آرام سازی عضلانی

جکبسون ۱۹۸۳، روش آرام سازی عضلانی را ابداع کرد. نتیجه ی پژوهش های او، نشان می داد که تنش در اثر انقباض و درهم شدگی بافت های عضلانی به وجود می آید. تنش نیز زمانی به وجود می آید که فرد احساس اضطراب کند و این اضطراب با کاهش تنش، از بین می رود.

آرام سازی عضلانی ، نقطه ی مقابل تنش

بنابراین در این دیدگاه، به آرام سازی عضلانی (به معنی فقدان درهم شدگی عضلات) به عنوان یک حالت فیزیولوژیکی نگریسته می شود که دقیقأ نقطه ی مقابل تنش است و در نتیجه می تواند به عنوان یک درمان منطقی، برای افراد مضطرب و پر تنش به کار رود. (برنستین و بورکووک، صاحبی، ۱۳۸۰)

روش انجام کار

برای انجام این روش، در ابتدا باید یک مکان آرام را انتخاب کنیم. سپس باید نوع نفس کشیدن عمیق را، به گونه ای که نوزادان نفس می کشند (محکم و به گونه ای که شکم هنگام نفس کشیدن، بالا و پایین برود)، به افرادی که می خواهند این تمرین را انجام دهند آموزش دهیم.

سپس فرد دراز می کشد، چشمانش را می بندد و ۵ تا ۶ نفس عمیق می کشد. پس از اتمام نفس های عمیق، تمرین های سفت و شل کردن عضلات از نوک انگشتان پا شروع می شود و فرد آن ها را به مدت ۱۰ الی ۱۵ ثانیه، سفت و سپس آزاد می کند. در این حالت فرد دو احساس متناقض تنش و آرامش را تجربه می کند و به برتری آرامش آگاهی می یابد.

سپس این سفت و شل کردن عضلات، به ترتیب برای ماهیچه های پا، زانوها، ران ها، باسن، عضلات شکم، قفسه ی سینه، دست ها، بازوها، گردن، و عضلات صورت انجام می گیرد. در هنگام انجام این تمرین ها، زمانی که عضلات شل هستند و فرد حالت آرامش را تجربه می کند، از او خواسته می شود که خاطرات و تصورات مثبت و آرامش بخش را نیز به ذهنش بیاورد. (کریز، ۲۰۰۳)

منابع: برنستین، داگلاس؛ بورکووک، تامس. (۱۹۷۳). آرام سازی روانی. ترجمه ی علی صاحبی. (۱۳۸۰). انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد. مشهد.

Craze, R. (2003). Relaxation. Printed in Great Britain for Hodder & Stoughton Educational. London.