلافاصله پس از بروز مشکل رفتاری از آن استفاده کرد. از این روش می‌توان برای پشتیبانی از روش زمان سکوت یا هر تنبیه دیگری استفاده کرد که برای رفتارهای بسیار مخرب از قبیل پرخاشگری، عصبانیت و از کوره دررفتن یا نافرمانی و سرپیچی از دستورها در نظر گرفته‌اید.
نحوه اجرای محروم کردن موقت
نحوه اجرای محروم کردن موقت همانند زمان سکوت است فقط با این تفاوت که در این شیوه معمولاً کودک را باید در مکان دیگری از قبیل حمام یا راهرو گذاشت. با استفاده از این روش دیگر نیازی نیست هنگامی که رفتار بدی از کودک سر می‌زند سرش فریاد بزنید، تهدیدش کنید یا به او سیلی بزنید. این روش در کمک به کودک برای فراگیری رفتارهای قابل‌قبول تر بسیار مؤثراست، البته در صورتی که از آن به درستی استفاده شود.
مزیت اصلی آن این است که لازم است والدین خونسردی خود را حفظ کنند. عصبانی شدن در زمانی که کودک نیز پرخاشگرشده است، باعث خشم بیشتر کودک می‌شود که این خود منجر به تشدید مداوم عصبانیت و خشم هم در والدین وهم در کودک می‌شود.
مقاله مرتبط: یک روش تنبیه کردن، محروم‌کردن موقت
مکان مناسب برای محروم کردن موقت
فرستادن کودک به اتاق خوابش نوع دیگری از محروم کردن موقت است. اشکال عمده استفاده از اتاق خواب به عنوان مکانی برای محروم کردن کودک این است که در آن جا اسباب‌بازی‌ها و وسایل دیگری وجود دارد و کودک می‌تواند در آن مدت با آن‌ها سرگرم شود. بهترین جا برای محروم کردن کودک مکان‌های کسل‌کننده، بدون جاذبه و ملال‌آور است. البته در این مکان‌ها باید جریان هوا وجود داشته باشد، امن و دارای نور کافی باشد و در صورت لزوم بتوان در آن را قفل کرد تا از خروج کودک جلوگیری نمود.
مقاله مرتبط: مراحل تغییر دادن رفتار کودکان
مقاله مرتبط: شیوه های صحیح و درست تنبیه کودکان
نکات در استفاده از محروم کردن موقت
والدینی که به شکلی از روش محروم کردن موقت استفاده کرده‌اند ممکن است به این نتیجه رسیده باشند که این شیوه اثر چندانی ندارد؛ اما چرا؟ علت آن یکی از دلایل زیر است.
اول این که به کودک اجازه داده‌اند خودش تصمیم بگیرد چه موقع از آن مکان بیرون بیاید.
دوم اینکه والدین از این روش به طور مستمر و منظم استفاده نکرده‌اند. محروم کردن موقت زمانی بهترین تأثیر و کارایی را دارد که هرگاه مشکل رفتاری بروز کرد از آن استفاده شود.
سوم اینکه زمانی که کودک هنوز عصبانی و ناراحت است والدین به او اجازه داده‌اند از محل مورد نظر بیرون بیاید و این واقعاً مشکل بزرگی است، زیرا کودک یاد می‌گیرد که اگر به مدت زیاد و با صدای بلند فریاد بزند، بالاخره می‌تواند از آن جا بیرون بیاید. بیرون آمدن از این تنبیه بستگی به این دارد که کودک بتواند واقعاً ۲ تا ۳ دقیقه همان جا ساکت و آرام بماند. اگر بخواهید هنگامی که کودک قول می‌دهد بچه خوبی باشد او را رها کنید، یا این که فقط ماندن در مدت زمان تعیین شده را ملاک قرار دهید بدون این که به این توجه داشته باشید که کودک در آن مدت ساکت بوده است یا خیر، راه به جایی نمی‌برید. در حقیقت محروم کردن موقت از زمانی شروع می‌شود که بی‌نظمی و آشوب کودک متوقف شود.
بسیاری از والدینی که با آن‌ها کارکرده‌ام، حمام را برای محروم کردن موقت کودک انتخاب کرده‌اند، البته بعد از این که وسایل خطرناک آن را دور از دسترس گذاشته‌اند و آن را به محل امنی مبدل کرده‌اند. راهنمای استفاده از این روش، مشابه توصیه‌هایی است که در خصوص زمان سکوت آمد.
ثبت ديدگاه