اختلال تیک
اختلال تیک اختلالی رفتاری است که به دلیل ناسازگاری شخصیتی، احساس بیکفایتی و ناامنی، خصومت، تحریکپذیری، لکنت زبان، ترس و دلواپسی به وجود می آید. اختلال تیک ممکن است به دنبال یک حادثه روانی و اضطراب ناشی از حوادث خانه یا مدرسه به وجود آید.
مقاله مرتبط:کودکان مبتلا به لکنت زبان
نکاتی درباره اختلال تیک
اختلال تیک نوعی پرش ناگهانی یا انقباض غیرارادی عصبی عضلانی است که در هر قسمت از بدن میتواند به صورت مزمن یا زودگذر در کلام یا رفتار ظاهر شود. تیک در هنگام خواب از بین میرود.
تیک کلامی یا رفتاری به دو شکل ساده و مرکب است و از مشخصات آن تکراری و ناموزون بودن آن است. تیک ساده مدت کوتاهی به طول میانجامد و بعد از چند هفته یا چند ماه از بین میرود. تیکهای عصبی میان پسران بیشتر از دختران است. این حالت ممکن است تا سن میانسالی ادامه داشته باشد. میزان شیوع اختلال تیک در خانوادهای که عضو مبتلا دارند، به مراتب بیشتر است.
مقاله مرتبط: سیگار کشیدن در دوران بارداری و تیک های عصبی
انواع تیک
شایعترین تیکها، تیک چهرهای است و میتواند به انواع مختلف مانند پلک زدن، کشیدن ابروها، گاز گرفتن لب، چین دادن پیشانی و … تظاهرکند. چرخش غیرارادی گردن در جهتهای مختلف، بالا انداختن شانهها، کشیدن دست به مو و سر و صورت، خم کردن زانو و حرکات اضافی در راه رفتن در رده تیکهای گردن و اندامهاست.
مقاله مرتبط: درمان تیک های عصبی کودکان
درمان انواع اختلال تیک
عوامل محیطی و هیجانی از جمله مواردی شناخته شدهای هستند که در تشدید اختلال تیک موثر هستند. پرشهای عصبی در مواجهه با موفقیتهای هیجانی و اضطراب و اختلافهای خانوادگی تشدید میشوند و در مواقعی که آرامش وجود دارد، به حداقل میرسند.
برای درمان اختلال تیک در درجه اول باید محیط خانواده را بررسی و به اطرافیان گوشزد کرد که انتظارات بیش از حد از کودک نداشته باشند. فشار آوردن روی فرد برای ترک یا کاهش این رفتارها نه تنها مفید نیست بلکه نتیجه عکس دارد و باعث تشدید این گونه رفتارها میشود. تذکر مستقیم یا تنبیه کودک برای ترک رفتار عادتی به هیچ وجه موثر نیست، باید از شیوه تربیتی مبتنی بر تشویق استفاده شود. باید در مواقعی که کودک تیک ندارد، بیشتر به او توجه و او را نوازش کرد. چنان چه در درمان تیک با رفتار درمانی بهبودی حاصل نشد، باید چالشهای درمانی این گونه اختلالات عصبی را مورد تجدیدنظر داد.
ثبت ديدگاه