خودشیفتگی
می‌توان گفت که در سنت روان تحلیل گری، خودشیفتگی به شخصی که عاشق خودش است اشاره نمی‌کند، بلکه به شخصیتی آنچنان شکننده و ضعیف اشاره دارد که نیازمند حمایت دائمی است.
شخصیت خودشیفته نمی‌تواند با تقاضاهای پیچیدۀ دیگران مدارا کند؛ بلکه با تحریف کیستی دیگران و تجزیه‌شان به آنچه خودش نیاز دارد و می‌تواند استفاده کند، سعی می‌کند با آنها مرتبط شود. پس خودِ خودشیفته برای کنار آمدن با دیگران، فقط به یک بازنماییِ خودساخته و خودخواسته از آنها می‌پردازد.
خودِ شکننده فقط از پسِ این بازنمایی‌ها برمی‌آید. فایدۀ همدم‌های بی‌جان برای چنین خودی را ساده می‌توانیم تصور کنیم چون یک روبات را می‌توان طبق نیازهای فرد ساخت؛ اما تماس گزینشی و محدود با دیگران (مثلاً افرادی که در فهرست «محبوب‌ها» ی موبایل هستند) هم می‌تواند از چنین شخص شکننده‌ای حمایت کند. در زندگی مملو از پیامک بازی و پیام‌دهی، افراد آن فهرست «عندالمطالبه» برای او ظاهر می‌شوند. می‌توانید آنچه نیاز دارید را بردارید و بگذرید؛ و اگر باز هم ارضاء نشدید، سراغ کس دیگری بروید.
مقاله مرتبط: علائم رفتاری خودشیفتگی
مقاله مرتبط: نشانه های ارتباط با شخص خودشیفته
مقاله مرتبط: پیامد خودشیفتگی چیست؟
خودشیفتگی در دنیای امروز
یافته‌های دانشگاه جرجیا از حدود ۱۳۰۰۰ نفر نشان می‌دهد که بین خودشیفتگی و طیف وسیعی از رفتارها در شبکه‌های اجتماعی رابطه‌ی مثبت و قابل اعتمادی وجود دارد. بیشترین اثر خودشیفتگی در تعداد دوستان/فالوورها، نوشته‌هایی که ارسال می‌کنند و عکس‌های سلفی که به اشتراک می‌گذارند، دیده می‌شود.
انواع خودشیفته‌ها در شبکه‌های مجازی
دو نوع خودشیفتگی خود بزرگ بینانه و خودشیفتگی آسیب پذیر در شبکه‌های اجتماعی به صورت متفاوتی ظاهر می‌شوند. خودشیفتگی از نوع خود بزرگ بینانه بیشتر برون گرا هستند و زمان بیشتر را در شبکه‌های اجتماعی صرف می‌کنند نتیجتاً تعداد بروز رسانی‌ها، دوستان/فالوورها و عکس‌های سلفی بیشتری دیده می‌شود. در ارتباط با خودشیفتگی آسیب‌پذیر مطالعات کمتری صورت گرفته است ولی این افراد احساس ناامنی دارند و به نظر میرسد که هیچ تمایلی به شبکه‌های اجتماعی ندارند.
استقبال خودشیفته‌ها از شبکه مجازی
دکتر کیت کمپبل، استاد روانشناسی در کالج فرانکلین معتقد است که داستان‌های پر آب و تاب خودشیفتگی خود بزرگ بینانه که در فضای مجازی شنیده‌اید به احتمال زیاد درست است. وی معتقد است زمانی که وارد دنیای مجازی می‌شوید، با خود شیفتگی، بیش از آن چیزی که در دنیای واقعی وجود دارد، رو به رو می‌شوید؛ بنابراین ممکن است نگاه و دید شما نسبت به دنیا دچار تحریف بشود. نکته مهم این است که این یافته‌ها فقط نشان‌دهنده‌ی یک رابطه است و شواهد علت و معلولی وجود ندارد که شبکه‌های اجتماعی منجر به ایجاد افراد خودشیفته و یا بالعکس می‌شود. بر مبنای پژوهش‌های قبلی افرادی که نشانه‌هایی از خودشیفتگی را دارند، بیشتر به سمت شبکه‌های اجتماعی کشیده می‌شوند.
شبکه‌های ارتباطی در دنیای مجازی ساخته‌ی شرکتی محدود نیستند، بلکه توسط کاربران راه اندازی شده‌اند و به نظر میرسد افراد خودشیفته نقش مرکزی در ساخته شدن آنها داشته‌اند.
ثبت ديدگاه