پاسخ اين سوال به مرحله اي از رشد كه كودك در آن قرار دارد بستگي دارد. از آنجا كه بازي ابزاري است كه كودك براي شناخت و يادگيري پيرامون دنياي اطرافش از آن بهره مي برد، مهارتهايي كه او تا كنون به دست آورده و هم اكنون مشغول تمرين كردن بر روي آنها است، بهترين راهنما براي انتخاب مناسبت ترين فعاليتها و بازيها هستند. مثلا اگر كودك سه ماهه شما در حال يادگيري برداشتن و گرفتن اشيا است، بهتر است اسباب بازيهاي بزرگ و نرم را در اختيار او قرار دهيد. اگر او در سن دوازده ماهگي قرار دارد و به بررسي رابطه علت و معلولي مي پردازد، مي توانيد با او قايم باشك (زير ميزها يا صندلي ها) بازي كنيد.

در زير راهنمايي هايي كلي پيرامون بازيهاي مختلفي كه ممكن است كودك شما در سنين مختلف به آنها علاقه داشته باشد، ارائه شده اند:

بازي هاي اجتماعي

در اولين سال زندگي، روابط متقابل كودك با شما و ديگران، اهميت بسيار زيادي دارد. نوزادان دوست دارند لبخند بزنند، نگاه كنند و گاهي اوقات بخندند. بچه هايي كه سن بيشتري داشته باشند از مدلهاي ساده قايم باشك خوششان خواهد آمد.

بازي با اشيا

لمس اشيا، ضربه زدن به آنها، بردن آنها به دهان، پرتاب كردن يا هُل دادن آنها و هر تجربه ديگري با اشيا، براي كودكان بين ۴ تا ۱۰ ماه جذاب است.

بازي هاي كاركردي و نمايشي

در سنين بين ۱۲ تا ۲۱ ماه كه تخيل كودك به تدريج شكوفا مي شود، استفاده از اشياء آشنا براي استفاده هاي مناسب يا تخيلي، مثلا هُل دادن ماشين چمن زن اسباب بازي روي چمنها و يا زنگ زدن به مادربزرگ با برس سر، بيشترين لذت را براي كودك به ارمغان مي آورد.

بازيهاي سمبوليك اوليه

مي توان گفت در اين نوع بازيها (كه در حدود دوسالگي معمول هستند)، كودك از تخيل خود استفاده مي كند و از “هيچ”، يك داستان جالب مي سازد. مثلا كودك شما ممكن است با يك جعبه كفش بازي كند، تصور كند كه آن يك اتوبوس مدرسه است و حتي صداي موتور اتوبوس را در بياورد؛ يا اينكه يك حلقه پلاستيكي را بردارد، وانمود كند كه شيريني است، و آن را به دهان بگذارد.

نقش بازي كردن

در حدود ۳۰ تا ۳۶ ماهگي، بازيگر كوچولوي شما، نقشهاي جديدي را مي پذيرد. امروزه بازي كردن نقشهاي دكتر، معلم يا مادر، مرسوم هستند.