مکانیسم های دفاعی و انواع آن

   در این پست از اکسیر مکانیسم های دفاعی و انواع آن را برای شما عزیزان جمع آوری کرده ایم که در ادامه میتوانید آن ها را مشاهده کنید…

    – سرکوب (REPRESSION):

سرکوب یا واپس زنی اصلی تـرین و رایج ترین مکانیسم دفاعی است و عبارت است از بیرون راندن ناخودآگاه تجارب، تمایلات، احساسات و خاطرات ناراحت کننده از بخش خودآگاه. در واقع در این مکانیسم هر چیزی که (( من )) را تهدید می کند، از هوشیاری کنار گذاشته می شود و به این طریق فرد با سرکوب تجارب تلخ به خودآگاه، احساس آرامش خواهد کرد.

    – فرونشانی (SUPPRESSION):

این واکنش مانند فراموش کردن است و عبارت است از عمل آگاهانه مهار کردن یک تکانه یا عقیده به منظور فراموش کردن چیزی یا کنار زدن آن از ذهن. فرونشانی یک مکانیسم خودخواه می باشد، به همین دلیل از سوی عده ای این واکنش، مکانیسم دفاعی حقیقی به حساب نمی آید.

    – جابجایی(DISPLACEMENT ):

این مکانیسم عبارت است از تغییر جهت دادن احساسات از یک شخص یا یک شیء به شخص یا شیء دیگر که کمتر مخاطره آمیز است. این مکانسم دفاعی معمولا بصورت جانشین ساختن فردی ضعیف تر به عنوان هدف پرخاشگری که شخص نسبت به فرد دیگری داشته ولی نتوانسته است ابراز نماید، دیده می شود.

    – دلیل تراشی(RATIONALIZATION):

در این مکانیسم فرد سعی دارد افکار و احساسات و رفتارهای خود را به انگیزه های موجه نما و خوش ظاهر نسبت دهد در حالی که انگیزه های واقعی به دلیل غیر قابل قبول بودنشان ناشناخته می مانند. این مکانیسم یک تدبیر خودفریبانه و خود بزرگ کننده ی فرد برای اجتناب از اضطراب، احساس گناه و شرمساری است.

    – درون فکنی(INTROJECTION):

دراین واکنش فرد ویژگی های دیگران را بطور رمزی و به عنوان خصوصیات شخصی خویش قرار می دهد. این مکانیسم دفاعی نوعی همانند سازی است و به ویژه نزد کودکان متداول است.

    – برون فکنی (PROJECTION):

این واکنش بر خلاف درون فکنی است و عبارت است از نسبت دادن افکار، آرزوها وتکانه های نامطلوب و غیر قابل پذیرش به دیگران. در این مکانیسم شخص برای آنکه از داشتن افکار و افعال نادرست و ناپسند خود احساس شرم نکند، احساسات، تمایلات و اعمال نادرست خود را به دیگران نسبت میدهد.

    – برگشت(Regression):

بازگشت یا پسرفت ناخودآگاه به مرحله روانی پایین تر. این مکانیسم زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فرد نمی تواند در شرایطی که قرار دارد با محرومیت ها و فشار های روانی مقابله کند. این مکانیسم نوعی تحریف و تغییر رفتار بصورت بچگانه است.

    – تثبیت (Consolidation):

زمانی که فرد در یکی از مراحل رشد روانی باقی می ماند، در حالی که از نظر کلی از آن مرحله گذشته است. تثبیت ممکن است در اثر ارضای بیش از حد و یا به علت ناکامی بیش از حد در مرحله خاصی از رشد و تکامل رخ دهد.

    – انکار(DENIAL):

این مکانیسم عبارت است از رد وعدم پذیرش نا آگاهانه جنبه هایی از واقعیت که نمی توانند آگاهانه مورد قبول واقع شوند. کوشش فرد در این مکانیسم در جهت پرده گذاشتن روی واقعیات غیر قابل قبول از طریق نادیده انگاشتن آن ها است . انکار واقعیت در مواقع افراطی ممکن است پیش درآمد ظهور سایکوز باشد.

    – جبران(COMPENSATION):

در این مکانیسم فرد سعی می کند برای جبران کمبود های خود، از طریق پیشرفت در زمینه های دیگر احساس حقارت ناشی از شکست ها و نقایص واقعی یا تصوری خو را ازبین ببرد.  این مکانیسم، شخص را به سوی تعالی در جهات دیگر زندگی و اکتساب توانایی های جدید، برای پوشاندن نارسائی های خود، برمی انگیزد .

    – همانند سازی(IDENTIFICATION):

این مکانیسم عبارت است از میلی ناخودآگاه به جذب و اقتباس ویژگی های شخصیتی فردی دیگر. به عبارت دیگر، فرد اعمال و رفتارهای خود را براساس الگوهایی که از دیگران به ویژه خانواده، دریافت می کند، شکل می دهد. این مکانیسم نقش مهمی در رشد شخصیت فرد دارد.

    – والایش یا تصعید(SUBLIMATION):

در این مکانیسم فرد تکانه های غیر قابل قبول را در مسیر های قابل قبول اجتماعی قرار می دهد. به عبارت دیگر هنگامی که ظهور مستقیم تکانه ای از نظر اجتماع ممنوع باشد، این مکانیسم راهی است موفقیت آمیز برای دستیابی به ارضای آن تکانه.

    – واکنش سازی(REACTION FORMATION):

این مکانیسم عبارت است از ابزار مبالغه آمیز افکار، آرزوها و تکانه ها برخلاف جهت اندیشه ها، تمایلات و انگیزه هایی که در درون فرد هستند ولی به قدری دردناک اند که نمی توانند به آگاهی بیایند.

    – تبدیل(CONVERSION):

در این مکانیسم دفاعی، فرد با جسمانی کردن ناخودآگاه تجربه های هیجانی دردناک، محیط را برای خود قابل تحمل می سازد. شکایت جسمی به صورت فلجی، کوری و کری خود را نشان می دهند.