استیون و کید از دانشمندان حوزه مغز و علوم شناختی، یک مدل تکاملی جدید در رابطه با اینکه ارتقا سطح هوشی ممکن است از تمایلات ما برای فرزند پروری ناشی شود، ارائه داده اند. مطالعه آن ها به صورت آنلاین در دسترس است.
کید اظهار می کند که نوزادان انسان در مقایسه با نوزادان دیگر گونه ها در بدو تولد بسیار نابلاغ و ناتوان هستند. برای مثال نوزاد گوساله یا زرافه چند ساعت پس از تولد می تواند بایستد، قدم بزند و حتی فرار کند، ولی نوزاد انسان حتی در ابتدا نمی تواند دست و پای خود را به راحتی تکان دهد.
مغز بزرگتر برابر با هوشمندی بیشتر
استیون بیان می کند:
“تئوری ما این است که در مغز یک چرخه خود ــ تقویتی وجود دارد که باعث می شود هر چه مغز بزرگتر باشد، فرزندی که به دنیا می آید زودرس تر باشد. مدل سازی ما نشان داد که مغز بزرگتر برابر با هوشمندی بیشتر و هوشمندی بیشتر برابر با به دنیا آوردن فرزندان زودرس تر می شود.
به عبارت دیگر، به خاطر اینکه مغز انسان نسبتا بزرگتر است، نوزاد انسان باید در روند تحول زودتر به دنیا بیاید؛ چرا که سر کودک کوچک باشد و این برای اطمینان از این است که کودک سالم به دنیا بیاید، زیرا هر چه سر بزرگتر باشد، میزان فشار و آسیب در روند به دنیا آمدن بیشتر است. تولد زودرس در نوزاد انسان به این معناست که طول ناتوانی نوزادان انسان بیشتر از دیگر پستانداران است و این ناتوانی نیازمند والدین هوشمند تری است.”
کید و استیون مدل جدیدی از پیش بینی را آزمون کردند که عدم بلوغ نوزادان به شدت به هوش عمومی وابسته است:
استیون بیان می کند: انچه که ما یافتیم این بود که زمان از شیر گرفتن (که معیاری برای نارس بودن نوزاد در نظر گرفته می شود) پیش بینی کننده خوبی برای هوش پستانداران نسبت به سایر معیارها مانند اندازه مغز؛ که با هوش در ارتباط است، می باشد.
این تئوری ممکن است توضیح دهنده توانایی های شناختی بالای انسان باشد. انسان دارای نوع خاصی از هوش است. توانایی ای که ما آن را تئوری ذهن می نامیم. توانایی ای که نیازهای دیگران را پیش بینی می کند و می داند که این نیازها ممکن است با نیازهای خود ما متفاوت باشد. این یک توانایی ویژه برای زمانی است که کودک در چند سال اول زندگی قادر به بیان نیازهای خود نیست.
استیون اعتقاد دارد، نظریه های دیگری برای اینکه چرا انسان هوشمند است وجود دارد که به علت های دیگر از جمله زندگی در محیط خشن و نیاز به بقا اشاره کرده اند؛ اما نقطه قوت این مطالعه، نگاهی متفاوت به این موضوع است.
کید نیز بیان می کند نظریه ما توضیح می دهد که چرا انسان ها نسبت به دایناسورها و دیگر پستانداران هوشمند تر هستند؛ زیرا نوزاد دایناسور در تخم به بلوغ می رسد و وارد دنیا می شود، ولی نوزاد انسان پس از تولد به بلوغ می رسد. بر این اساس، نوزاد انسان نیازمند والدین هوشمند تری است.
منبع تحقیق:
تاریخ انتشار:
۲۳ می ۲۰۱۶
تهیه شده در مجله سلامت روان اکسیر
نویسنده: حمید احدی
ثبت ديدگاه