آنورگاسمی بسیار شایع است و دست کم از هر ۵ زن در جهان، یکی به این عارضه دچار می شود. اوج لذت جنسی یا ارگاسم، فرآیندی پیچیده و در واقع، واکنشی به بسیاری از عوامل جسمی، عاطفی و روانی است. شدت ارگاسم در میان زنان بسیار متفاوت است و زنان از لحاظ تعداد ارگاسم ها یا میزان تحریک مورد نیاز برای رسیدن به ارگاسم نیز با یکدیگر متفاوت هستند.
انواع آنورگاسمی
– آنورگاسمی اولیه:
این وضعیت به معنای آن است که زن هرگز تجربه ارگاسم را نداشته است.
– آنورگاسمی ثانویه:
این وضعیت به معنای آن است که زن قبلا ارگاسم را تجربه کرده اما اکنون در رسیدن به آن دچار مشکل شده است.
– آنورگاسمی موقعیتی:
این وضعیت به معنای آن است که زن تنها در موقعیت های خاصی می تواند ارگاسم را تجربه کند. این عارضه در زنان بسیار شایع است. در واقع، حدود ۸۰ درصد زنان تنها در نتیجه تحریک کلیتوریس، ارگاسم را تجربه می کنند.
– آنورگاسمی عمومی:
این وضعیت به معنای آن است که زن در هیچ موقعیتی نمی تواند به ارگاسم برسد.
با توجه به رولند، کمپل و تمپل، همانطور که در مطالعه اخیر خود که بررسی اینکه چرا زنان سخت به اوج لذت جنسی می رسند، از دشواری یا عدم توانایی رسیدن به اوج لذت جنسی در ۱۰ تا ۴۰ درصد از زنان را گزارش دادند.
بسیاری از عوامل می توانند ظرفیت ارگاسم را مختل کنند:
- سن
- وضعیت هورمونی
- تجربه جنسی
- تحریک جسمی
- سلامت عمومی
- نوع تحریک
- نوع فعالیت جنسی (مثلا استمناء یا نه)
- و این که آیا رابطه یک رابطه طولانی مدت است یا کوتاه مدت.
مطالعات بیشتر نشان می دهد که در حالی که اکثریت زنان می توانند با استمناء به ارگاسم برسند، تا ۵۰ درصد زنان در طول رابطه جنسی، حتی با تحریک اضافی، توانایی رسیدن به ارگاسم را ندارند.
چرا زنان در رسیدن به ارگاسم مشکل دارند؟
عوامل بسیاری ممکن است دخیل باشند: کاهش میل جنسی، درد در هنگام مقاربت، مشکل در برانگیختگی جنسی، و عوامل روانشناختی و مشکل در رابطه، از جمله اضطراب و نشانه های استرس پس از سانحه. تحقیق در مورد مسائل جنسی به دلیل عوامل پیچیده و درونی، از جمله چالش های آماری و همچنین تبعیض اجتماعی و تابو در مورد بحث، در مورد مسائل جنسی، دشوار است.
به منظور درک بهتر اینکه خود زنان این مشکل را به چه چیزی نسبت می دهند، رولند و همکاران ۹۱۳ زن بالای ۱۸ سال را مورد مطالعه قرار دادند، از جمله ۴۵۲ زن که مشکلات جدی در رسیدن به ارگاسم را در غربالگری اولیه، گزارش دادند. زنان با مشکل شدیدتر، ۴۵ درصد از مشکلات ارگاسم را در نیمی از تجربیات جنسی، ۲۵ درصد در سه چهارم تجربیات جنسی و ۳۰ درصد در تقریبا تمام تجربیات جنسی گزارش کرده اند.
برای مقایسه به سه گروه تقسیم شدند:
۱- زنانی که دچار مشکل ارگاسم بودند، اما از آن ناراحتی نداشتند..
۲- زنانی که به دلیل مشکل نرسیدن به ارگاسم دچار ناراحتی و پریشانی می شدند…
۳- زنانی که دچار مشکل ارگاسم نبودند…
از آن ها پرسیدند که چرا فکر می کنند مشکل رسیدن به ارگاسم دارند که موارد زیر را مطرح کردند:
- من علاقه ای به رابطه جنسی با شریک خود ندارم.
- به نظر می رسد شریک زندگی ام، علاقه ای به رابطه با من ندارد.
