گوش دادن به کودکان
در راستای تربیت کودک باید در نظر داشت که یکی از عواملی که باعث می‌شود کودک رفتارهای نابهنجاری انجام دهد، عدم آگاهی والدین از نحوه صحیح گوش دادن به حرف‌های کودک است. باز نگه داشتن پل ارتباطی میان کودکان و والدین فوق‌العاده مهم است. ما از کودکانمان می‌خواهیم افکار و احساساتشان را با ما در میان بگذارند تا بتوانیم آنها را درک کنیم و در بحران‌های زندگی به یاری آنها برخیزیم.
ما از کودکانمان انتظار داریم به جای آنکه واکنش منفی نشان دهند، احساسات خود را به طور مناسبی بیان کنند، به حرف ما گوش کنند و کاری را که از آنها می‌خواهیم انجام دهند. بچه‌ها به طور غریزی نمی‌دانند که چطور باید افکار و احساساتشان را بیان کنند. همچنین به طور خودکار آماده گوش دادن به دستورات و پیروی از آنها نیستند و برای انجام این مسؤولیت‌ها باید آموزش ببینند.
گوش دادن به کودک
بعضی از والدین از این موضوع ناراحت هستند که چرا فرزندم از مهدکودک خاطره‌ای نمی‌گوید و چیزی تعریف نمی‌کند. عمدتاً علت آن است که والدین نمی‌دانند وقتی فرزندشان چیزی را برای آنها تعریف می‌کند، باید چگونه به حرف‌های او گوش دهند. یادتان باشد نصیحت کردن، قضاوت کردن، سرزنش کردن و رفتارهایی نظیر اینها باعث می‌شود که کودک از شما دور شود، عصبانی شود و رفتار ناهنجار انجام دهد.
مقاله مرتبط: تکنیک های گوش دادن فعال و موثر
راهکاری گوش دادن به حرف‌های کودک
- متناسب با سن و توانایی او رفتار کنید: از کلمات انتزاعی که کودک معنی آنها را نمی‌فهد استفاده نکنید. در مورد مشکل زیاد توضیح ندهید.
- شما پیشقدم شوید: گاهی شروع صحبت برای کودکان مشکل است. سر صحبت را با جملاتی مانند «خب چی شده؟» و «بگو از چی ناراحتی» باز کنید. برای مثال به او بگویید «وقتی امروز از مدرسه اومدی خونه، خیلی ناراحت به نظرم اومدی. می‌خوای راجع به اون با من صحبت کنی؟» اگر دلش نخواست که صحبت کند به او القا کنید که: آزاد است و می‌تواند در فرصت دیگری این کار را انجام دهد.
- برای کودک خود نیز وقت بگذارید: طوری رفتار کنید که انگار تا ابد می‌خواهید گوش کنید. همان قدری که برای دوستان خود که برای مشورت نزد شما آمده‌اند، وقت می‌گذارید، برای کودکان خود نیز وقت بگذارید.
- بگذارید که کودک حس کند که شما از درد دل کردن او خوشحالید: وقتی در مورد مشکلات زندگی‌اش با شما صحبت می‌کند، بگذارید حس کند که شما احساس خوبی نسبت به این کار دارید.
- هنگام صحبت کردن با کودکتان تماس چشمی برقرار کنید.
- اگر الأن فرصت حرف زدن ندارید، آن را به تأخیر بیندازید و زمان مشخصی را تعیین کنید و بعد از تعیین قرار بدقولی نکنید.
- به کودک خود حق صحبت کردن بدهید: افراد بالغ معمولاً تمایل دارند راه حل‌هایی پیشنهاد دهند و حتی برای کودکان نطق کنند. در برابر این وسوسه‌ها مقاومت کنید. سعی کنید حرف‌های کودک را به خودش برگردانید تا شما را با بخش بیشتری از احساساتش شریک کند. شیوه گوش دادن فعال یعنی تکرار یا تفسیر آنچه کودک به شما گفته است را به کار گیرید. با پاسخ‌های کودک پیش بروید و بیشتر یک دوست دانا باشید تا یک پلیس کنجکاو. توجه داشته باشید شما در حال مشاهده دنیا از دید کودک هستید، نه لزوماً واقعیتی که اتفاق افتاده است. از هر روشی زیاد استفاده نکنید. اگر همه جملات کودک را تکرار کنید یا مطالب زیادی از او بپرسید، ممکن است خسته و آزرده خاطر شود.
خلاصه آنکه اگر کودک با شما حرف می زند، با تمام وجود به حرفش گوش دهید. او نیاز به گوش دارد، نه زبان. پس حرف نزنید و خوب گوش دهید. مطمئناً در ساعت‌های بعدی روز، زمانی را پیدا خواهید کرد که در مورد مطلبی که برایتان تعریف کرده، با او صحبت کنید. پس صحبت را به بعد موکول کنید.
ثبت ديدگاه