مراقبه، اثرات سودمندی بر سلامتی دارد. دانشمندان به دنبال آن هستند که بدانند چگونه تمرینات مراقبه، به طور فیزیکی بر بدن تاثیر می گذارند. در یک مطالعه جدید، شواهدی از تغییرات مولکولی خاص در بدن، پس از یک دوره تمرینات مراقبه به همراه تمرکز حواس (ذهن آگاهی)، گزارش شده است.
مقایسه دو گروه
در این مطالعه، دو گروه با هم مقایسه شدند. گروه اول مراقبه کننده های آموزش دیده که یک روز به طور فشرده به تمرین تمرکز حواس پرداختند؛ گروه دوم که افراد آموزش ندیده ای بودند که به کارهای غیر مراقبه ای پرداختند.
پس از ۸ ساعت تمرین تمرکز حواس، در مراقبه کنندگان، طیف وسیعی از تفاوت های مولکولی و ژنتیکی دیده شد. از جمله تغییراتی در سطوح مکانیزم و ابزارهای تنظیم ژنی و کاهش سطح التهاب ژنی، که این به نوبه خود، با بازیابی فیزیکی سریع تر در موقعیت های استرس زا، همبستگی دارد.
آنچه موضوع را جالب تر می سازد این است که، تغییرات در ژن هایی دیده می شود که هدف داروهای ضد التهابی و ضد درد هستند.
آموزش های مبتنی بر ذهن آگاهی و تمرکز حواس، اثرات مفیدی بر اختلالات التهابی دارند و توسط انجمن قلب آمریکا به عنوان یک مداخله پیشگیرانه تایید شده است. یعنی اینکه مکانیزم بیولوژیکی، می تواند اثرات درمانی داشته باشد.
نتیجه اینکه تمرینات تمرکز حواس، به تغییرات اپی ژنتیک منجر می شود. به علاوه چندین ژن کنترل کننده و تغییر دهند DNA تفاوتی بین دو گروه نشان ندادند. یعنی اینکه تمرینات تمرکز حواس، به طور خاص مسیرهای تنظیمی خاصی را تحت تاثیر قرار می دهد.
مطالعات قبلی در جوندگان و افراد، پاسخ های اپی ژنتیک پویا به محرک های فیزیکی مانند استرس و رژیم غذایی و ورزش را طی فقط چند ساعت نشان داده اند.
ژن ها در بیان خود کاملا پویا هستند و آرامش ذهن ما در واقع می تواند، به طور قطع تاثیر بالقوه بر بیان آن ها داشته باشد.
این یافته ها می تواند بنیاد مطالعه های آتی در درمان بیماری های التهابی مزمن باشد.
ثبت ديدگاه