روند شکل گیری بازی های اجتماعی در کودکان

بازی های اجتماعی

بازی های اجتماعی برای اجتماعی شدن کودکان مهم هستند. از طریق بازی های اجتماعی نحوه برقراری روابط اجتماعی و دوست پیدا کردن را می توان به کودکان آموزش داد.

بازی های اجتماعی مناسب کودکان در سنین مختلف 

* کودکان تا ۲ سالگی

کودکان تا ۲ سالگی درکنار هم بازی می کنند و ممکن است نیمی از وقت خود را به نگاه کردن به یک دیگر بگذرانند و یا وسایل و اسباب یک دیگر را بگیرند. آن ها علاقه و توان مشارکت و بازی گروهی و با هم بازی کردن را ندارند.

* کودک ۲ تا ۳ ساله

مالکیت در این سنین مفهومی عینی و مکانی دارد و کودک اسباب بازی هایش را جزئی از وجودش تصور می کند و چنین درکی را ندارد که اگر اسباب بازی اش را به همبازی اش بدهد پس از چندی برگردانده و مجدداً مال او خواهد بود (فکر می کند که دیگر آن را از دست می دهد). لذا چنین تصور نکنید که کودک بد یا خود خواه است. روند شراکت به مرور زمان شکل می گیرد و به مرور کودکان وارد بازی های اجتماعی می شوند.

توجه

کودکان ۲ تا ۳ ساله هنوز تا حدود زیادی خود محور بوده و قادر به درک و پذیرش حس و نظر دیگری نیستند. لذا وقتی با هم بازی می کنند انتظار کشمکش های متعدد را داشته باشید (معمولاً کوتاه مدت و گذرا). همواره در کنار آن ها حضور داشته باشید تا از بروز برخورد فیزیکی جلوگیری کنید.

* کودک ۳ تا ۴ ساله

در این سنین کودکان از طریق بیان وجوه مشترک شان ارتباط برقرار می کنند (تو توپ قرمز داری؟ منم همین طور و … ) و هنوز فکر بده و بستان در ذهن آن ها شکل نگرفته است و به صورت شرطی ابراز دوستی می کنند (اگه اونو به من بدی دوستت می شم).

مقاله مرتبط: بازی درمانی و کاربرد آن در اختلالات کودکان

* کودک ۴ ساله

در این سن حس شراکت و توجه به یک دیگر در کودکان بیشتر می شود ولی در مقابل، بعضی اوقات احساس رقابت و سعی درغلبه کردن بر یک دیگر راخواهند داشت.

* کودکان ۵ ساله

در این سن کودک مفهوم همکاری را فهمیده و به خوبی نشان می دهد و در بازی های گروهی به طور موثر شرکت می کند (تو اون طرف رو تمیز کن، من اینجا رو و… ). کودک متوجه تفاوت میان افراد بوده و سعی در مقایسه ی خود و فعالیتش با دیگران دارد (ابراز وجود و توانمندی و به اصطلاح خودی نشان دادن).

نکته

ارتباط کودکان تا سنین ۵ الی ۶ سالگی با یک دیگر بیشتر به عنوان همبازی بوده و رابطه دوستانه جدی وعمیق و ماندگار وجود ندارد و حتی ممکن است گاهی رفتارهای نامهربانانه با یک دیگر داشته باشند (در صورت لزوم و اجبار، تغییر همبازی ها چندان مسئله ساز نخواهد بود).

کودکان چگونه دوست انتخاب می کنند؟

اصولاً تمامی کودکان برای تصمیم گیری در مورد دوست شدن یا نشدن با کودکی دیگر در ضمیر و ذهن ناخودآگاه خود ویژگی هایی را برای دوستان شان در نظر دارند. در ادامه به چند مورد از این ویژگی ها اشاره شده است.

شوخ طبعی، خوش رویی، داشتن مهارت و توانایی های خاص، تمایل و قابلیت مشارکت و همکاری جزء ویژگی های مثبت برای دوست یابی هستند. پرخاشگری و حالت تهاجمی داشتن، رفتار دخالت گرانه، بدجنسی، برتری طلبی، حالت تدافعی، گوشه گیری و خجالت، قدرت ادراک پایین جزء ویژگی های منفی برای دوست یابی شمار می روند.