محروم کردن موقت
محروم کردن موقت یک روش مناسب برای تغییر رفتار کودکان است. برای تنبیه‌کردن فرزندان خردسال می‌توان برای مدتی آنها را از یک فعالیت یا موقعیت محروم کنید. محروم کردن موقت اگر به طور صحیح مورد استفاده قرار گیرد، می‌تواند بسیار موثر واقع باشد. این روش به‌ویژه هنگامی بهترین تاثیر را دارد که کودک حس کند چیز با ارزشی را از دست می‌دهد.
تکات مهم در استفاده از محروم کردن موقت
برای استفاده محروم کردن موقت، رعایت نکات زیر را فراموش نکنید.
مقاله مرتبط: استفاده از روش محروم کردن موقت برای مهار بی نظمی
محل اخراج‌کردن را به دقت انتخاب کنید
برای موثر‌بودن محروم کردن موقت، کودک باید احساس کند که چیزی را از دست می‌دهد و در واقع احساس محرومیت کند،بنابراین محل اخراج‌شدن باید خسته‌کننده باشد.
هر مکان امنی در خانه که سرگرم‌کننده نباشد، برای این کار مناسب است.
اتاق خواب یکی از مکان‌هایی است که می‌توان در آن کودک را محدود کرد البته در نظر داشته باشید که محل اخراج کودک نباید تاریک یا ترسناک باشد.
دلایل محرومیت را توضیح دهید
پیش از هر اقدامی به کودکتان بگویید اگر رفتار ناپسندش را ادامه دهد، او را به اتاق می‌فرستید. توضیح دهید که این کار کمکش می‌کند تا او عادت ناپسندش را ترک کند. به این ترتیب، هرگاه از فرمان شما سرپیچی کرد، به قول خود عمل کنید. ابتدا فقط برای یک رفتار ناپسند از این روش استفاده کنید و وقتی آن رفتار اصلاح شد، از محروم کردن موقت برای اصلاح رفتار دیگر استفاده کنید.
اگر در یک زمان، کودک را برای رفتارهای ناپسند مکررش تنبیه کنید، کودک گیج می‌شود و نمی‌تواند علت اصلی این تنبیه را دریابد. به علاوه محروم کردن مانند هر روش تنبیهی دیگری در اثر تکرار، کم اثر می‌شود.
مدت زمان محرومیت را تعیین کنید
گذراندن دوره‌های طولانی در یک اتاق یا محرومشدن از بیرون رفتن از خانه برای چند هفته سازنده نیست و کودک را آزرده می‌کند. به‌طور معمول یک محرومیت کوتاه‌مدت، خیلی موثرتر است. این زمان در حد چند دقیقه است. بر این اساس برای یک کودک چهارساله، چهار دقیقه، برای یک کودک پنج‌ساله، پنج دقیقه و به همین نسبت برای هر سال اضافی، یک دقیقه بیشتر مناسب است.
برای یک کودک همین زمان‌های کوتاه هم طولانی هستند. این زمان باعث قطع فعالیت می‌شود و مهم‌تر از هم اینکه فرصت می‌یابد تا با آرامش، از انجام عملی که باعث فرستاده شدنش به آن مکان شده است، دست بکشد.
در صورت مقاومت، بر شمار دقایق بیفزایید
اگر در محروم کردن کودک یا نگه‌داشتن او در محل اخراج، مشکلی پیدا کردید، در ازای هرگونه مقاومت یک دقیقه به زمان اخراج اضافه کنید. اگر کودکتان بدون اجازه شما از آن مکان خارج شد، در اولین فرصت او را برگردانید و یک دقیقه دیگر نیز بر مجازاتش بیفزایید اما در مجموع بیش از سه دقیقه به مجازات او اضافه نکنید زیرا در این صورت مجازات تاثیر دلخواه را نخواهد داشت.
زمان را ثبت کنید
زمان تنبیه را با تایمر اجاق گاز در آشپزخانه نگاه دارید و به کودکتان بگویید: <وقتی صدای زنگ تایمر را شنیدی، می‌توانی از اتاقت خارج شوی به شرط آنکه آرام باشی> در غیر این صورت نگذارید از اتاق خارج شود. به عنوان مجازات بر میزان دقایق اضافه کنید و منتظر بمانید تا خودش را کنترل کند و منتظر به پایان رسیدن زمان مورد نظر باشد و پس از اینکه زمان محرومیت خاتمه یافت، از کودک بخواهید رفتار مناسبی نشان دهد.
اگر با شما همکاری کرد، به گرمی او را تحسین کنید. در مواردی که کودک به اصلاح رفتار خود اشتیاق دارد، این برخورد بسیار موثر است. به یاد داشته باشید که روش محروم کردن موقت به عنوان روش تنبیهی، نه تنها در کودکان خردسال بلکه در کودکان بزرگ‌تر و نوجوانان نیز تاثیر زیادی دارد. برای آنها نیز بهتر است زمان اخراج یا محرومشدن از یک فعالیت کوتاه باشد. هنگامی که زمان اخراج کوتاه باشد، کودک احساس می‌کند که تنبیه منصفانه است.
نکته مهم در استفاده از محروم کردن موقت
اگر رفتار خاصی در کودکتان را نمی پسندید،بهترین روش خاموشی است.
ابتدا بررسی کنید و ببینید که علت رفتار ناخوشایند فرزندتان چیست. شاید کودکی به دلیل کم توجهی های شما زیاد گریه می کند و یا حرف گوش نمی دهد،چرا که با این کار قصد جلب توجه دارد.
ثبت ديدگاه