مارک سولمز متولد ۱۹۶۱، آفریقای جنوبی عصب شناس و روانکاو است. وی استاد نوروپسیکولوژی دانشگاه کیپ تاون و از تاسیس کنندگان انجمن روانکاوی بریتانیا است. شهرت وی به خاطر تاسیس علم میان رشته‌ای عصب روانکاوی است. عمده تحقیقات وی مربوط به رویابینی، هیجان و انگیزش است.
نظریه ی رویای مارک سولمز
مارک سولمز نظریه عصب شناسی خود را بر پایه فرضیه رویابینی فروید استوار کرد. طبق فرضیه فروید، رویاها موهوم و تصادفی نیستند؛ بلکه دارای معنی، برای شخص تجربه کننده رویا هستند. فروید برای رویا، کارکرد های مختلفی قائل بود و آن را تحقق یک میل ناهوشیار، کمک به طولانی تر شدن خواب آرام و رهایی از قید و بند واقعیت تحت تسلط اصل لذت در واکنش به برخی اشتغالات ذهنی روزمره یا پس مانده های روز میدانست.
طبق آزمایش های مارک سولمز زمانی که به “سیستم جستوگر” که مغز میانی را به لیمبیک و لوب پیشانی متصل می کند آسیبی برسد فرد دیگر رویا نمی بیند. سیستم جستجوگر انسان را به تحقق اهداف در رابطه با محیط بر می انگیزاند که در حقیقت همان اصل لذت در نظام فرویدی است. همچنین افرادی که به علت آسیب مغزی دیگر رویا نمی بیند از خواب کوتاه تری برخوردار هستند که این نظریه را که رویا نگهبان خواب است را تایید می کند.
کتاب مغز و دنیای درون، ترجمه علی فیروزآبادی، نشر قطره نیز نوشته ی مارک سولمز می باشد.
منبع : مغز و دنیای درون، مارک سولمز و الیور ترنبال، ترجمه علی فیروزآبادی، نشر قطره
ثبت ديدگاه