گروه درمانی
گروه درمانی یک روش محبوب درمانی برای درمانگران و مراجعان است. گروه درمانی یک شکل بسیار مؤثر از روان‌درمانی است که مبتنی بر وابستگی متقابل و تعامل بین اعضای گروه است که متقابلاً مسائل شخصی خود را فاش می‌کنند.
درحالی که گاهی اوقات گروه درمانی، به تنهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد، معمولاً در یک برنامه درمانی جامع که ممکن است شامل روان درمانی فردی هم باشد، ادغام می شود.
مقاله مرتبط : مزایای گروه‌درمانی
مقاله مرتبط : گروه درمانی چیست؟
انواع گروه درمانی
برخی از گروه درمانی های معمول، که ممکن است به تنهایی یا همراه با دیگر روش های درمان به کار روند عبارتند از:
– گروه های خودیاری:
این گروه ها توسط مراجع یا مراجعان سابقی که روش‌های غلبه بر مشکلات را آموخته اند، سازمان دهی و هدایت می شود. اعضای گروه از چنین تجربه ای بهره‌مند می شوند، در حالی که از این فرصت برای گفتگو در مورد مشکلات خود، بیان احساسات خود و حمایت متقابل استفاده می کنند.
دو نمونه از گروه های کمک به خود شامل؛ گروه های خود یاری برای وابستگی به الکل و یا گروه های خود یاری برای والدین دارای کودکان معلول و غیره هستند.
– گروه‌های دارویی:
برای مثال، از این گروه ها برای درمان افسردگی عودکننده و اختلال دو قطبی استفاده شده است. تأکید بر انطباق با داروهای تجویز شده است. اهداف شامل افزایش دانش مراجع در مورد دارو، افزایش موافقت، آموزش در مورد اختلال، کاهش انزوای آن ها و کمک به آن ها برای بیان احساسات خود در یک محیط غیر قضاوت کننده است.
– گروه درمانی روابط بین فردی:
این رویکرد از کار یالوم توسعه یافت. درمان روی مشکلات روابط فعلی متمرکز است و روش هایی را بررسی می کند که در آن ها این مشکلات در گروه منعکس می شوند. گذشته تنها برای درک مشکلات موجود مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. درمان به سه مرحله تقسیم می شود:
- مرحله اول: در این مرحله از گروه درمانی، اعضای گروه به نوعی، متکی به درمانگر هستند و به دنبال مشاوره تخصصی درباره مشکلاتشان و نحوه رفتارشان در گروه هستند. در مرحله اول، بعضی از اعضا ممکن است به خاطر اضطراب یا درک این موضوع، که درمان گروهی ممکن است که برای مشکلات آن ها مفید نباشد، گروه را ترک کنند.
- مرحله دوم: اعضای باقی مانده شروع به شناخت بهتر یکدیگر می کنند. آن ها در مورد مشکلات خود بحث می کنند و سعی می کنند به دنبال پاسخ به مشکلات خود باشند. در طی این دوره بیشترین تغییر را می توان انتظار داشت. درمانگر اعضا را به بررسی مشکلات و روابط فعلی تشویق می کند.
- مرحله سوم: گروه در این مرحله می تواند تحت سلطه مشکلات باقی مانده اعضایی باشد که کمترین پیشرفت را داشته اند و بیشترین وابستگی را نشان می دهند. پیش از پایان دادن به این گروه، این مشکلات باقی مانده مورد بحث قرار می گیرند.
مقاله مرتبط : پرورش کودکانی متفاوت با گروه درمانی
مقاله مرتبط : تقویت خلاقیت با بازی درمانی گروهی
– گروه‌های رویارویی:
در گروه های رویارویی، تعامل بین اعضا با شدت و سرعت بیشتری انجام می شود و به این امید است که این امر منجر به تغییرات بیشتر شود. این رویارویی را می توان از طریق ابزارهای کاملاً کلامی، مانند استفاده از زبان چالش برانگیز، تشدید کرد و یا می تواند شامل اشکال مناسب لمس یا در آغوش گرفتن بین شرکت کنندگان باشد. گاهی اوقات این تجربه با طولانی تر کردن جلسه گروهی برای یک روز یا حتی بیشتر تشدید می شود. باید در انتخاب افراد مناسب برای این نوع گروه درمانی دقت شود.
– سایکودرام یا روان نمایشگری:
سایکودرام یک فرآیند گروه درمانی است که مسائل درون فردی و بین فردی افراد را از طریق به نمایش درآوردن گذشته، حال و یا پیش بینی موقعیت های زندگی و ارتباط دادن نقش ها به منظور پیشبرد فهم بهتر، تخلیه هیجانی و نقش معکوس به کار می برد. سایکودرام روشی است که به شخص کمک می کند تا ابعاد روان شناختی مسئله اش را کشف کند؛ بدین ترتیب فرد با به نمایش درآوردن آن ها و نه فقط از راه گفت‌وگو به بازنگری مشکل خود می پردازد…
در مرکز مشاوره اکسیر جهت درمان اختلالات و مشکلات رفتاری، متخصصین از روش های مختلف گروه درمانی استفاده می کنند. اگر تمایل به شرکت در جلسات گروه درمانی دارید، می توانید با شماره تماس های اکسیر در ارتباط باشید.
منبع: سایت counsellingconnection و متخصصین اکسیر
به مشارکت سایکو درام و رفتار متقابل علاقمند هستم. ۶۸ ساله با ۵۰ سال سابقه روانشناختی