اهمیت بازی

بازی برای کودکان روش ارتباط برقرار کردن با دیگران است. امرزوه از بازی برای وارد شدن به دنیای کودک استفاده می‌کنند تا بتوانند مشکلات کودک را شناسایی و درمان کنند.

علت غفلت والدین

والدین باید به بازی درمانی توجه ویژه‌ای داشته باشند و از آن برای برقراری ارتباط با کودک استفاده کنند. متاسفانه برخی از والدین نسبت به آن غافل هستند که در ادامه به علت این غفلت می‌پردازیم.

ناآگاهی والدین از اثرات مثبت و سازنده‌ی بازی

بازی، حیات و کار کودک است. برخی والدین به راحتی آن را از زندگی کودک خود حذف می‌کنند. آنها کمتر به این مسئله واقف هستند که آن در پیشگیری و حل مشکلات روحی کودکان، بسیار مؤثر است.

نگرانی زیاد از کثیف شدن محیط و لباس کودکان

برخی والدین به خاطر کثیف شدن لباس، کودک را از نیاز اساسی و ضروری محروم می‌کنند. انتخاب پوشاک نباید باعث شود بچه‌ها احساس کنند زندانی لباس هستند و چون لباس گران قیمت و جدیدی پوشیده‌اند، بنابراین حق فعالیت کردن ندارند. لباس کودک باید سبک، راحت و گرم باشد و مانع جست و خیز او نشود.

بعضی از والدین نیز از بازی کردن کودک با خاک و گل، شن و آب جلوگیری می‌کنند. بیشتر به این دلیل که با خود می‌گویند اگر همسایه‌ها و آشنایان فرزندشان را با لباس کثیف ببینند چه خواهند گفت؟ در این مواقع ترس از چیزی که دیگران خواهند گفت سبب می‌شود از بازی کردن کودک و لذتی که از آن نصیبش می‌شود جلوگیری کنند. البته این بدان معنا نیست که اجازه بدهیم کودک هر عملی را دوست داشت در هر مکان و زمان انجام بدهد، بلکه هدف این است که به جای نهی کامل، گزینه های جایگزین و مکان‌های مناسب را در اختیار کودک قرار بدهیم.

مقاله مرتبط: شن بازی درمانی چیست؟

مقاله مرتبط: نقش بازی درمانی در ارتقای توانمندی شناختی

مقاله مرتبط: شن بازی و شن درمانی

اشتغال زیاد و پرفشار والدین

وقتی والدین هر دو شاغل باشند یا برنامه‌ی روزانه‌ی پرفشاری داشته باشند، به دلیل خستگی، توان و فرصت کمتری دارند و به همین خاطر بازی با اسباب بازی‌هایی غیرفعال‌تر مثل تماشای کارتون، لگوها، پازل‌ها و … را به جای بازی فعال ترجیح می‌دهند. این مورد باعث می‌شود نیازهای کامل فرزند خود را نتوانند برآورده کنند. در حالی که می‌توانند چند دوره‌ی زمانی کوتاه مانند سه دوره‌ی پانزده دقیقه را در طول روز به گونه ای تقسیم کنند که نیازهای بچه‌های خود را برآورده کنند.

فاصله ی سنی زیاد والدین با کودکان

زمانی که والدین فاصله ی سنی زیادی را با فرزند خود داشته باشند، از فضای دوران کودکی بیشتر فاصله می‌گیرند. این فاصله گرفتن باعث می‌شود گاهی از دریچه‌ی دید خود به مسائل و نیازهای فرزندان شان نگاه کنند، یعنی چون تفریحات کودکانه برای خود آن ها اولویت ندارد، بنابراین ارادی و غیرارادی نیز، بازی و تفریح را در اولویت زندگی فرزند خود قرار نمی‌دهند.

مشکلات اقتصادی

وقت گذاشتن برای کودکان، در اکثر موارد، نیاز و منبع مالی زیادی نمی‌خواهد. بسیاری از بازی های کودکان، بدون کمترین خرج و مخارجی قابل اجراست.

کمبود فضا در منازل آپارتمانی و استیجاری

والدین برای رعایت حال همسایگان خود و محدودیت فضاهای کوچک، سعی در کنترل فرزندان خود می‌کنند. در بهترین حالت نیز ترجیح می‌دهند فرزندان‌شان فعالیت‌های کم صدا و غیرفعال مانند بازی‌های رایانه‌ای را انجام دهند. این بخشی از واقعیت است که فضای کوچک محدودیت می‌آورد، اما مانع کامل نیست. در این موارد کمی خلاقیت و ابتکار می تواند راهکار مشکل باشد.

اختلافات خانوادگی

هنگام بروز تنش در خانواده، والدین به علت بالا بودن استرس و تنش، کمتر به نیازهای کودکان خود به خصوص نیاز به بازی توجه می‌کنند. حتی ترجیح می‌دهند در این موارد کودکان با بازی نکردن و آرام بودن، فشار بیشتری را به آن ها وارد نکند.

کم حوصلگی و تنبلی

بازی برای کودکان یک نیاز است و این نیاز برای برآورده شدن، وقت و انرژی می‌خواهد. در حالی که برخی والدین ترجیح می‌دهند، کمترین وقت را برای تربیت به طور عام و بازی به طور خاص بگذارند. مثلا مشاهده می‌شود گاهی والدین به جای بازی گروهی و فعال با فرزند خود- که نیازمند وقت ویژه است- ترجیح می‌دهند با تلویزیون و کارتون وقت کودک خود را پر کنند.

بی اهمیتی یا وقت نگذاشتن برای کودکان، ممکن است دلایلی دیگر نیز داشته باشد. اما آنچه مشخص است این است که بازی برای هر کودک لازم و جزء تفکیک ناپذیر زندگی اوست.