انواع داروهای روانپزشکی

انواع داروهای روانپزشکی

داروهای روان پزشکی به چهار طبقهٔ اصلی تقسیم می شوند: داروهای ضد اضطراب، ضد روان پریشی، تثبیت کنندهٔ خلق و ضد افسردگی.

داروهای ضداضطراب

داروهای ضداضطراب علاوه بر ایجاد احساس بر طرف شدن تنش عضلانی، احساس آرامش و آسودگی را نیز به همراه می آورند. این داروها در درمان اختلال های اضطراب مورد استفاده قرار گرفته اند.

داروهای ضد اضطراب مانند دیازپام، کلردیازپوکساید و آلپرازولام فعالیت سمپاتیک مغز را به اندازه ای کاهش می دهند که پاسخ های اضطراب کاهش یابند یا باز داری می شوند. پروپرانولول و مپروبامات از جمله سایر داروهای ضد اضطراب هستند.

داروهای ضدروان پریشی

داروهای ضد روان پریشی، یا آنتی سایکوتیک ها برای درمان اختلال هایی مانند اسکیزوفرنی ساخته شده اند. این گونه داروها تأثیر آرام کننده یا آرام بخش زیادی دارند. بعضی از داروهای ضد روان پریشی مانند تورازین(Thorazine) توهم و هذیان بیمار را کاهش می دهند.

ولی سایر داروهای ضد روان پریشی مانند کلوزاریل بیمار را سر حال می آورند و تقویت می کنند. تأثیر اصلی این گونه داروها کاهش و یا حذف نشانه های روان پریشی از جمله توهم، هذیان، گوشه گیری و بی احساسی است و برای آرام نگاهداشتن بیماران ساخته نشده اند. کلروپرومازین، فنوفنازین، تیوریدازین، هالوپریدول، اُلانزاپین، کلوزاپین از جمله داروهای ضد روان پریشی هستند.

داروهای تثبیت کنندهٔ خلق

برای افرادی که از اختلالات دو قطبی رنج می برند، داروهای تثبیت کنندهٔ خُلق مانند ریسپریدون برای حالت شیدایی و لاموتریژین برای حالت افسردگی به کار برده می شود تا چرخهٔ افسردگی – شیدایی شان از بین برود. لیتیوم داروی استاندارد برای دوقطبی، مانع نوسان های شاخص خلق می شود، اما عوارض جانبی خطرناکی دارد. از این رو به جای داروی لیتیم از دو دارو یکی برای حالت شیدایی و دیگری برای حالت افسردگی استفاده می شود (مانند اُلانزاپین و لاموبیوژین و دپاکین).

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی، برای درمان اختلال های افسردگی ساخته شده اند. کسانی که از افسردگی شدید رنج می برند، معمولاً با یکی از انواع داروهای ضد افسردگی درمان می شوند. انواع داروهای ضدافسردگی عبارتند از:

۱. ضد افسردگی های سه حلقه ای: (از این جهت سه حلقه ای نامیده می شوند که در ساختار شیمیایی آن ها سه حلقه وجود دارد) مانند ایمی پرامین، آمی تریپتیلین و نورتریپتیلین.

۲. مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAO) مانند ترانیل سیپرومین و سلژیلین . که باید مصرف کنندگان این دسته دارویی از مصرف غذاهای حاوی تیرامین مانند پنیر اجتناب کنند .

۳. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)، جذب مجدد سروتونین را در سیناپس بازداری می کنند. SSRIها عوارض جانبی کم تری دارند مانند فلوکستین

ضد افسردگی های سه حلقه ای مانند الاویل (Elavil) و بازدارنده های MAO مانند ناردیل (Nardil)، از طریق مکانیسم های گوناگونی فعال می شوند، اما به نظر می رسد که هر دو با افزایش عمل نوراپی نفرین و سروتونین افسردگی را کاهش می دهند. ایمی پرامین، آمی تریپتیلین، فنلزین، ترانیل سیپرومین و فلوکستین از جمله داروهای ضد افسردگی هستند.