این نوع تنهایی، عمیق ترین، بنیادی ترین و ریشه ای ترین نوع تنهایی است که با وجود ارتباط عالی و رضایت بخش با دیگران و نیز حتی با خودآگاهی و انسجام درونی، همچنان باقی است. همانی که حتی وقتی در جمع دوستان نشسته اید هم احساس تنهایی می کنید.
این تنهایی، به جدایی فرد از دنیا اشاره دارد؛ همانی که به «اضطراب تنهایی» مشهور است و یکی از خاستگاه های اصلی اضطراب آدم ها.
این تنهایی مربوط به تجربیات افراد می شود
تجربه تولد که در آن تنها بودید، تجربه مرگ که تنها خواهید مُرد. چه کسی می تواند اندوه کودک ۱۰ ساله ای که به او تجاوز شده را درک کند؟! او کاملاً در این تجربه تنهاست، تنهای اگزیستانسیال؛ چه کسی می تواند خشم مرد ۳۰ ساله ای را که نامزدش را در یک تصادف بچگانه از دست داده، درک کند؟! او در این تجربه کاملاً تنهاست.
و کدام یک از ۷ میلیارد آدم کره زمین، در همین لحظه، همان هیجان، احساس و خواسته ای را دارند که شما در همین لحظه دارا هستید؟! شما در این تجربه ها کاملاً تنها هستید؛ زندگی نامه شما از ابتدای تولد تا حالا پر از تنهایی بوده و هیچکس در این دنیا، نه روانشناس، نه خانواده، نه دوستان و نه همسر، این را لمس نخواهد کرد.
ثبت ديدگاه