- من از رابطه جنسی با شریک زندگی ام لذت نمی برم.
- شریک زندگی ام به نظر نمی رسد از رابطه جنسی با من لذت ببرد.
- من در طول رابطه جنسی به اندازه کافی تحریک و برانگیخته نمی شوم.
- درد و یا ناراحتی در طول رابطه جنسی را تجربه می کنم.
- ما زمان کافی در طول رابطه جنسی نداریم.
- من در مورد بدن یا ظاهر خودم راحت نیستم.
- من احساس می کنم که دارو یا وضعیت پزشکی، در داشتن ارگاسم تداخل دارد.
- من احساس می کنم استرس و اضطراب من باعث می شود رسیدن به ارگاسم سخت شود.
- …
شایع ترین دلیل که استرس و اضطراب بود، ۵۸ درصد گزارش شده است. عدم انگیختگی یا تحریک کافی، نزدیک به ۴۸ درصد، و نداشتن زمان کافی ۴۰ درصد، مسائل مربوط به تصویر بدن منفی ۲۸ درصد، درد یا ناراحتی در طول رابطه جنسی ۲۵ درصد؛ و مشکلات مربوط به دارو و مسائل پزشکی تقریبا ۱۷ درصد، و بقیه عوامل کمتر گزارش شده و حدود ۱۰ درصد را تشکیل می دادند. برخی از این عوامل با یکدیگر همپوشی دارند. به عنوان مثال: فقدان تحریک در ارتباط با استرس و اضطراب، زمان کافی برای رابطه جنسی، درد و یا ناراحتی هنگام رابطه جنسی… زنان دارای تصویر بدنی منفی، استرس و اضطراب گزارش دادند. بدون شک، کمبود وقت و ناراحتی در طول رابطه همراه هم بودند.
هنگامی که زنان مضطرب با زنان غیر مضطرب مقایسه شدند، محققان متوجه شدند زنان مضطرب، اضطراب و ناراحتی بیشتری را در طول رابطه جنسی تجربه می کنند و معتقدند همسرشان علاقه ای به رابطه جنسی با آن ها ندارد. در حالی که زنانی که اضطراب ندارند، علاقه کمتری به رابطه جنسی نسبت به قبل را گزارش دادند و همین وقت کم تری در طول رابطه جنسی و نرسیدن به ارگاسم را تجربه می کنند.
مقاله مرتبط: تاثیر اضطراب بر لذت جنسی
بسیاری از این عوامل به ظاهر ساده قابل حل شدن است و به احتمال زیاد بازتابی از کیفیت ارتباط و عدم توجه به شریک زندگی است. می توان از طریق افزایش رابطه جنسی و امتحان کردن حالت های مختلف، باعث بهبود کلی رابطه جنسی شد. اما موانعی مانند کیفیت ارتباط ضعیف، سبک های ارتباطی نامناسب یا ناکارآمد، مسائل فردی، مانند افسردگی، اضطراب، تروما و اختلالات جنسی و پزشکی اغلب کار را دشوار می کنند.
در روان درمانی، افراد و زوج ها می توانند مسائل روانی و عاطفی خود را حل کنند، مشکلات ارتباطی خود را بهبود بخشیده و به طور مستقیم به رفتارهای صمیمی دست یابند تا رابطه جنسی بهتر برای هر دو طرف به دست آید. بازگرداندن اعتماد به نفس و خود کارآمدی، سازگاری، مقابله فعال، پرورش خوش بینی، واقع گرایانه و اصلاح رفتارهای ارتباطی، مسائل اساسی را تسکین می دهد و کیفیت ارتباط کلی و لذت جنسی را بهبود می بخشد. به جای تنظیم اهداف کوتاه مدت غیر واقعی که منجر به ناراحتی مزمن و نا امیدی می شود، تقابل با چالش ها با سرمایه گذاری در دلسوزی برای خود و دیگران، قدردانی، کنجکاوی و صبر و شکیبایی، راه را برای دستاوردهای دراز مدت فراهم می کند.
مقاله مرتبط: زمانی که شریک زندگی شما مشکل جنسی دارد
مقاله مرتبط: اسراری که آقایان باید درباره ارضای جنسی خانمها بدانند
مقاله مرتبط: مهارت هایی برای داشتن یک زندگی جنسی سالم
ثبت ديدگاه