داروی لیتیوم

داروی لیتیوم

طبقه بندی درمانی: لیتیوم بر روند سدیم از طریق سلول های عضلانی و عصبی در بدن اثر می گذارد. لیتیوم برای درمان مانی (شیدایی) به کار برده می شود. علاوه بر این، برای پیشگیری و کاهش شدت دوره مانی مورد استفاده قرار می گیرد.
نشانه های مانیک عبارتند از: بیش فعالی، اختلال در تکلم، قضاوت ضعیف، کاهش نیاز به خواب، پرخاشگری، عصبانیت

راهنمایی های کلی

چنانچه شما در هریک از حالات زیر بسر می برید، لازم است قبل از مصرف لیتیوم پزشک خود را مطلع سازید، زیرا ممکن است در طول درمان به آزمایشهای خاصی احتیاج داشته باشید و یا به دوز دارویی که با شرایط شما سازگار است نیاز داشته باشید.
در صورت وجود حساسیت به لیتیوم
بیماری قلبی
بیماری کلیوی
کم کاری تیروئید
کاهش سطح سدیم در خون
مصرف در دوران بارداری: لیتیوم جزء گروه D است. این دارو می تواند به جنین آسیب برساند. در صورت شک به حاملگی و یا برنامه ریزی برای آن پزشک خود را مطلع سازید و همچنین شما می توانید در طول درمان از قرص های ضدبارداری استفاده کنید.
مصرف در دوران شیردهی: در شیر وارد شده و برای کودک شیرخوار مضر است. از شیردهی در طول درمان اجتناب کنید.

لیتیوم

راهنمای مصرف

از مصرف این دارو در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران اجتناب کنید.
این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.
دوره درمان را با مقدار توصیه شده کامل کنید.
پزشک شما هرچند وقت یک بار ممکن است دوز داروی شما را تغییر بدهد، برای این که شما نتیجه بهتری از مصرف این دارو بگیرید.
از خرد کردن، جویدن و له کردن آن اجتناب کنید. قرص به صورت کامل بلعیده شود، زیرا این کار باعث می شود که اثر دارو به تدریج در بدن آزاد گردد.
مایع لیتیوم را با قاشق مخصوص اندازه گیری، اندازه بگیرید. اگر شما این وسیله را ندارید، از داروخانه تهیه کنید.
مصرف لیتیوم باعث می شود که شما سریعتر آب بدن خود را از دست بدهید، به ویژه اگر شما استفراغ و اسهال داشته باشید.
به هنگام مصرف این دارو خود را در معرض گرمای شدید یا تمرین سخت قرار ندهید، زیرا عرق کردن بیش از حد معمول باعث می شود که شما آب بدن خود را از دست بدهید و این می تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد.
هنگام مصرف لیتیوم، برای این که آب از دست رفته را جبران کنید، مایعات زیادی بنوشید.
اگر شما در هنگام مصرف لیتیوم، نشانه هایی از قبیل افزایش تعریق، تب، تهوع، اسهال را برای بیشتر از چند ساعت داشتید حتما به پزشک مراجعه کنید.
اگر شما به هر نوع جراحی نیاز دارید، قبل از مصرف لیتیوم به جراح خود بگویید.
لیتیوم را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.
لیتیوم را در مکانی دور از گرما و رطوبت نگهداری کنید.

موارد احتیاط

هنگام رانندگی یا انجام هر کاری که به هوشیاری نیاز دارد، احتیاط کنید.
لیتیوم ممکن است به تفکر یا پاسخدهی شما به محیط آسیب برساند.
از قرار گرفتن در آب و هوای گرم و از دست دادن آب بدن بر اثر تمرین زیاد، اجتناب کنید.
مقدار نمکی را که شما در رژیم غذایتان مصرف می کنید، تغییر ندهید، زیرا تغییر نمک می تواند مقدار لیتیوم در خون را تغییر دهد.
فراموش کردن دوز مصرفی:
در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را میل کنید، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد، فقط آن نوبت را مصرف کنید و از دو برابر کردن مقدار دارو خودداری کنید.
مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه:
در صورت مصرف اتفاقی دوزهای بیش از اندازه، فرد را به واحدهای درمانی برسانید.
تهوع، استفراغ، اسهال، خواب آلودگی، ضعف عضلانی، فقدان تعادل، تاری دید، وزوز در گوش از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه است.

عوارض جانبی

شایع

واکنش های آلرژیک (مشکلات تنفسی، تورم صورت، لبها، زبان یا گلو).

خطرناک

تشنگی مفرط، کم ادراری یا پرادراری
ضعف، تب، بی قراری، گیجی، چشم درد و مشکلات بینایی.
پرش عضلات چشم، زبان، فک یا گردن
احساس سبکسری، غش، ضربان قلب کند.
توهمات، حملات ناگهانی مرضی (بیهوشی موقت، تشنج).
تب همراه با ضعف عضلانی، تعریق، ضربان قلب سریع و نامنظم.
نشانه های ابتدایی سمیت لیتیوم مانند تهوع، استفراغ، اسهال، خواب آلودگی، ضعف عضلانی، رعشه، فقدان تعادل، تاری دید یا وزوز در گوش

خفیف

لرزش خفیف در دستها
ضعف، فقدان تعادل
تهوع و استفراغ خفیف، کاهش اشتها، ناراحتی معده
خشک و نازک شدن موها
خارش پوستی
اگر شما هرکدام از این عوارض و یا دیگر عوارض آزاردهنده را داشتید، فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات دارویی

استازولامید
آمینوفیلین
بی کربنات سدیم
کاربامازپین
فلوکستین
مترونیدازول
ایوداید پتاسیم (ضدهیپرتیروئیدی)
مهارکننده ACE مانند: کاپتوپریل، فسینپریل، انالاپریل، لیزینوپریل، مواکسی پریل، کیناپریل، رامیپریل، تراندولاپریل.
بلوک کننده کانال کلسیم مانند: دیلتیازم، وارپامیل
دیورتیک (مدر) مانند: آمیلوراید، کلرتالیدون، اتاکرینیک، فورسماید، هیدورکلردیازید، اینداپامین، متولازون، اسپیرونولاکتون، تریامترن.
داروهای اختلالات روانپزشکی مانند: هالوپریدول، کلرپرومازین، کلوزاپین، الانزاپین، پیموزاید، ریسپریدون.
سلککسیب وNSAID مانند: ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک، فلوربی پروفن، ایندومتاسین، کتوپروفن، کتورولاک، مفنامیک اسید، پیروکسیکام و دیگر داروها.
ویتامین ها، داروهای گیاهی و دیگر داروها
این لیست کامل نیست و داروهای دیگری وجود دارد که می تواند با لیتیوم تداخل کند. درباره تمام داروهایی که مصرف می کنید و دیگر داروهای تجویز شده توسط پزشکان دیگر با پزشک خود صحبت کنید.
هیچ داروی جدیدی را بدون مشورت با پزشک خود مصرف نکنید.